Showing posts with label Tripunithura. Show all posts
Showing posts with label Tripunithura. Show all posts

Saturday, 6 June 2020

KERALA HAD A CHRISTIAN KING

King Thomas Died in 1450

Kerala had a Christian royal family, probably the only such in the entire Indian subcontinent. It had only one King, Thomas.

It was a royal family that ruled for a brief period of 60 years between 1400–1460. The family was called Villarvattam Pana Swaroopam which ruled originally from Chendamangalam in the Kodungallur region near Kochi and then shifted to Udayamperur, a suburb of Kochi. The ruler was called Thoma Valiya Raja (the Great King- Thomas).

Kerala’s tryst with Christianity started in 52 AD (1st century AD) even before it went to Europe when St.Thomas the Apostle visited Kerala, which has been proven just a myth. St Thomas was never in Kerala. As per Jewish accounts, Chera Emperor Bhaskara Ravi Varman issued a right to their leader Joseph Rabban and their community an elevated social status in the Kingdom. Jewish accounts claim this happened around the 4th century AD, but the accepted date is 1000 CE. Rabban was a Jewish merchant magnate of Kodungallur.The charter shows the status and importance of the Jewish colony in Kodungallur (Cranganore) near Cochin.


This imperial charter as popularly known as the Jewish copper plates of Cochin gave a very high social status to Jews, much similar to Nair Princes and lords. This gave them permanent settlement rights in Kerala forever, rights equal to a feudal prince with all 72 privileges as fit for kings/princes, rights over a guild (Anjuvannam), rights over a village (presumed to be Chendamangalam near Kodungalloor) and other social benefits.

There is documented history available in Kerala about the Villarvattam family from 1400 to 1460. As per Kochi Granthavari (State Archives),

Udayamperur region was ruled by a vassal of the Kochi King for a brief time and he was addressed by Kochi Kings as Thoma Raja (King Thomas). The elder one of the family- Moopil Thoma (Senior Thomas) died without any children in 1410 AD. Thus his brother- Yakoba (Jacob) became the Moopil Thoma. Yakoba was married to a Hindu lady from the Paliam Family (the hereditary Prime Minister dynasty of Kochi who was a cousin of Villarvattam). In this relationship, he had a daughter called Mariyam.As per Granthavari, her Hindu name was Krpavathi.Nairs consider the mother’s lineage as their own. Mariyam was formally baptized, so essentially for Villarvattom, she was a Nasrani.

Mariyam met Prince Rama Varma of the Karoor branch of Kochi Royal house when she was visiting her mother’s house, Paliyam. Prince Rama Varma fell in love with her and gave a mundu to her, in accordance with the Hindu custom of Sambandham. This was not acceptable for Yakoba as he believed his daughter was a Christian and Sambandham rules were not applicable. So for them, Rama Varma got baptized as Ittimani (Immanuel) and married as per Nasrani customs.

The news of the conversion was a huge shock for Kochi Royal House. Kochi King ordered his arrest and he was dragged to Mattancherry and thrown into prison. He died as per folk stories. It is also said he escaped to the North. Mariyam didn’t marry again and waited for the return of Ittimani. Yakoba died in 1460 without any male in succession as he had only Mariam.

The plight of Mariam was brought to the notice of the Kochi King by Paliath Achan. The Kochi king felt sorry for her and decided to marry her in her Hindu identity, Krpavathi (in Sambandam ) and brought her as a concubine to Kochi. She was adopted by Paliam. From then onwards Paliyam family began to wield huge power in Cochin, becoming traditional Prime Ministers during 1632-1809. By the 1590s their fortunes began to spiral: the ruler gave them the seat of a dead chieftain and in 1622 a portion of Vypin Island. Nearly 12,000 tenants tilled Paliam lands, added to which was the ownership of 41 temples.

As she was brought to Kochi Royal house, Villarvattam ceased to exist and the estate fully got under the control of the Kochi Kingdom.

This created tensions between other members of the Villarvattam family and the Kochi royal house, though the former weren’t powerful enough to take Kochi Royals.

The death of Villarvattam King Thoma (Thoma raja) on 2 January 1450 is mentioned in the book, ‘Malabar and Portuguese’ by Sardar K M Panikkar and in ‘Jesuits in Malabar vol-1. Historians have different opinions with regard to the origin of the name of this dynasty. One suggestion is that the river flowing around Chendamangalam was shaped like a villu (bow) and the name ‘Villaruvattom’ (which means the place within this area of villu) was its first name, later it became Villarvattom by usage.

And it is in this context, Europeans actually entered Kerala.

There is a folklore about an attack on Jews and Nasrani Christians by Arab merchants who reached Muziris Port for trade over the price of certain goods which ended up in a civil war and these Christian communities fled the place for safety. They ended up in a faraway place called Udayamperur where they set their new base. So as by the 8th century, two Syriac monks came to Kerala to preach the gospel. They were  Mar Sabor and Mar Proth and they founded a large church in Udayamperur, thanks to funding from Villarvattam Family.

In these oral traditions, this family ruled this area as a sort of estate vassal of the Chera Emperor. It was much like a feudal fiefdom based in Chendamangalam. It is through their accounts that we actually understand they were Nasaranis and their head called Moopil Thoman (Senior Thomas or Lord Thomas), was some sort of ruler.

As per folklore, the original name of this family was Valeyadattu and some say it was originally called Chenna Managalathu Mana (normally Manas were residences of Nampoothiris ). Though they lived in the Udayamperoor area, their ancestral base was Chendamangalam and essentially had relations back there. Over a period of time later, it came to know as Villarvattom. Valeyadattu could be Valiyedath-a mana that still exists at Udayamperoor, from which, a myth says, a girl merged with the idol of Poornathrayeesa, at the Tripunithura temple.

By the 11th century, the Chola-Chera war started and Chera Empire was on the brink of its collapse. Cholas at one instance won and ransacked the imperial capital of Mahodayapuram and the dynasty almost ended.

With the collapse of the Chera Empire, Kerala almost ended up in 587 principalities and essentially every Royal family which we know today started its origin in this period.

In this period, Villarvattam also became a principality of its own right by declaring independence. But being part of the erstwhile Chera Capital, most of these principalities owe an allegiance to the successor of the Chera Empire and it's here, the Kochi Kingdom arose. The Kochi Kingdom or Perumpadappu Swaroopam was in direct succession line of the Chera dynasty, hence the founders of this dynasty enjoyed instant vassalage of numerous principalities in central Kerala.

Cochin State Manual states that Villarvattam originally was a Kshatriya vassal of the Kochi King under whom Paliyath Achan was a landlord. K P Padmanabha Menon in Travancore State Manual quotes Asseman to record that as the power of Christians grew, the Cochin, Kollam nasranis decided to consecrate a King of their own and did it by selecting Beliarte ( Villarvattam).

“They chose from among their own number a king, who was called Beliarte, who was obliged to engage that he would defend them from the Mahometans as well as the Pagans,” wrote Fra Paolino da san Bartolomeo, the 18th-century orientalist in his work, Voyage to the East Indies.

Mappa Mundi (the Catalan Atlas) of 1375, the first-ever portrayal of India in its peninsular form, shows two Christian kingdoms in South India – one on the Kerala coast. 


Jesuit church at Kottayil Kovilakom Photo: Thulasi Kakkat
Kottayil Kovilakam Jesuit Church

Historian N M Namboodiri cites Kozhikode Granthavari (Zamorin’s Archives), the presence of a Christian/outsider community as one of the blood-related vassals of Perumpadappu swaroopam. This could be referring to the legends of Villarvattam, the Christian royal family’s presence in that era. Probably such references were made in that era to discredit the Kochi Royal house as having blood relations with so-called Mlchhas (foreigners). It could be purposefully done due to the Zamorin-Perumpadappu rivalry. The Granthavari reveals that Villarvattam attacked and looted Adoor village in 1713, they destroyed the temple, harassed the brahmins and seized the boat of the temple. They removed Nedunganatt Nambidi Achans from their position, at an event in Perumundamukk. It also describes a consecration of a King in 1558-59.

M Radha Devi, a history professor who belongs to the Paliyam family, in her book, Paliyam Charithram also mentions Villarvattam. According to her, the Kochi royal family, when they lost Vanneri, Ponnani and the Valluvanad as a whole to the Zamorin, fled and reached Thiruvanchikulam near Kodungallur. Around 1400, Zanorin seized Thiruvanchikulam and the family shifted to Kochi,20 km away, on the southeastern side. In the floods in 1341, Kodungallur port disappeared and Kochi had become a port. At that time, Radha Devi states, Chendamangalam and the surrounding places belonged to Villarvattam. He was a vassal of the Kochi King. His palace was on the Villarvattam hill at Chendamangalam. He gave Jews and Christians lands generously for building places of worship. Before Paliyath Achans settled there, Villarvattam King was very much there.

S N Sadasivan in A Social History of India writes: "The Paliyam copper plates of Vikramaditya Varaguna, an Ay King, categorically state that he has made a liberal grant of extensive land to the Buddhist University of Sreemoolavasam together with the pulayas (serfs) attached t it. The copper plates on which the edict was inscribed, are lost except two, but what is written on the two plates is adequate to have a complete understanding of the nature of the transfer of land and the persons associated with it. The house Paliyam, which means (Pali+Ayam ) storehouse of Pali was once the seat of Buddhist studies and later on its ownership was taken over by a prominent family of Cochin."

Francis Day, L K Ananthakrishna Iyer, Puthezhath Raman Menon, Kodungallur Kunjikuttan Thampuran, M Sankara Menon, and P Sankunni Menon have also mentioned Villarvattam Kings. An inscription in Pahlavi in the Udayamperoor Church reads: "The Villarvattam King Thoma who resided at Chendamangalam died, in 1500."

As long as Villarvattam was in Chendamangalam, they were Hindus. It has to be assumed that they got converted at Udayamperur. There was a royal branch called Vettath. Records show that the only queen of Cochin, Rani Gangadhara Lakshmi adopted five princes during 1656-58 from Aroor and Vettath branches. Some Christian scholars seem to confuse Vettath with Villarvattam, to make the Christian fiefdom look archaic.

Renowned anthropologist K Ananthakrishna Iyer (1861-1937)  records in The Anthropology of the Syrian Christians:

"One other interesting point connected with the early history of Syrian Christians is that they still cherish the tradition of having attained the dignity of possessing a king of their own at Villarvattam, near Udayamperoor and that at the death of the last king without issue, the kingdom lapsed to the Cochin royal family. Ever since that time, the Christians of St Thomas have been loyal subjects to the rulers of Cochin and Travancore. Who the rulers are and how long the kingdom lasted, is not possible to say. When the Portuguese landed in India, the Syrians, seeing their conquests and their zeal for the propagation of their faith, desired to make an alliance with them with many of the demonstrations of their fidelity, the red -staff mounted in gold and three silver bells of their last Christian ruler, as marks of submission to them. But as they received from them no compensation, they continued the old form of government and lived in a great union, scattered as they lived in distant communities all over the land."

The actual documented history of this family appears initially not from Kerala historical works, but rather from European historical works, particularly Papal documents of the Vatican.

