പ്രളയകാലത്തെ മൺവണ്ടി 7
The worst Socialism is better than the best Capitalism.
-Gyorgy Lukacs.
ഒന്ന്:നാടകത്തിലെ മാർക്‌സിസം
തോപ്പിൽ ഭാസി എഴുതിയ 'നിങ്ങളെന്നെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റാക്കി' നാടകത്തെ വിമർശിക്കുമ്പോൾ,അതിലെ ഗോപാലൻ,മാത്യു എന്നീ കഥാപാത്രങ്ങൾ 'ജീവനുള്ള കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരുമായി യാതൊരു പൊരുത്തവുമില്ലാത്ത പാവകൾ' ആണെന്ന് ഇ എം എസ് നിരീക്ഷിക്കുകയുണ്ടായി (1 ).ഇത്തരം നിർജീവത്വം ചെറുകാടിൻറെ 'നമ്മളൊന്നി'ലെ മുഹമ്മദിനും ശങ്കുണ്ണിക്കും പി ജെ ആൻറണിയുടെ 'ഇങ്ക്വിലാബിന്റെ മക്കളി'ലെ ഫ്രാന്സിസിനും ഉള്ളതായി അദ്ദേഹം കണ്ടു.തപാൽ ശിപായിയുടെ ജീവിതം ചിത്രീകരിച്ച കെ ടി മുഹമ്മദിൻറെ 'സ്ഥിതി' എന്ന നാടകത്തിൽ ''പി ആൻഡ് ടി യൂണിയൻറെ നേതൃത്വത്തിൽ തപാൽ ശിപായിമാരും കൂട്ടരും വളർത്തിയെടുത്ത പ്രസ്ഥാനത്തിൻറെ ചെറിയ സൂചന പോലും ഇല്ല".
ഇതാണോ മാർക്‌സിയൻ സൗന്ദര്യശാസ്ത്ര വിമർശനം ?ഭരണകൂടം കൊഴിഞ്ഞ ശേഷമുള്ള മനുഷ്യനെപ്പറ്റിയാണ് ഇ എം എസ് പറഞ്ഞതെങ്കിൽ,നേരാകാം.അല്ലാത്ത കാലത്തെ സാധാരണ മനുഷ്യന് കുറ്റങ്ങളും കുറവുകളും ഉണ്ടാകും.നാടകത്തെ സംബന്ധിച്ച മാർക്‌സിയൻ കാഴ്ചപ്പാട് ഇതാണോ ?
ഹംഗറിയിലെ മാർക്സിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തികൻ ജോർജ് ലൂക്കാച്ച് ( 1885 -1971 ) എഴുതിയ ദീർഘമായ,'ആധുനിക നാടകത്തിൻറെ സാമൂഹിക ശാസ്ത്രം' എന്ന പ്രബന്ധം ( 2 ) നോക്കാം.നമ്മുടെ കാലത്തെ ഏറ്റവും പ്രധാന സാഹിത്യ വിമർശകൻ എന്ന് തോമസ് മൻ വിശേഷിപ്പിച്ച ലൂക്കാച്ച്,ഈ പ്രബന്ധം എഴുതിയത്,1909 ൽ.അത് തിരുത്തി 1914 ൽ വന്നു.ഇംഗ്ലീഷിൽ 1965 ലും.ഇ എം എസ് ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല..
ഇ എം എസ്, ഭാസിക്കെതിരെ ആദ്യ വിമർശനം ഉയർത്തിയത് 1954 ലാണ്.ഭാസിക്കെതിരെ ഇതേ വിമർശനം 1973 ലും ഉയർത്തി ( 3 ).
ദ്വന്ദ്വാത്മക ശക്തി മനുഷ്യനിൽ എങ്ങനെയാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്ന് ലൂക്കാച്ച് വിശദീകരിക്കുന്നത്, ചതുരംഗ കളത്തിലെ കാലാളിന് സമാനമായ Pawns എന്ന വാക്ക് തന്നെ വച്ചാണ്;പണയ വസ്‌തുവും ആകാം:
Men are but pawns,their will is but their possible moves,and it is what remains forever alien to them which moves them.Man's significance consists only of this,that the game cannot be played without him, that men are the only possible hieroglyphs with which the mysterious insciption maybe composed.