The news of the existence of a Christian royal family in Kerala somehow reached European shores It was the period of the rise of Papal Kingdoms in Europe and the assertation of the Pope’s authority over European territories. The news of a Christian royal family was likely to be interpreted (or misinterpreted) as Catholic Rule and Pope even believed that the fabled lands of the Indies were ruled by a Christian Emperor.

CatholicSaints.Info » Blog Archive » Pope John XXII
Pope John XXII

Believing in this myth, Pope John XXII wrote a letter and gave it to a travelling Catholic priest, Jordans Kattalani on 8 April 1328. Pope even assumed that he has Papal rights over the so-called Christian Emperor of Indies and appointed Jordans as the new Bishop of Kolllon-Kollam or Quilon which was the newly formed capital of Later Cheras. Due to the Crusades happening between Catholics and Muslims in the Middle East, it was almost impossible for any Catholic priest to make a move to the east over Muslim regions. Thus Jordans never reached Kerala.

The second time, Pope Eugene IV wrote an Apostolic Charter in Latin on 28 August 1439 appointing Villarvattam King as Emperor of India, assuming the absolute Papal rights to ordinate a Christian King:

To my most beloved son in Christ, Thomas, the Illustrious Emperor of the Indians, Health and the Apostolic benediction. There often has reached us a constant rumour that Your Serenity and also all who are the subjects of your Kingdom are true Christians”.

This order also never reached Kerala, so none of the Villarvattom rulers ever had an idea of some Pope living in Rome was addressing him as Emperor of India. In fact, he was just a feudal lord of the area, not a King as such.

In this period, Europeans had not discovered a sea route to India; they had knowledge of exaggerated rumours and fabled tales from many places in the East, including Kerala.

In 1498, when Vasco da Gama finally succeeded in discovering a sea route between Europe and India and landed in Kozhikode. he was searching for a mythical character called Prester John whom Europeans believed to be a living Christian King of India. He found the Nasrani community in Kerala, but not what he expected. They were not Catholics which he couldn’t comprehend as Christians. When Vasco da Gama came to Kochi in 1502, members of the Villarvattom family and local Christians met him and presented the preserved royal sceptre, which was a red rod probably made of wood, tipped with silver, having three small bells at the upper end. There has been no trace of this sceptre since then. They sought his assistance in ensuring the return of the estates of Villarvattom from Kochi. Kochi had become the key ally of the Portuguese. It was then da Gama realized, the much exaggerated Villarvattom Kings of the Malabar coast as heard in Europe, were nothing but petty feudal lords in reality. da Gama promised to look into the matter, but he never cared much about it, as he was involved with a larger political game in Malabar.

They sent his majesty [king of Portugal] a rod tipped at both ends with silver, with three bells at the head of it, which had been the sceptre of their Christian Kings,” writes Michael Geddes in his 1694 translation of the Portuguese work “The History of the Church of Malabar”. The representatives of the Christian population in Kodungallur, which was estimated to be 30,000 by one of the chroniclers of Gama’s time, had handed over the sceptre on December 7, 1502, during Gama’s second visit to India.

Years passed and the Villarvattam family were reduced to ordinary fief lords of the area, unlike the larger position and power they once held.

Their memorandum to Vasco da Gama remained in Portuguese records and since the 1550s Portuguese were actively involved in Catholicizing these so-called Nasranis In this period. Portuguese were actively involved in evangelical activities and the Goan Inquisition was in place. The Jesuits were not successful in Kerala. They could convert only the Tanur King.

PapstEugen.jpg
Pope Eugene IV

They thought, if they could convert Kochi King to Christianity, the entire Nasranis and other Hindus in Kochi would automatically be converted. Kochi King had become a subordinate ally of the Portuguese and the throne had a cross as insignia. Goan Arch-Bishop Aleixo de Menezes sailed to Kochi and met Kochi King and presented him with the idea of converting him, which horrified the King. At the same time, he wasn’t in a position to displease the Portuguese who were protecting his kingdom from Zamorins.

When Archibishop Alex de Menezes sailed to Cochin in 1599, he deplored the inability of the catholic clergy to baptize at least one of the Rajas of Cochin to Christianity in spite of the might of the Portuguese over the local Rajas for over a century. He also visited Udayamperur, Chennamangalam and the Syrian seminary at Vypicotta.

On his way to Udayamperur, he was jeered at by a few Nasranis who obviously took offence to the Portuguese interference in their lives. Enraged at this, Archbishop Menezes stopped at the Cochin fort and visited the Cochin Raja who was in his palace at Calvetti adjacent to the fort. He held the Raja responsible for instigating this incident and also discussed religion with him while urging him to be a Christian.

The King made a tactical move by asking the Bishop to meet members of the Villarvattam family and convert them. Kochi King issued a decree elevating the senior member of the family as a Thampuran (Lord/Raja), thus keeping the family happy as well as Portuguese too as they could evangelize a Raja at least. When Bishop Menezes met the senior head of the Villarvattom family, he realized how deeply religious Christians they are, even though they didn't follow Catholic rites.

Villarvattam’s Valiya Thampuran was ready to accept Catholicism contrary to general opposition among the Nasrani community primarily because they felt they could gain a lot from the Portuguese and have an upper hand over Kochi King. Within a few days, in March 1599, the Raja was baptized at the Chennamangalam Seminary by Archibishop Menezes himself and christened ‘Thomas’. He was henceforth known as Villarvattom Thoma Rajavu.

Thus they converted to Catholicism and Udayaperur became one of the biggest Catholic hubs shortly. Under the support of Vallarvattom Thampurans, Menezes organized the celebrated Synod of Diamper in 1599 which led to the foundation of Kerala’s Catholic traditions. During the synod, Syrian religious texts were burnt. Later the huge library in Angamaly itself was burnt by Menezes.

Thomas Raja had no heir to succeed him and did not or could not adopt a nephew from his family. He adopted his vassal, the Paliath Achan with the sanction of the Cochin Raja. Very soon Paliath Achan became the overlord of the whole of Vypeen and became the Prime Minister of the Cochin Raja. However, the Paliath Achan remained a Hindu Kshatriya and did not accept Christianity.

King Thoma breathed his last on 9th February 1701 and was interred at his request in the ‘Pazhe Palli’ built by his ancestors at Udayamperur. With him ended the line of the last Christian kings in Kerala.

The ancestral property of Villarvattom Kings in Chendamangalam became a Catholic Seminary, the Vypeekotta Seminary which became the site of the third printing press in India after Goa and Kollam.

The senior member of this family remained a titular Thoma Raja as no other powers or independent authority was given by Kochi Kings. In 1665 Dutch overthrew the Portuguese from Kerala and without Portuguese support, Villarvattom once again became dormant.

On 9th February 1701, the last Thoma Raja passed away without any direct and indirect heirs and the Kochi Kingdom nationalized the properties of the family citing a lack of successors. Some of the key properties were handed over to the Archdiocese of Verapoly while the majority were taken over by the state. By the time of nationalization, the family got disintegrated and new branches of the family with different family names, emerged mostly in the Travancore Kingdom side, thus the formal Villarvattom family ended in oblivion.

Joseph Simonius Assemanus says in his Bibliotheca Orientalis (1728) that the Villarvattam dynasty died out as the last king was issueless. “…and when after some of his [Beliarte’s] sons had reigned, at last by adoption, the dynasty passed from the Christians to the Heathen Kings of Diamper [Udayamperur]. When Portuguese first came to the shores, the Malabar Christians were the Kings of Cochin.”

However, there are multiple versions of who inherited the dynasty. Julius Valentijn Stein Van Gollenesse, the former Dutch commander of Malabar, writes in his 1743 administration report that Paliyath Achan possessed the right to the old state of ‘Villar Vattatta’.

There is a third version, from a local historian, which says that the last king Yakob Svarupi’s daughter was married to a prince of the Perumpadappu royal family, who was converted to Christianity. A few years later, the princess died and the prince reverted to Hinduism as Svarupi was already dead, the territories of the kingdom were distributed among neighbouring rulers.

 KP Padmanabha Menon in his ‘History of Kerala’ says that the Cochin royal family came into possession of the estates of the ‘influential house’ of Villarvattam through adoption. Historians have quoted Giraud’s Bibliotheca Sacra to claim that the dynasty lasted from the fourth to the fourteenth century AD.

A few years ago, Arquivo Nacional da Torre do Tombo, the Portuguese national archives and various archaeological museums in Lisbon went online and many documents that shed light on the history of Kerala are now searchable, but there is nowhere a mention of the stature of that red sceptre of Beliarte, which was handed over to Gama for safekeeping.

Aleixo de Menezes 

A considerable number of Syrian Christians began to be recruited as fighting forces for the local rulers, particularly with the disintegration of the Cheras and the consequent fragmentation of central authority in the 12th century. Most of the Christian settlements had their own kalaris (schools for training in martial arts and fencing) run mostly by Christian panikkars and in places where there was no Christian Kalari they had to join the kalaris run by Nairs. 

Jornada says that some Christian Panikars had eight to nine thousand disciples, both Christians and Nairs, getting trained as fighting forces for the local rulers. One of the most famous Christian Panikkars of this period was Vallikkada Panikkar who had his Kalari at Peringuzha on the banks of river Muvattupuzha, one of whose descendants was Mar Ivanios, who later got reunited with the Catholic Church in 1930, laying a foundation for the Syro-Malankara church in India.

The rulers of Vadakkenkur and Cochin banked very much upon the Christian fighting force for their wars of defence and expansion. In 1546 the king of Vadakkenkur offered the Portuguese about 2000 soldiers for the purpose of helping them to lift the Ottoman siege on Diu. Later in 1600 the king of Cochin also offered St.Thomas Christian soldiers to the Portuguese for the project of conquering Ceylon, though the project was not materialized for other reasons. 

The military tradition of the St.Thomas Christians was preserved by this community as something integral to it and they even resorted to the usual practice of the fighting force to form chaverpada (suicidal squad) to protect their bishop Mar Joseph from being arrested by the Portuguese by the end of 1550s. About 2000 Christian soldiers organized themselves into suicidal squads to prevent the Portuguese from arresting their Bishop.

The Syrian Christians used to go to their churches along with their swords, shields, and lances in their hands, as Antonio de Gouvea mentions in Jornada. Eventually, weapon houses (Ayudhapura)were constructed in front of the churches for the purpose of keeping swords, guns, and lances during the time of church service, whose remnants are now visible in front of the churches of Ramapuram, Pala and Cherpunkal. 

Later when all the smaller principalities of central Kerala were amalgamated into the Travancorean state during the period between 1742 and 1752 and with the creation of a standing army under Marthanda Varma, the importance of Christians as a fighting force for the regional political players declined.

Once the seat of the Kshatriya chieftains of Villarvattom, Kottayil Kovilakom of Chendamangalam has a strong link with the Paliyathachans or the prime ministers of the erstwhile Cochin maharajas. In 1663, the Dutch built Paliyam Kotta (fort), as a gesture of gratitude to the Paliyathachans, for helping them defeat the Portuguese. Inside the fort, a kovilakom (palace) was built especially for women, hence the name Kottayil Kovilakam.

In 1790, when Tipu Sultan’s marauding army reached this place one of the caretakers of the Paliyam family, named in records as Koya Muhammed was killed and his last rites performed by the Paliyam men. The mosque at Kottayil Kovilakom that stands close to the Sree Krishna temple is testimony to this amity. The narrow road that runs close to the mosque leads to the rundown Jewish cemetery. The Jews were supposed to have settled here in the 15th Century. A synagogue they built still stands but the Jews have all migrated.

Close to the synagogue stands the church built by the Jesuit missionaries in 1577 and the Vaipikkotta Seminary. Both structures were severely damaged during Tipu Sultan’s attack. Although the church was restored, the ruins of the seminary can be still seen. Stone inscriptions in ancient Malayalam script provide valuable information about a long-lost culture.

A well in the churchyard, now closed, is believed to have led to Tipu’s fort. A printing press, started here by the Jesuits that was completely destroyed by Tipu’s men, also stood in this compound.

© Ramachandran 

Tuesday, 6 August 2019

രാജാവ് അടിമയാകുമ്പോൾ

രാജാവിന് ശമ്പളം 5500 രൂപ 

ചാൾസ് അലൻ ലോസൺ എഴുതിയ,ബ്രിട്ടീഷുകാരും കൊച്ചി നാട്ടു രാജ്യവും ( British and Native Cochin,1861 ) എന്ന പുസ്തകത്തിൽ,രാജാവിൻറെ ഇന്നത്തെ അധികാരം എന്ന അധ്യായം,രാജാവ് എത്രമാത്രം കഥയില്ലാത്തവനായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു.ലോസൻറെ വാക്കുകൾ:

മുൻഗാമികൾ ദീർഘകാലം ഉപയോഗ ശൂന്യമായി കൈകാര്യം ചെയ്‌തു പോന്ന അധികാരത്തിൻറെ ചെറിയ അംശം മാത്രമേ ഇപ്പോൾ കൊച്ചി രാജാവിനുള്ളൂ.പഴയ പരമ്പരയിലെ രാജാവാണ്;പ്രതാപികളായ മലബാർ രാജാക്കന്മാരുടെ അവശിഷ്ട കണ്ണി.ബ്രിട്ടൻ പടയോട്ടങ്ങളിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാത്ത വിരലിൽ എണ്ണാവുന്ന നാട്ടുരാജ്യങ്ങളിൽ ഒന്ന്.അദ്ദേഹത്തിൻറെ അധികാരം കാഴ്ചയിലേയുള്ളൂ.ആ സിംഹാസനം ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകൂടം നിരവധി നിയന്ത്രണങ്ങളോടെ വക വച്ച് കൊടുക്കുന്ന ആദരണീയമായ അലങ്കാര പദവി മാത്രം.

ടിപ്പു സുൽത്താൻ 1790 ൽ കൊച്ചിയിൽ പടയോട്ട ഭീഷണി മുഴക്കിയപ്പോൾ,രാജാവ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനിയോട് സഹായം ചോദിച്ചു.ഇതനുസരിച്ച് 1791 ജനുവരി ആറിന് ബ്രിട്ടീഷ് സംരക്ഷണത്തിന് കൊച്ചി പ്രതിവർഷം ഒരു ലക്ഷം രൂപ കപ്പം അഥവാ ഗുണ്ടാപ്പണം കൊടുക്കാൻ ഉടമ്പടിയുണ്ടാക്കി.1809 തുടക്കത്തിൽ രാജാവ് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ശ്രമിച്ചപ്പോൾ,ബ്രിട്ടൻ പുതിയ ഉടമ്പടിയുണ്ടാക്കി.രാജാവിന് സ്ഥാന ചിഹ്നങ്ങൾ അണിയാം;പൂർണ മേൽക്കോയ്‌മ ബ്രിട്ടന്.ഇതാണ്,കരാർ.
  • കമ്പനിയും തീപ്പെട്ട രാജാവും തമ്മിൽ ചില ഉപാധികളിന്മേൽ രാജാവ് കമ്പനിയുടെ സാമന്തൻ ആയിരിക്കുമെന്നും ചില പ്രദേശങ്ങൾ കൈവശം വയ്ക്കുമെന്നും 1790 ൽ കരാർ ഒപ്പിട്ടിരുന്നു.
  • എന്നാൽ,ആ കരാർ പ്രകാരം തനിക്കും രാജ്യത്തിനും കമ്പനിയിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന ആനുകൂല്യവും സംരക്ഷണവും കാണാതെ,ഇപ്പോഴത്തെ രാജാവ്,സമീപകാലത്ത് തിരുവിതാംകൂർ ദിവാനുമായി ഒന്നു ചേർന്ന് കമ്പനിക്കെതിരെ പ്രകോപനം ഒന്നും കൂടാതെ തന്നെ ശത്രുതാപരമായ നീക്കങ്ങളും പ്രവൃത്തികളും നടത്തി.ഈ രാജാവിൻറെ സൈന്യം തിരുവിതാംകൂർ സൈന്യവുമായി ചേർന്ന് കമ്പനിക്കെതിരെ ആറാഴ്ച ശത്രുതയോടെ നീങ്ങിയ സത്യം കുപ്രസിദ്ധമാണ്.തുടർന്ന് 1809 ഫെബ്രുവരി എട്ടിന്,തിരുവിതാംകൂർ റസിഡന്റും കൊച്ചി രാജാവിൻറെ സർക്കാരും സന്ധിയിൽ എത്തി.അതനുസരിച്ച്,തിരുവിതാംകൂർ ദിവാനുമായുള്ള ദുഷ്‌ട സഖ്യത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറാൻ ടി രാജാവ് സമ്മതിച്ചു;ഈ നീക്കം മുൻ കരാറിന് വിരുദ്ധവും മുൻ എതിർ നീക്കങ്ങൾക്ക് ആക്കം കൂട്ടലുമായിരുന്നു.ഇങ്ങനെ ശത്രുതയും ചതിയും നിറഞ്ഞ നീക്കങ്ങൾ കൊച്ചി സർക്കാർ നടത്തിയിട്ടും,കരുണയും മിതത്വവും വഴികാട്ടിയായ കമ്പനി,ടി രാജാവുമായി പുരാതന ബന്ധവും ആദരവും പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ തയ്യാറാണ്.എന്നാൽ,ഇതിന് നിലവിലുള്ള ഉടമ്പടി,നടന്ന കൃത്യങ്ങൾക്ക് നഷ്ട പരിഹാരവും ഭാവിയിലേക്ക് കരുതൽ ധനവും വച്ച് പരിഷ്‌കരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
  • ഈ ലക്ഷ്യങ്ങൾ വച്ച് ഒരുടമ്പടിക്കായി,താഴെ പറയുന്ന വ്യവസ്ഥകൾ കമ്പനിയും രാജാവും സമ്മതിച്ച്,തിരുവിതാംകൂർ റസിഡൻറ് തീർപ്പാക്കുന്നു.റസിഡൻറ് കേണൽ കോളിൻ മെക്കാളെയെ ഇതിനായി ഫോർട്ട് സെൻറ് ജോർജ് കൗൺസിൽ ഗവർണറും ബാത്തിലെ പ്രഭുവുമായ സർ ജോർജ് ഹിലാരോ ബാർലോ ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനിക്കു വേണ്ടിയും കൊച്ചി രാജാവ് സ്വന്തം നിലയ്ക്കും പിൻഗാമികൾക്ക് വേണ്ടിയും ചുമതലപ്പെടുത്തപ്പെട്ടവരും കരാറിൽ പങ്കാളികളായവരിൽ സൂര്യ ചന്ദ്രന്മാരുള്ളിടത്തോളം,ഉത്തരവാദിത്തമുള്ളവരും ആകുന്നു.
  • വകുപ്പ്  1 :ഓരോ കക്ഷിയുടെയും കരാറിൽ പങ്കാളികളായ സുഹൃത്തുക്കളും ശത്രുക്കളും,ഇരുവരുടെയും സുഹൃത്തുക്കളും ശത്രുക്കളുമായിരിക്കും;ശത്രു ആരായാലും കൊച്ചി രാജാവിൻറെ ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ കമ്പനി പ്രതിരോധിക്കുകയും സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യും.
  • വകുപ്പ്  2:മുൻ വ്യവസ്ഥയിലെ ഉപാധിപ്രകാരം,കൊച്ചി രാജാവ്,കമ്പനിക്ക് ഒരു നാടൻ കാലാൾപ്പട ബറ്റാലിയനെ നിലനിർത്താൻ ആവശ്യമായ തുക പ്രതിവർഷം നൽകും.1809 മെയ് ഒന്നു മുതൽ ആറു തുല്യ ഗഡുക്കളായി തുക നൽകണം.കൊച്ചി രാജ്യത്തിനകത്തോ പുറത്തോ ആവശ്യാനുസരണം വിന്യസിക്കുന്ന ആ സേനയ്ക്കുള്ള തുക എങ്ങനെ ചെലവാക്കണമെന്നത് കമ്പനിയുടെ മാത്രം അവകാശമായിരിക്കും.
  • വകുപ്പ്  3 :മുൻ വ്യവസ്ഥയിൽ പറഞ്ഞതിനപ്പുറമുള്ള സൈന്യത്തെ കൊച്ചിയുടെ ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ വിദേശാക്രമണത്തിൽ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി വന്നാൽ അധികച്ചെലവ് നൽകാമെന്ന് രാജാവ് ഉറപ്പ് നൽകുന്നു.അത് രാജാവിൻറെ വരുമാനത്തിൻറെ ന്യായമായ വിഹിതമായി ഗവർണർക്ക് നൽകും.
  • വകുപ്പ്  4:സമാധാന കാലത്ത് സ്ഥിര സൈന്യത്തെ നിർത്താനും മൂന്നാം വ്യവസ്ഥയിൽ പറഞ്ഞ പ്രകാരമുള്ള അടിയന്തര സാഹചര്യത്തെ നേരിടാനും,പണം നൽകുന്നതിൽ വീഴ്ച മുൻകൂട്ടി കണ്ട് ,ആവശ്യമായ കരുതൽ ധനം നൽകിയിരിക്കണം.തുക നൽകുന്നതിൽ വീഴ്ചയുണ്ടായെന്ന് ഗവർണർക്ക് ബോധ്യം വന്നാൽ,രാജാവിൻറെ ആഭ്യന്തര നികുതി പിരിവിൽ വേണ്ടത്ര നിയന്ത്രണവും ക്രമീകരണവും ഏർപ്പെടുത്താനും രാജാവിൻറെ മറ്റേതെങ്കിലും ശാഖയെയോ വകുപ്പിനെയോ ബാധ്യതപ്പെടുത്താനും,രാജാവിൻറെ ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ സമാധാന കാലത്തോ യുദ്ധ കാലത്തോ ഏറ്റെടുക്കാനും ഗവർണർക്ക് അധികാരവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.
  • വകുപ്പ്  5 :നാലാം വകുപ്പിലെ വ്യവസ്ഥകൾ നടപ്പാക്കണമെന്ന് ഗവർണർക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടാൽ,രാജാവ് കാര്യക്കാർക്കും മറ്റുദ്യോഗസ്ഥർക്കും ചട്ടങ്ങളും ഓർഡിനൻസുകളും നടപ്പാക്കാൻ ഉത്തരവ് നൽകണം.അതല്ലെങ്കിൽ വേണ്ടത്ര ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ കമ്പനിക്ക് നൽകണം.നിർദേശം കിട്ടി പത്തു നാൾക്കകം രാജാവ് നടപ്പാക്കിയില്ലെങ്കിൽ,അതിനുള്ള അധികാരം ഗവർണറിൽ നിക്ഷിപ്‌തമാവുകയും അദ്ദേഹം ചട്ടങ്ങളും ഓർഡിനൻസുകളും നടപ്പാക്കാൻ ഉത്തരവിടുകയോ നികുതി പിരിവ് ഏറ്റെടുക്കുകയോ ചെയ്യും.അതിന് ഫലപ്രദമായ മാർഗം സ്വീകരിച്ച്,സൈനിക ഫണ്ട് കൈക്കലാക്കി,രാജ്യക്ഷേമം ഉറപ്പാക്കും.രാജാവിൻറെ ഭൂവിഭാഗങ്ങൾ കമ്പനി ഏറ്റെടുത്താൽ,അതിൽ നിന്നുള്ള നികുതി വരുമാനവും കാർഷിക വരുമാനവും രാജാവിനെ ബോധ്യപ്പെടുത്തും.ഇത് 35000 രൂപയിൽ കൂടുകയില്ല.മൊത്തം നികുതി വരുമാനത്തിൻറെ അഞ്ചിലൊന്ന് കൂടി ഇതിനൊപ്പം ചേർക്കും.ഈ തുക രാജാവിൻറെ ചെലവിനായി നൽകും.
  • വകുപ്പ് 6:കമ്പനിയും സഖ്യ രാജ്യങ്ങളും തമ്മിലുള്ള സമാധാനവും സൗഹൃദവും നിലനിർത്തുക രാജാവിൻറെ ലക്ഷ്യമായിരിക്കും.ഇതിൽ ഒരു രാജ്യത്തിൻറെയും കാര്യങ്ങളിൽ രാജാവ് ഇടപെടുകയില്ല.കമ്പനിയുടെ മുൻ‌കൂർ അറിവും അനുവാദമില്ലാതെ,ഒരു രാജ്യവുമായും രാജാവ് കത്തിടപാടോ ആശയ വിനിമയമോ നടത്തിക്കൂടാ.
  • വകുപ്പ് 7:ഒരു യൂറോപ്യനെയും രാജാവ് കമ്പനിയുടെ അനുമതി ഇല്ലാതെ ജോലിക്കെടുക്കില്ല.ഇംഗ്ലീഷ് ഭരണകൂടത്തിൻറെ പാസ്പോർട്ടില്ലാത്ത ഏതെങ്കിലും യൂറോപ്യനെ രാജ്യത്തു കണ്ടാൽ,അയാളെ പിടിച്ച് രാജാവ് കമ്പനി ഭരണകൂടത്തിന് നൽകണം.കമ്പനി അനുവാദമില്ലാതെ ഒരു യൂറോപ്യനും ഒരു നാൾ പോലും രാജ്യത്തു കഴിയാൻ രാജാവ് അനുവദിക്കരുത്.
  • വകുപ്പ് 8:രാജ്യത്തെ കോട്ടകൾ ആവശ്യാനുസരണം പൊളിക്കാനോ സൈന്യത്തെ വിന്യസിച്ച് കോട്ടയൊരുക്കാനും സമാധാന കാലത്തും യുദ്ധ കാലത്തും കമ്പനിക്ക് അവകാശമുണ്ടായിരിക്കും.
  • വകുപ്പ് 9:പണ നിക്ഷേപം,നികുതി പിരിവ്,നീതി നിർവഹണം,വാണിജ്യ വികസനം,കച്ചവടം,കൃഷി,വ്യവസായം തുടങ്ങിയവയുടെ പ്രോത്സാഹനം,മറ്റു കാര്യങ്ങൾ എന്നിവയെപ്പറ്റി കമ്പനി യഥാകാലം നൽകുന്ന ഉപദേശങ്ങൾ രാജാവ് ശ്രദ്ധിക്കണം.ഇവയെല്ലാം രാജ്യത്തിൻറെയും പ്രജകളുടെയും ക്ഷേമത്തിനായിരിക്കും.
ഗവർണർ തയ്യാറാക്കി,രാജാവ്,ജി എച്ച് ബാർലോ,ഡബ്ള്യു പെട്രി,ടി ഓക്‌സ്‌,ജെ എച്ച് കാസമേജർ,ചീഫ് സെക്രട്ടറി എ ഫാൽക്കനർ എന്നിവരാണ് കരാറിൽ ഒപ്പിട്ടത്.ഇതോടെ കൊച്ചിക്ക് അധികാരം മുഴുവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടു.പോർച്ചുഗീസുകാർ കീഴടക്കിയപ്പോൾ സിംഹാസനത്തിലും കിരീടത്തിലും കുരിശു വഹിച്ചതായിരുന്നു,കൊച്ചി.ഈ കരാറോടെ,രാജ്യ ചുമതലകൾ എല്ലാം മറ്റൊരു രാജ്യം കയ്യടക്കി.1,76,000 രൂപയാണ് നാടൻ കാലാൾപ്പടയെ നിർത്താൻ രാജാവ് പ്രതിവർഷം കൊടുക്കേണ്ടി വന്നത്.
പാലിയത്ത് ഗോവിന്ദൻ അച്ചൻ 
തിരുവിതാംകൂർ ദിവാനുമായി ചേർന്ന് ബ്രിട്ടനെതിരെ കൊച്ചി രാജാവ് ബ്രിട്ടനെതിരെ നീങ്ങിയെന്ന് ഉടമ്പടിയിൽ പറയുന്നത്,വേലുത്തമ്പി ദളവയുമായി ( 1799 -1809 ) ചേർന്ന് പാലിയത്ത് അച്ചൻ ബോൾഗാട്ടി പാലസ് ആക്രമിച്ച സംഭവമാണ്.വേലുത്തമ്പി ഫ്രഞ്ച് സേനയോടും സാമൂതിരിയോടും സഹായം ചോദിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ല.സാമൂതിരി ,ദളവയുടെ കത്ത് ബ്രിട്ടീഷ് മലബാർ കളക്ടർക്ക് കൈമാറി .തിരുവിതാംകൂറിൽ വേലുത്തമ്പിയും കൊച്ചിയിൽ പാലിയത്ത് ഗോവിന്ദൻ അച്ചനും സേനയിൽ പുതിയവരെ എടുത്ത് അംഗബലം കൂട്ടി.കൊച്ചിയിൽ മെക്കാളെയെ വധിക്കുന്നതോടൊപ്പം കൊല്ലത്ത് ബ്രിട്ടീഷ് സേനയെ തുരത്തുക ആയിരുന്നു പദ്ധതി.വേലു തമ്പി തൃപ്പൂണിത്തുറ കൊട്ടാരത്തിലെത്തി ദുർബലനായ രാജാവ് രാമവർമ പത്താമനെ സ്വന്തം വരുതിയിലാക്കി;ശക്തൻ തമ്പുരാൻ പുറത്താക്കിയിരുന്ന പാലിയത്ത് കുടുംബത്തിലെ ഗോവിന്ദൻ അച്ചനെ പ്രധാന മന്ത്രിയുമാക്കി .കൊച്ചിയുടെയും തിരുവിതാംകൂറിൻറെയും റസിഡൻറ് ആയിരുന്നു കോളിൻ കാംപ്ബെൽ മെക്കാളെ .1808  ഡിസംബർ 28 ന്  മെക്കാളെയും അദ്ദേഹം ബോൾഗാട്ടി പാലസിൽ അഭയം നൽകിയ  വിശ്വസ്തനായ കൊച്ചി മന്ത്രി നടവരമ്പ് ചെറുപറമ്പിൽ കുഞ്ഞുകൃഷ്ണ മേനോനും ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു.മെക്കാളെയും മേനോനും  രക്ഷപ്പെട്ടു.ചെമ്പിൽ അരയനായിരുന്നു ആക്രമണ തലവൻ .ഈ കലാപത്തിൻറെ തുടർച്ചയായി ദളവ ആത്മഹത്യ ചെയ്‌ത ശേഷമാണ്,ഈ ഉടമ്പടി.ജനുവരി 12 നായിരുന്നു മത സ്പർദ്ധ നിഴലിച്ച കുണ്ടറ വിളംബരം.1809 മാർച്ച് 21ന് മണ്ണടിയിൽ കഠാര വയറ്റിൽ കുത്തിയിറക്കി വേലുത്തമ്പി ആത്മഹത്യ ചെയ്‌തു.തമ്പിയുടെ ജഡം തിരുവനന്തപുരത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി കണ്ണമ്മൂലയിൽ കഴുമരത്തിൽ കെട്ടിത്തൂക്കി .തമ്പിയുടെ സഹോദരൻ പത്മനാഭൻ തമ്പിയെ ഏപ്രിൽ 10 ന് തൂക്കിക്കൊന്നു.തമ്പിയുടെയും ബന്ധുക്കളുടെയും വീടുകൾ നിരത്തി വാഴയും ആവണക്കും നട്ടു.ബന്ധുക്കളെ മാലദ്വീപിലേക്ക് നാട് കടത്തി.പലരും അവിടെ വരെ എത്തിയില്ല.

ഉടമ്പടിയിൽ ഒപ്പിട്ടത്, രാമവർമ പത്താമൻ 1809 ജനുവരിയിൽ മരിച്ച ശേഷം അധികാരമേറ്റ വീരകേരള വർമ്മയാണ് . ശക്തൻ തമ്പുരാന് ശേഷം രാജാവായ അനന്തരവനാണ് രാമവർമ്മ പത്താമൻ  വെള്ളാരപ്പള്ളിയിൽ തീപ്പെട്ട തമ്പുരാൻ എന്നറിയപ്പെടുന്നു.പാലിയത്ത് അച്ചൻ വേലുത്തമ്പിയുടെ സഹായത്തോടെ വെള്ളാരപ്പള്ളിയിൽ ബന്ദിയാക്കി കൊന്നതാണെന്ന് സംശയമുണ്ട്.ശക്തൻ തമ്പുരാൻറെ അമ്മയുടെ ഇളയ സഹോദരി ചിറ്റമ്മ തമ്പുരാൻറെ മകൻ .സുന്ദരകാണ്ഡം പാന  എഴുതി.ഇത് കർക്കടകത്തിൽ ഇന്നും രാജകുടുംബാംഗങ്ങൾ വായിക്കും.വില്യാർവട്ടത്ത് നങ്യാരുമായിട്ടായിരുന്നു സംബന്ധം .ഉടമ്പടിയിൽ ഒപ്പിട്ട വീരകേരള വർമയുടെ മകനാണ്,ക്രിസ്‌തു മതത്തിൽ ചേർന്ന യാക്കോബ് രാമവർമ.വീരകേരള വർമ്മ കർക്കടകത്തിൽ തീപ്പെട്ട തമ്പുരാൻ.വിരുളം തമ്പുരാൻ എന്നറിയപ്പെട്ട ഇദ്ദേഹം 1828 ഓഗസ്റ്റ് വരെ ഭരിച്ചു.1814 ൽ ഫോർട്ട് കൊച്ചി ബ്രിട്ടന് നൽകി.പാലിയത്ത് അച്ചനെ ബ്രിട്ടൻ മദ്രാസിലേക്ക് നാട് കടത്തി.കാശിയിൽ മരിച്ചു.

ലോസൺ ചരിത്രം എഴുതുമ്പോൾ രവി വർമ്മ ( Ravee Wurmah ) ആയിരുന്നു,രാജാവ്.രവിവർമ നാലാമൻ ,മകരത്തിൽ തീപ്പെട്ട തമ്പുരാൻ .1828 ഫെബ്രുവരി എട്ടിന് ജനിച്ച രാജാവ്,സഹോദരൻറെ മരണ ശേഷം 1853 മെയ് അഞ്ചിനാണ്,അധികാരമേറ്റത്.പരിഷ്‌കാരങ്ങൾ ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ലെങ്കിലും,പ്രജകൾക്ക് എന്തെങ്കിലുമൊക്ക് നടപ്പാക്കാൻ ആഗ്രഹമുള്ളയാളാണ് രാജാവ് എന്ന് കമ്പനിക്കു തോന്നി.മെലിഞ്ഞ്,പൊക്കമുള്ള രാജാവിൻറെ മുഖം അണ്ഡാകാരമായിരുന്നുവെന്ന് ലോസൺ എഴുതുന്നു.തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ.മിതത്വം.വിനയവാൻ ,ലാളിത്യം.ദയാലു.ഇംഗ്ലീഷ് സംസാരിക്കാനും വായിക്കാനും അറിയാം.ചരിത്രം അറിയാം.അന്നന്നത്തെ കാര്യങ്ങൾ അറിയാം.പ്രജകൾക്ക് ജ്ഞാനം ഉണ്ടാകണമെന്നും അറിയാം.
ആചാരപ്രകാരം,അവിവാഹിതൻ.ഒരേകാന്ത ജീവിതം.ആറുമണിക്ക് എണീക്കും.ഒരു മണിക്കൂർ സ്വകാര്യ സംഗതികൾ കഴിഞ്ഞ് കുളി.കൊട്ടാര ക്ഷേത്രത്തിൽ പൂജ,പ്രാർത്ഥന.പത്തു മണിയോടെ അത് തീർന്നാൽ കൊട്ടാരത്തിൽ പ്രാതൽ.വാഴയിലയിൽ ചോറും പച്ചക്കറിവിഭവങ്ങളും.പത്തു മുതൽ നാലു വരെ,ഉച്ച കഴിഞ്ഞ്  പലഹാരം കഴിക്കുന്ന ഇടവേള ഒഴിച്ചാൽ,സന്ദർശകരെ സ്വീകരണമുറിയിൽ കാണും.ജോലിക്കുള്ള അപേക്ഷകൾ നോക്കും.നൽകാനാവുന്ന ചെറിയ തുകകൾ നൽകും.നാലു മുതൽ കുതിര സവാരി അല്ലെങ്കിൽ ഡ്രൈവിംഗ്.ഏഴിന് കുളി.ജപം.അത്താഴം പ്രാതൽ വിഭവങ്ങൾ തന്നെ.എട്ടരയ്ക്ക് ഉറക്കം.
മട്ടാഞ്ചേരി കൊട്ടാരത്തിലെ ചുമർ ചിത്രം 
തലസ്ഥാനത്തു നിന്ന് ആറു മൈൽ അകലെ തൃപ്പൂണിത്തുറയിൽ വാസം.കൊട്ടാരവും തേവാരപ്പുരയും അലങ്കാരങ്ങൾ ഉള്ളതല്ല.ഉമ്മറം തഞ്ചാവൂർ ക്ഷേത്ര പൂമുഖം പോലെ.ഏതെങ്കിലും മാന്യൻ കടന്നു പോകുമ്പോൾ ചാണക  വെള്ളം തളിക്കും.സവർണർക്കെ കൊട്ടാരത്തിനകത്ത് പ്രവേശനമുള്ളൂ.കൊട്ടാരത്തിന് ചുറ്റും നന്നായി ആഹാരം കഴിച്ച് വെളുത്തു തുടുത്ത ബ്രാഹ്മണരാണ്.അങ്ങോട്ട് കടന്നാൽ,പൊടുന്നനെ ഒരധീശ രാജ്യത്തു പോയ പോലെ തോന്നും.രാജകുമാരിമാരും മറ്റ് സ്ത്രീകളും അരയിൽ വെളുത്ത മസ്ലിൻ വസ്ത്രം ഉടുത്തിരിക്കും.മേൽഭാഗം നഗ്നം.കഴുത്തിലും കാതിലും സ്വർണാഭരണങ്ങൾ.
രാജാവിനെ രാജകുമാരന്മാരിൽ നിന്ന്  വേർതിരിക്കാനാവില്ല.ശരീര മദ്ധ്യത്തിൽ മസ്ലിൻ മുണ്ട് മാത്രം എല്ലാവർക്കും.കൊട്ടാരത്തിന് മുന്നിൽ കാവൽക്കാർ.ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാളത്തിലെ സിപോയ് വേഷം.വെള്ള ട്രൗസർ,ചുവപ്പും മഞ്ഞയും കലർന്ന കോട്ട്.ഹെൽമെറ്റ്.
മട്ടാഞ്ചേരിയിലാണ്,കൊട്ടാരം.പുറന്തളം ലളിതം.അകത്തളവും ആഡംബരമില്ലാത്തത്.സ്വീകരണ മുറിയിൽ കണ്ണാടികൾ.മേൽഭാഗത്ത് തട്ട്.മരസാമാനങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല.ദർബാർ ദിനങ്ങളിൽ രാജാവിൻറെ വെള്ളിക്കസേരയ്ക്ക് ഇരുവശവും രണ്ടു നിരകളിൽ ചുവന്ന തുണിയിട്ട ചാരുകസേരകൾ നിരത്തും.വലതു വശത്തെ മൂന്ന് കസേരകളിൽ ബ്രിട്ടീഷ് റസിഡൻറ്,ഇളയ രാജാവ്,ഒന്നാം രാജ കുമാരൻ.ഇടത്തെ മൂന്ന് കസേരകളിൽ റസിഡന്റിൻറെ സേനാ മേധാവി,രണ്ടും മൂന്നും രാജകുമാരന്മാർ.ദർബാർ നടക്കുന്നത്,പുതിയ റസിഡൻറ് വരുമ്പോഴോ,പുതിയ കിരീടധാരണം നടക്കുമ്പോഴോ ഒക്കെയാണ്.
മിക്കവാറും,റസിഡൻറ് നിയമന പത്രവുമായി എത്തുമ്പോഴാണ്,ദർബാർ കൂടുക.അതിന് ഒരു മണിക്കൂർ മുൻപ് വിശിഷ്ട വ്യക്തികളും യൂണിഫോമുള്ളവരും സ്ഥലത്തെത്തും.അവരെ ചെറിയ കൂടാരത്തിൽ കൊണ്ട് പോയി ലഘുഭക്ഷണം കൊടുക്കും.പട്ടു മുണ്ടും രത്ന ഖചിതമായ തലപ്പാവും വച്ച് രാജാവും ഇളയരാജാവും എത്തുമ്പോൾ,വെള്ളിക്കോലുമായി ശിപായിമാർ ആനയിക്കും.റസിഡന്റിനെ ഇവർ വരവേൽക്കും.ആചാര വെടികൾ മുഴങ്ങും.
അലങ്കരിച്ച പല്ലക്കുകളിലാണ് വിശിഷ്ടാതിഥികളെ കോവണിയുടെ താഴെ വരെ കൊണ്ട് വരിക.കോവണിപ്പടിയുടെ അറ്റത്ത്,റസിഡന്റിനെ വരവേറ്റ് രാജാവ് നിൽക്കും.ഇരുവരും സ്വീകരണ മുറിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ,വിശിഷ്ട വ്യക്തികൾ അനുഗമിക്കും.ഇന്ത്യയ്ക്കുള്ള രാജ്ഞിയുടെ സെക്രട്ടറിയുടെ കത്ത്,അല്ലെങ്കിൽ മദ്രാസ് ഗവർണറുടെ രാജാവിനുള്ള കത്ത് കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് റസിഡൻറ് അറിയിക്കും.സ്വർണ താലത്തിൽ,ചുവന്ന പട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞ നിയമന പത്രം ഒരു ക്ലർക്ക് കൊണ്ട് വരും.റസിഡൻറ് അത് വാങ്ങി രാജാവിന് നൽകും.രാജാവ് മുദ്ര പൊട്ടിച്ച് ശ്രദ്ധയോടെ വായിക്കും.കുശലം കഴിഞ്ഞ് ചെറിയ മുല്ല മാലകൾ രാജാവ് വിശിഷ്ടരുടെ കഴുത്തിലും കയ്യിലും അണിയിക്കും.ഓരോരുത്തർക്കും പൂച്ചെണ്ട് നൽകി,അതിൽ പനിനീർ തളിക്കും.റസിഡന്റിൻറെ കൈയിൽ പിടിച്ച് രാജാവ് ആനയിച്ച് വാതിൽക്കൽ എത്തി ഹസ്ത ദാനം ചെയ്യും.പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന റസിഡന്റിനൊപ്പമുള്ള ഓരോ യൂറോപ്യനും കൈ കൊടുക്കും.ചില വേള,കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞ് രാജാവ് റസിഡൻസിയിൽ എത്തും.
തൃശൂർ പോലെ ചില ഇടങ്ങളിലേ കൊട്ടാരങ്ങൾ ഉള്ളു;യാത്രയിൽ രാജാവ് സത്രങ്ങളിൽ ആണ് വാസം.

കിരീടധാരണം,പണ്ട് പൊന്നാനിയിൽ ആയിരുന്നു.സാമൂതിരിയും മൈസൂർ സുൽത്താനും ബ്രിട്ടീഷുകാരും അത് കയ്യടക്കും മുൻപ്.കിരീടധാരണ വേളയിൽ,വലിയ ദർബാറിൽ,റസിഡന്റും വിശിഷ്ട വ്യക്തികളും പങ്കെടുക്കും.രാജാവിൻറെ മക്കൾക്ക് സിംഹാസനത്തിൽ അവകാശമില്ല.സഹോദരിയുടെ മക്കൾക്കാണ് അവകാശം.അനന്തരവരെക്കാൾ മൂപ്പ് ഇളയ സഹോദരനാണെങ്കിൽ,അദ്ദേഹമായിരിക്കും,കിരീടാവകാശി.ഇളയ സഹോദരൻ ഇല്ലെങ്കിൽ,മൂത്ത ചേച്ചിയുടെ മൂത്ത മകൻ ആയിരിക്കും ഇളയ രാജാവ്.അടുത്തയാൾ ഒന്നാം രാജകുമാരൻ.രാജാവിൻറെ മൂത്ത സഹോദരിയായ റാണിക്ക് മകൻ ഉണ്ടായിരിക്കുകയും,അതേസമയം രാജാവിന് ഒരു സഹോദരൻ ജനിക്കുകയും ചെയ്താൽ,അമ്മാവനെക്കാൾ അവകാശം അനന്തരവന് തന്നെ ആയിരിക്കും.ഇങ്ങനെ കിരീടാവകാശി അനന്തരവനോ ഒന്നാം രാജകുമാരനോ രാജാവിൻറെ സഹോദരനോ ആകാം.മൂത്ത സഹോദരി കുട്ടികൾ ഇല്ലാതെ മരിച്ചാൽ,ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന മൂത്തയാളുടെ മക്കൾക്കായിരിക്കും അവകാശം.ബ്രാഹ്മണരെക്കാൾ താഴ്ന്നവരാണ്,ക്ഷത്രിയർ.എന്നാൽ രാജാക്കന്മാർക്ക് കുലീന രക്തം വേണമെന്ന സങ്കൽപത്തിൽ,സഹോദരിമാരുടെ സംബന്ധം ബ്രാഹ്മണരുമായിട്ടായിരിക്കും.അപ്പോൾ ആ ബ്രാഹ്മണൻറെ ജാതി നില പോവുകയും,പകരം രാജ്യത്തു നിന്ന് അലവൻസ് കിട്ടുകയും ചെയ്യും.മക്കൾ ക്ഷത്രിയർ.റാണി ( സഹോദരി ) ക്ക് ഭരിക്കാൻ അവകാശമില്ലെങ്കിലും,മക്കളുടെ നില നിമിത്തം,രാജ്യത്തു ശക്തയാകുന്നു.ലോകത്തെല്ലാ രാജ്ഞിമാർക്കുമുള്ള പരിഗണന കിട്ടുന്നു.
അന്നത്തെ രാജകുടുംബാംഗങ്ങൾ ആരൊക്കെയെന്ന് ലോസൺ എഴുതുന്നു:

രവിവർമ.,രാജാവ്                      ജനനം 8 ഫെബ്രുവരി 1828
വലിയമ്മ തമ്പുരാൻ,'അമ്മ                      5 ഡിസംബർ 1795
           സഹോദരിമാർ
കുഞ്ഞി 'അമ്മ തമ്പുരാൻ                     3 മെയ് 1814         
                                         
കുഞ്ഞിപ്പിള്ള തമ്പുരാൻ               22 ജൂലൈ 1822
കുഞ്ഞിക്കാവ് തമ്പുരാൻ                7 ഡിസംബർ 1832
മങ്കു തമ്പുരാൻ                                    30 സെപ്റ്റംബർ 1834
അനന്തരവന്മാർ
രാമവർമ ( ഇളയരാജാവ് )                  11 മെയ് 1835
വീരകേരള വർമ്മ  ( ഒന്നാം രാജകുമാരൻ ) 11 മെയ് 1835
രാമവർമ                              2                       2 ജനുവരി 1848
വീരകേരള വർമ്മ           3                        13 ഫെബ്രുവരി 1850
രാമവർമ                              4                        27 ഡിസംബർ 1852
രവിവർമ                             5                          4 നവംബർ 1853
വീരകേരളവർമ              6                         9 സെപ്റ്റംബർ 1854
-------------                                7                            2 ഒക്ടോബർ 1859

ഏഴാമന് അന്ന് പേരായിട്ടില്ല.രാമവർമ,രവിവർമ,കേരളവർമ എന്നീ പേരുകളെ അന്ന് കുടുംബത്തിൽ ഉള്ളു.കുടുംബത്തെപ്പറ്റി എത്രമാത്രം വിവര ശേഖരണം ബ്രിട്ടിഷുകാർ നടത്തിയിരുന്നു എന്ന് നോക്കുക.
നായർക്ക് താഴെയുള്ള ഒരു ജാതിയും ഭരിക്കരുതെന്ന് പ്രത്യേക വ്യവസ്ഥയുള്ളതായി ലോസൺ എഴുതുന്നു.രാജാവിന് ചെലവുകൾക്ക് കമ്പനി മാസം 5500 രൂപ കൊടുക്കും.അമ്മയ്ക്കും സഹോദരിമാർക്കും 1000 വീതം.ഇളയരാജാവിന് 500.ഒന്നാം രാജകുമാരന് 250.വിശേഷാവസരങ്ങളിൽ വേറെ തുക.രാജാവ് മിച്ചം തുക കമ്പനി ബോണ്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരുന്നു.മൊത്തം രാജ്യ വരുമാനം 9 -10 ലക്ഷം രൂപ ആയിരുന്നു.അമ്മയും ബ്രിട്ടീഷ് കടപ്പത്രങ്ങളിൽ നിക്ഷേപിച്ചു.
രാജാവ് എല്ലാ നടപടികൾക്കും കമ്പനിയോട് ഉത്തരം പറയേണ്ടിയിരുന്നു.ആദര സൂചക സ്ഥാനമാനങ്ങളും ഉദ്യോഗക്കയറ്റങ്ങളും നിശ്ചയിച്ചത് രാജാവാണ്.ദിവാൻ അഥവാ പ്രധാനമന്ത്രിയെ റസിഡന്റിൻറെ അനുവാദത്തോടെ മാത്രമേ നിയമിക്കാൻ പാടുള്ളു.കുറ്റവാളിയോട് ദയ ആകാംശിക്ഷയിലെ ഇളവ് പ്രതിയുടെ അധികാരം കുറച്ചു കൊണ്ടാകണം.പുത്തൻ എന്ന വെള്ളി നാണയം ( 19 .25 പുത്തൻ ഒരു രൂപ ) രാജാവിന് കമ്മട്ടത്തിൽ അടിക്കാം.നിരന്തരം വിപുലമായി പറ്റില്ല.ബ്രിട്ടീഷ് കമ്മട്ടത്തിൽ അടിച്ച പണമാണ് ഉപയോഗിച്ചത്.രാജ ബന്ധുക്കൾക്ക് ഒരധികാരവും ഇല്ല.ഇളയരാജാവിന് കൗൺസിലിൽ സീറ്റില്ല.നല്ല ശമ്പളമുള്ള,വേലയില്ലാത്ത അലങ്കാര പദവികളിൽ അവരെ രാജാവിന് വയ്ക്കാം.മാനഹാനി ഭയന്ന് അത് ആരും സ്വീകരിച്ചില്ല.
ഹിൽ പാലസ് 
രാജാവിന് യൗവനത്തിൽ കിട്ടിയ പരിശീലനം ഭരണത്തിൽ അയാളെ പ്രാപ്തിയുള്ളവൻ ആക്കുന്നില്ല.ഇംഗ്ലീഷ് ട്യൂട്ടറിൽ നിന്ന് അയാൾ ഭാഷ,പെരുമാറ്റ മര്യാദ,ആചാരങ്ങൾ,അനുയായികളുടെ സ്വഭാവം എന്നിവയെപ്പറ്റി മനസ്സിലാക്കും.ബ്രാഹ്മണാചാര്യനിൽ നിന്ന് ഹിന്ദു മതാചാരങ്ങൾ,സദാ പാലിക്കേണ്ട ശുദ്ധി എന്നിവ പഠിക്കും.ഒരിക്കലും തനിക്ക് തുല്യതയിൽ എത്താൻ കഴിയാത്ത ബ്രാഹ്മണരെ എങ്ങനെ പരിപാലിക്കണമെന്നും അവരിൽ നിന്ന് എങ്ങനെ ഗുണം ഉണ്ടാകുമെന്നും പഠിക്കും." ഈ വിദ്യാഭ്യാസം,നമ്മളോട് ( ബ്രിട്ടീഷുകാരോട് ) സമർത്ഥമായി ശത്രുത ഇല്ലാതെ കഴിയാം എന്ന പഠനം കൂടിയാണ്",ലോസൺ എഴുതുന്നു.ഒരിക്കലും സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടില്ല എന്ന പാഠം;പാളിപ്പോയ കലാപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ.

ഏറെക്കുറെ ഒൻപത് ലക്ഷം രൂപ ആയിരുന്നു,കൊച്ചിയുടെ വാർഷിക വരുമാനം.ഭൂനികുതിയാണ് പ്രധാനം.12 വർഷത്തിൽ ഒരിക്കൽ ഭൂമിയിലെ വിളകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഇത് നിശ്ചയിക്കും.പുകയില,കുരുമുളക്,ഏലം,ഉപ്പ് എന്നിവയുടെ കുത്തകാവകാശമാണ്,മറ്റൊരു വരുമാനം.ദിവാന് കൂടുതൽ നികുതി ചുമത്താൻ അധികാരം ഉണ്ടെങ്കിലും,ദീർഘകാലമായി അതുണ്ടായില്ല.നികുതിയുള്ള തെങ്ങുകൾ സമൃദ്ധമായി നട്ടിട്ടുള്ളതിനാൽ ആ തോട്ടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വരുമാനമാണ്,ഇതിന് കാരണം.ഭൂതകാല വായ്‌പയുടെ പേരും മറ്റും പറഞ്ഞ്,ഈ  വരുമാനത്തിൽ നിന്ന് ഇഷ്ടമുള്ളത് രാജാവ് എടുത്തിരുന്നു.ഇത് സംബന്ധിച്ച് രാജാവുമായുള്ള സംഭാഷണം കമ്പനിക്ക് സുഖകരം ആയിരുന്നില്ല.നിശ്ചിത അലവൻസ് കിട്ടുന്ന രാജാവ്,ഖജനാവ് മുഴുവൻ ദിവാനെ ഏൽപിച്ചതാണ്,ലോസൺ കണ്ടത്.അതിനാൽ ദിവാന് രാജ്യമാകെ സ്വാധീനമുണ്ട്." രാജാവിൻറെ സ്വഭാവത്തെക്കാൾ ദിവാന്റെ സ്വഭാവ മഹിമയിലാണ്,രാജ്യ പുരോഗതിയുടെ ഊന്നൽ ",ലോസൺ ഏഴുതുന്നു."ബ്രിട്ടീഷ് കടപ്പത്രങ്ങളിലെ കൊച്ചിയുടെ നിക്ഷേപം മുഴുവൻ ദിവാൻ ശങ്കര വാരിയർ ചെലവാക്കാതെ സംരക്ഷിച്ചു .അദ്ദേഹത്തിൻറെ മൂത്ത മകൻ ശങ്കുണ്ണി മേനോൻ ആണ് ജനപ്രീതിയോടെ ഈ പ്രധാന സ്ഥാനത്ത് ഇന്നുള്ളത്",ലോസൺ കുറിക്കുന്നു.രാജാവ് അല്ല ദിവാൻ ആണ് ഭരിച്ചത്.ദിവാനും രാജാവും തർക്കം വന്നാൽ രാജാവിന് ദിവാനെ പിരിച്ചു വിടാനും കഴിയാതായി.

See https://hamletram.blogspot.com/2014/12/chempil-arayans-attack-on-macaulay.html




Monday, 1 July 2019

REVIEW OF MY NOVEL IN THE HINDU

Ramachandran/The Hindu

From the other side of history 

Journalist and author Ramachandran reconstructs the story of Rama Varma, a prince of the Cochin Royal family who converted to Christianity, in his novel Papasnanam

K Pradeep

It happened in April 1835. Rama Varma, the eldest son of Veera Kerala Varma, the Maharaja of Cochin, took a boat from Tripunithura to Fort Cochin. There he was met by his friend Ananthan, a Gowda Saraswat Brahmin. Together they went to St. Francis Church where Rama Varma was baptized and converted to Christianity. He was named Constantine Rama Varma and Ananthan came to be called Yohannan.
Information on the life of Rama Varma is very sketchy. The speech he made at the time of his ordination, later published in the journal Keralopakari and in book form by Basel Mission Press, Tellicherry, remains the only historical evidence of this prince.

Ramachandran’s debut novel Papanasam takes off from the point of conversion and explores the incomplete spiritual journey of Rama Varma. Here, history and fiction are inextricably intertwined, lives are entangled, and Kerala history is deconstructed as the novel moved through an eventful period in the 19th century.

“Conversions in Kerala have always interested me. Right from the time of the Portuguese, there have been numerous instances and reasons for conversion. In fact, there was an unsuccessful attempt to convert the Maharaja of Cochin, Unniraman Koyikal (1503-1537) to Christianity in 1510, just before the Portuguese shifted their capital from Cochin to Goa, under General Alfonso de Albuquerque. History also records the conversion of a Tanur maharaja and a nephew of the Zamorin. But Rama Varma’s case was unusual,” says Ramachandran, a journalist, whose short stories in Malayalam had won wide critical acclaim.

More than being attracted to Christianity it was power intrigues in the royal family, disillusionment with his religion, blatant theft in temples, and corruption that resulted in Rama Varma's conversion.

Divided into two parts and two geographical zones the novel moves back in forth through different realms of time. After his conversion Jacob travelled to Madras where Rev. John Tucker helped him get admission to Bishop Corrie’s Madras Grammar School. he spent three years here before moving to Belgaum. The novel begins at Belgaum.

“Choosing Belgaum was deliberate. It was here that Rama Varma committed the ‘biggest sin’ that he mentions in his autobiography. In fact, this is the first autobiography in Malayalam, though history has other names. There is no specific mention of what the sin was, which gave me the freedom to imagine what it would have been.”


Taking a cue from Nikos Kazantzakis, Ramachandran builds up the life of Rama Varma beginning from Belgaum. “The sin referred to, I assume, must have been the sin of the flesh. In his Report to Greco, Kazantzakis mentions the ‘ascetics’ disease’ that seems to have affected Rama Varma too.”

Through Rama Varma’s life in Belgaum, which involved teaching Rev. Joseph Taylor’s children and even speaking Tamil in the church on Sundays, Ramachandran shuttles through time zones to touch upon Rama Varma’s life and times before the conversion.

“The conflict between Advaita and Dvaita philosophy intrigued me. My views on this have been voiced through Rama Varma. And it was relevant because Rama Varma was born a ‘convert’ as the Cochin Royal Family had adopted Madhvaism and believed in Dvaita philosophy. This was after Shaktan Thampuran had expelled the leaders and followers of this faith from his state. After Shaktan Thampuran’s death his cousins Rama Varma and later Veera Kerala Varma, the father of the protagonist, adopted this faith, which explains the influx of the Embranthiris to Tripunithura. The novel provides space to include the history of the Embranthiris and Konkanis.”

The scene shifts to Kannur, specifically Thalassery, in the second part. This is a crucial phase in Rama Varma’s life. “Not being able to bear the pain of sin, not being to confess, Rama Varma flees to Thalassery. Here he meets Hermann Gundert, Samuel Hebich and Hermann Friedrich Moegling; it is here he is ordained and given the name Jacob. And it is here he confesses, gets married and dies of smallpox.”

Since the details of his marriage are not known Ramachandran creates a character and names her Mary. “I have deliberately named all the female characters that cross Jacob's life as Mary, like those in Jesus Christ’s life.” And appropriately Ramachandran uses Charles Baudelaire’s poem To A Woman of Malabar, to describe the woman in Jacob’s life. “I thought there’s a connect because Baudelaire's Malabar woman was a slave from Mahe, not very far from Thalassery.”

Ramachandran considers his work a tale of numerous travellers whose journeys are left incomplete. It is not the tale of a glorious prince but that of a loser. “Jacob is a loser. This is the story of his spiritual journey an incomplete one. Every winner has frailties but history gives only one side of the story. I have felt that history records past events of human life but very often it is only well-written fiction. Information pieced together by historians are often just personal opinions.”

An attempt is made in the novel to correct historical details. “I have made mention of them in footnotes. There are many inaccurate historical details that I thought needed to be set right. Even the Cochin State Manual is wrong on dates and details.”

It took Ramachandran 25 years of research for Papasnanam but only ‘25 days to write it. He has completed work on two books — a political biography of CJ Thomas and another on Swadeshabimani Ramakrishna Pillai. “I’m also working on the possibility of a historical fiction based on the very interesting characters of Jesus Christ and Marthanda Varma,” says Ramachandran.

The Hindu, September 15, 2017

PAPASNANAM
Published by SPCS
National Book Stall
Rs 170

Saturday, 17 January 2015

THE BANISHMENT OF SIR RAMUNNI MENON

An excommunication 8 years before Thatri,in 1897

Three important questions:1.Who introduced Music as a subject in Madras University?2.Who proposed a monthly allowance to Mathematical genius,Ramanujan's wife,Janaki Ammal?3.Who stayed in M S Subbulakshmi's home before her?Please take your time to answer,while I tell you the story of Ramunni Menon.
In 1892,the 20 year old Kankoth Ramunni Menon(1872-1949) from Villadam,Thrissur,traveled down to Tripunithura to meet the King,Chingamasathil Theepetta Thampuran(The King who died in the month of Chingam),Kerala Varma V(1888-1895).Menon had studied in Maharaja's College ,Ernakulam and Presidency College,Madras,passed BA Zoology,and was planning to go to England for higher studies.After meeting the King,he met the heir apparent,Rama Varma,who wielded great influence over the King.
King Kerala Varma
Rama Varma,who later came to be known as His Abdicated Highness,after his abdication in 1914, casually asked Menon,whether the question of his social position after his return from Engaland had been considered and a definite understanding on it arrived at-it was the practice among higher castes then to excommunicate the person who crossed the sea.Rama Varma told him the precaution was highly necessary as the majority of the people of the State was still very orthodox in social and religious matters, and might object to his re admission into society.Menon said,if he could have Rama Varma's sympathy and support,there would be no trouble.
Rama Varma replied that his sympathy,or for that matter,the sympathy of the King,would be of no avail in such matters,so long as society was not ready to accept a drastic change.Menon then told Rama Varma,that the King has given him,permission.Rama Varma,by his on version,was surprised,and asked him,whether there was any discussion as to his position,on his return."No",Menon said.
Ramunni Menon
Rama Varma,met the King the very next day,and asked him,why he consented to Menon's request.The King said,the man was determined to go,and if the request was declined,he might approach the Resident,and other influential persons and through them bring pressure,and it would be difficult to with stand.Rama Varma asked,whether the King had at all thought about Menon's position,after his return from England.The angry King barked:"That is an event to come after two or three years.Who is going to live till that time?'".
King Kerala Varma(1845-1895)was the son of Manku Thampuran and younger brother of King Rama Varma(1864-1888),who died in Mithunam.He was well versed in English,and went on a pilgrimage to Kasi,Gaya and Calcutta in 1893 and died in September,1895.
Menon went to England,did his MA in Zoology at Christ's College,Cambridge,and had first class in both parts of the Natural Sciences Tripos.On his return from England in 1896,he wrote to Rama Varma,who had ascended the throne,in 1895.In the letter Menon said that,his first duty on his return from England was to pay the King his respects,but that he was obliged to put it off for fear of social difficulties.The King replied that,his precaution was wise,in the sense that the King should not misunderstand him.Menon reached Tripunithura after some time,and did not attempt to mingle with his people,didn't enter temples,or touch the public wells,or tanks.
Rama Varma
Rama Varma told him that the objection of the orthodox section of the people to his readmission to caste privileges and rights was still very strong,and if the question was hastily brought to the front,the chance was that it would have to be decided against the reformers.Rama Varma asked him to wait for few years.
Rama Varma,one day in 1897, received the news that Menon was going to marry from one of the influential Kuruppam houses.Varma warned a branch of that house in Tripunithura,against the alliance,and they sent a telegram.By that time, the Sambandham has already taken place,and the bride continued to enter temples,and enjoyed all the caste privileges.The orthodox people protested,and apprehending grave consequences,Varma called the Dewan P Rajagopalachari(1896-1901 in Cochin;1906-1914 in Travancore.Father of former Minister,S Varadarajan Nair) and explained the situation.Both felt sorry for Menon,who didn't heed the advice to wait.Varma told the Dewan to take immediate action to preclude the couple from enjoying caste privileges.It was resolved to issue a temporary order prohibiting Menon and wife from entering temples and enjoying caste privileges,pending an enquiry,at an early date to arrive at a final decision.The issue of the order created a huge sensation.
Iyengar
The leading Nairs were taken into confidence,and were requested to give their views.In the Thrissur Palace,a two day conference of the Vaidikas was arranged,and on King's request,Sir V Bhashyam Iyengar,attended.Legal Luminary Sir V C Desikachar,the Dewan and district Judge Ramachandra Iyer also attended.The scholars were unanimous in their view that Menon had forfeited his caste and could not be re admitted even after prayaschitham.The papers were given to Iyengar for his views.Iyengar advised the King was the final authority,but he would recommend readmission of the accused after necessary explanatory rituals.He also suggested taking Menon's explanation on the polluting acts brought against him,and that if he admitted them,his wife also must be asked whether she and Menon were not living as man and wife.What action was decided upon should apply equally to both.The couple replied to the questions sent to them,admitting allegations.Final order was issued confirming the initial order.
Rajagopalachari
Some time later,Dewan met Menon accidentally and asked him why he acted so hastily in marrying the Thrissur girl without giving a chance to offer the Darbar's advise,and if he was in a hurry to marry,why he could not select a lady from British Malabar,where these things didn't matter much.According to Rajagoplachari,Menon said,he acted on the advice of certain enemies in the garb of friends.Rama Varma kept a big file on Menon,even after abdication.
The decision of Rama Varma may conform with the edicts in the Manusmrithi,but his final decision was neither democratic,nor secular.He ignored the sane advise by the expert,Bhashyam Iyengar,who asked the King to readmit Menon after purifying rituals;he ignored an individual's right to study,wherever he want.The King's own family proved him wrong in later years by Lalan Thampuran marrying the sister of V K Krishna Menon,who studied in England.Oh!Krishna Menon belonged to British Malabar!Nonsense.
Rajagopalacahri,who presided over the decision to banish the young Ramunni Menon,became the Dewan of Travancore in 1906,at 44,had a sambandham with a Nair woman,Ambujam,and S Varadarajan Nair,Former KPCC President and Minister was born.There is a road in the city,in his consort's name,Ambuja Vilasam Road,where she stayed. 
Christ's College,Cambridge
Madras University
Ramunni Menon went to orthodox Madras where scholarship was valued,much better than in Cochin,joined the Madras Education Department in 1898 and became the Zoology Professor at Presidency College,his alma mater,in 1910.Students held him in high esteem;his classes were known for lucidity of expression.He,for several years studied certain forms of Coelenterates,and was conscious to a degree,with the result that he was not able to produce the amount of research work,that one must have expected.
When he retired in 1927,he was made Vice Chancellor of Madras University,and he planned out three University Labs for Zoology,Botany and Biochemistry during his tenure,till 1934.He was honorary Director of the Department of Zoology of the University,which he built up.Zoology in South India,owes a lot to him,which I didn't know,as a student of Zoology,in his former Maharaja's College.
Indira Menon
He completed new University buildings,was life member of the Senate,and was elected to the Madras Legislative Council,twice.He represented the University at the Congress of Universities at Edinburgh in 1931;he was Chairman of Inter University Board during 1932-'33,and was Member of the Council of States of India,till it was dissolved in 1934.
He was not one of those who wanted to be in the lime light,and to the solace of Rama Varma,he was too, conservative,concentrating on Music and Sanskrit in final years.
He was knighted on the new year day of 1933,invested with Knighthood on 3 March by the Viceroy Earl of Willingdon at Newdelhi,and thus became Dewan Bahadur Sir Ramunni Menon.
He proposed  to G H Hardy,in a letter dated 28 July 1920,a monthly annuity of Rs 20 per month to Ramanujan's wife,Janaki Ammal,for handing over her husband's documents.He introduced Music as a subject in the University and in 1944 presided over the Madras Music Academy's annual celebrations,and he was one of the founding fathers of the Tamil Isai Sangham.He was maternal grand father of Musicologist Indira Menon,and her sisters,singer Kalyani Menon and Historian Narayani Gupta.Menon wanted the best tutelage for his grand daughters,and so T Brinda was brought in as Guru.Indira's father VRK Menon was in the ICS; nephew,Ramu Damodaran,of  the IFS,became a famous news caster.
Indira was born in 1935 in the house that M S Subbulakshmi made famous as Kalki Gardens.It was the residence of Ramunni Menon for a short while,during which time,Indira was delivered.Many years later,Indira went to Kalki Gardens with her mother,and was pointed out the room were she was born.M S told her that it was her boudoir!
Reference:
1.Reminiscences/Rama Varma
2.Ramanujan:Letters and Commentaries/Srinivasa Ramanuja Aiyangar
3.A Life Well Lived/Indira Menon

See my Post,HIS ABDICATED HIGHNESS:THE COMPLETE STORY






TWO TUSKS: A FIGHT BETWEEN THE KING AND RESIDENT

An Elephant died and they fought over Tusks


Early in 1904, the Cochin Police arrested some persons at the Mattancherry market, trying to sell two elephant tusks. They could not explain how they got it. They were charged before the Sub Magistrate of Cochin for possession of Government property, and the Cochin Forest officers put in a claim before the Magistrate for the tusks, since an elephant had been found dead in the Cochin Forests.

The Travancore Forest officers put forth a claim before the Magistrate for the tusks, because, an elephant had died in the Travancore forests too. The accused pleaded that the tusks were those of the Travancore elephant.

We don't know the original elephant, but while the case was proceeding, the Resident of Travancore and Cochin, Gordon Thomson Mackenzie at the instance of the Travancore King, Sri Mulam Thirunal, wrote to the Cochin Dewan, N Pattabhi Rama Rao, that he should look into the matter. The Cochin King, Rama Varma XV, His Abdicated Highness, was furious.

Mackenzie, second from left, with Sri Moolam Thirunal

On which side are you? Travancore or Cochin?One tusk for Travancore, and one for Cochin?

Gordon Thomson Mackenzie was a Resident from 1899 July to November 1904. He is famous in the Church as the person who wrote the classic, Christianity in Travancore in 1901, as a chapter in the Travancore State Manual of V Nagam Aiya. In the preface, written on October 23,1901, Mackenzie thanked Dr E Thurston of Madras for providing information, meaning Thurston is the real father of the work. Edgar Thurston was the author of the monumental work in 7 volumes, Caste and Tribes in Southern India. Thurston (1855-1935), educated in Medicine, lectured Anatomy at Madras Medical College while holding the position of Superintendent, at Madras Museum. His earlier interests were Numismatics and Geology, researching Anthropology and Ethnography when Mackenzie sought his help.
Since Mackenzie had a missionary zeal, two warring Christian groups, Anjuttikkar and Ezhunnuttikkar sent Memorials to him, and according to Nagam Aiya, the Anjuttikkar took the further step of writing to him, not to give "undue importance" to their rival group," in an official document like the State Manual of Travancore".Nagam Aiya, who was assigned to write the first State Manual, was the Settlement Peshkar, in Travancore.

Mackenzie had succeeded F A Nicholson, and here is the assessment of Mackenzie, by Rama Varma, from his Reminiscences:

He was a good-hearted, conscientious, straightforward man with many more good qualities of heart. He was also firm to some extent. But inability and commonsense he was very deficient. He was very fond of making speeches and thought himself a speaker. His speeches were generally irrelevant. He had a low opinion of the education of the people of the place and made very offensive remarks about them, and within a very short time of his taking charge of his exalted office, he became very unpopular with the local public. He had had a very good education, and his brother's officers had given him the name of "educated fool".It was rumoured at the time that he was shunted to the Resident's post because he had no chance of promotion in the regular line. We found him very sympathetic.He supported us in every possible way.As we did not attach much value to the soundness of his advice or opinion, we did not trouble him often for either.

That Mackenzie supported the Cochin Darbar, seems to be an understatement by Rama Varma.

Rajarshi Rama Varma
After an extended tour of Northern India, Rama Varma reached Tripunithura, from Tirupathi, on 22 January 1903. The new Dewan N Pattabhi Rama Rao had taken charge, in his absence in September. The King had a huge liability over the newly opened Ernakulam-Shornur railway line, and steps had to be taken to raise a loan of Rs 10 lakhs. Having secured assurance from the Government of Madras, a formal application was made to Resident Mackenzie, in June 1902. In November, while the King was in Benares, he received a telegram. When he got it, his throat was touched by Dr Subba Rao, since he was feeling rather hoarse, and not expecting it to be from an official,  handed over the telegram to the first prince, to open and read. It was from Mackenzie, on the loan. It said, Lord Curzon's Government refused to sanction the loan but promised to lend a lakh of rupees for expenses in connection with the King's Delhi tour. The tour was expected to cost two lakhs, and Mackenzie, in his telegram, said, two lakhs was excessive. The King records:

 This was more than what I had bargained for. I did not mind the refusal to lend the money as I had more or less anticipated it. But the curt remark of two lakhs being excessive for the Delhi tour implied a charge of my being lavish in spending public funds on my account and it hurt me very much.

As the contents of the telegram became known to others, the King became perplexed. On reaching Delhi, the King discussed the matter with James Thompson, a former Resident, who had been there as a member of the Madras Governor's Council. It was agreed that the King should write to the Dewan asking him to report to the Resident that the original estimate of two lakhs was fair and that the Government of India should not have passed the criticism before calling for details.

On his return, the King wrote to  Dewan Rao, gave detailed particulars of the tour expenses and compared them, with those incurred by his predecessor for his tour to Benares. Rao forwarded a copy to the King, and a long one of his own, to the Resident. The Resident didn't report it to his Government, but wrote to Rao, to advise the King not to press the matter, as he apprehended further trouble if the King persisted. Though Rao agreed with the Resident, the King persisted, his letter was sent by the Resident to Madras, and in June 1903, Mackenzie wrote that the tour expenses were moderate.

Pattabhi Rama Rao
So, in the Tusks case, Mackenzie was informed that it was within the jurisdiction of a judicial tribunal, where Travancore was also represented and that the Executive could not interfere. The Travancore Darbar withdrew from the proceedings before the Magistrate. The Magistrate, after recording evidence, held the tusks confiscated, according to rules.

Mackenzie again repeated his demand that the Dewan should examine the Travancore claim himself. It was again pointed out to him, that it was not a political question, but for the Court to decide. An angry Mackenzie rated Rao severely and wrote to Rama Varma, insinuating that the prestige of Cochin is at stake, because of the grabbing spirit. The King protested at the wild charge recklessly made by Mackenzie, and the Resident wrote to Madras. After some time, the Resident informed the Dewan that he had instructions from Madras, to ask the Dewan to look into the merits of the Travancore claim. Rama Varma wrote to James Thompson, acting Governor of Madras, on how Mackenzie traduced the Darbar. The Madras Government held that Mackenzie's interference was wrong, but the tusks were forwarded to the Travancore Darbar.

Rama Varma writes: I had the satisfaction of having gained an important constitutional point. Mr Mackenzie retired from service soon after.
The King is free to believe he proved a point. He would have been right in his actions if the Magistrate had found the tusks belonged to Cochin. The tusks were forwarded to Travancore because the Magistrate of Cochin found the Travancore claim true. Then what point, Your abdicated Highness, you did prove?

It is easy to guess what the Magistrate found: The culprits poached an elephant in Travancore, removed the tusks, and tried to sell them in Cochin. So, the claim of Cochin that a wild elephant had died in Cochin at that time, was baseless. If the foundation of a case is untrue, where is the constitutional case?

It is evident that the king was waiting for the elephantine rebuff he got the previous year from Mackenzie.

And spending two lakhs on a Delhi tour, in 1902-I leave it to the public imagination.

Dewan Pattabhi Rama Rao was a business partner of the master builder of Madras, Thatikonda Namberumal Chetty, who built the Merry Lodge Palace(now Kerala Varma College) for Rama Varma, at Thrissur, in 1914. The bricks to build the Ripon Building which houses the Madras Corporation, came from kilns owned by Chetty and Rao at Choolaimedu. Nemali Pattabhi Rama Rao Pantalu(born 1862) was born in Cuddapah, joined Madras Revenue Settlement Department in 1882, and was Asst Commissioner during 1895-1902, before becoming Dewan.

Reference:
The Reminiscences and Continuation of the Events till 1915/Rama Varma.


© Ramachandran

See my Post,HIS ABDICATED HIGHNESS:THE COMPLETE STORY

FEATURED POST

BAMBOO AND BUTTERFLY: A MALABAR WOMAN FOR BRITISH RESIDENT

The Amazing Life of a Thiyya Woman S he shared three males,among them a British Resident and a British Doctor.The Resident's British ...