( മനുഷ്യർ കാലാളുകളാണ്.അവർ നടത്താനിടയുള്ള നീക്കങ്ങളാണ്,അവരുടെ ഇച്ഛ.അതാണ് എക്കാലവും അവർക്ക് അന്യമായി നിൽക്കുകയും അവരെ നീക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്.അവനില്ലാതെ കളിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്നത് മാത്രമാണ്,അവൻറെ പ്രാധാന്യം.എഴുതാൻ പോകുന്ന ദുരൂഹമായ ലിഖിതത്തിലെ ചിത്രലിപികൾ മനുഷ്യൻ മാത്രമാണ് ).
പാവകൾ അഥവാ കാലാളുകൾ ആയാൽ തന്നെ തെറ്റില്ല എന്ന് !
ക്‌ളാസിക് ദുരന്ത നാടക നായകനും ആധുനിക നാടക നായകനും തമ്മിലുള്ള വൈജാത്യങ്ങളാണ്,ലൂക്കാച്ച് പ്രബന്ധത്തിൽ പരിശോധിക്കുന്നത്.
ലൂക്കാച്ച് പാർട്ടിയിൽ ചേരുന്നത് 33 വയസ്സിൽ 1918 ലാണ്.ഹംഗറിയിൽ രണ്ടു മന്ത്രിസഭകളിൽ ലൂക്കാച്ച് അംഗമായിരുന്നു;1919 ൽ 133 ദിവസം മാത്രം സോവിയറ്റ് ഹംഗറി റിപ്പബ്ലിക് എന്നൊരു പരീക്ഷണം നില നിന്നിരുന്നു.പാർട്ടി ജനറൽ സെക്രട്ടറി ബേല കുൻ നിന്ത്രിച്ച മുന്നണി മന്ത്രി സഭ.അതിൽ വിദ്യാഭ്യാസ ഉപമന്ത്രി ആയിരുന്നു ലൂക്കാച്ച്;വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് 1956 ൽ ജനം കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് മന്ത്രിസഭയെ പുറന്തള്ളിയപ്പോൾ,വിമതനായ ഇoറെ നാഗി രൂപീകരിച്ച മന്ത്രി സഭയിൽ സാംസ്‌കാരിക മന്ത്രിയും ആയിരുന്നു.രണ്ടു വള്ളത്തിൽ കാലു വച്ച് നിന്ന ഒരാൾ.ഉന്മൂലനത്തെ 1919 ൽ അംഗീകരിച്ചയാൾ -അത് ലെനിൻ നടപ്പാക്കിയ ചുവപ്പ് ഭീകരതയുടെ കാലമായിരുന്നു.പാർട്ടിയിൽ ചേരും മുൻപ് മാർക്സിസത്തിലേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു.സ്റ്റാലിൻ ശക്തനായിരിക്കെ സ്റ്റാലിനിസ്റ്റ് ആയിരുന്ന ലൂക്കാച്ച്,പലപ്പോഴും അച്ചടക്ക നടപടികൾക്ക് വഴങ്ങി.86 വയസിൽ മരിക്കും വരെയും പാർട്ടിയിൽ നിന്നു.പലപ്പോഴും,എഴുതിയ കാര്യങ്ങൾ സോവിയറ്റ് പാർട്ടിക്ക് വഴങ്ങി തിരുത്തി.തിരുത്ത് വരാത്ത പ്രബന്ധമാണ്,ഇത്.
എക്കാലത്തെയും വലിയ മാർക്സിസ്റ്റ് ചിന്തകരിൽ ഒരാൾ എന്ന നിലയിൽ,പാശ്ചാത്യ ബുദ്ധിജീവികൾക്ക് മനസ്സിലാകും വിധം എഴുതി.ജർമൻ തത്വ ചിന്താ പാരമ്പര്യത്തിൻറെ മാമൂലുകൾ അനുസരിച്ച് മാർക്‌സിസത്തെ വ്യാഖ്യാനിച്ചു.ബുഡാപെസ്റ്റിലെ ജൂത ബാങ്കറുടെ മകനായ ലൂക്കാച്ച്,സ്‌കൂൾ കാലം മുതൽ സോഷ്യൽ ഡെമോക്രാറ്റ് ഇർവിൻ സാബോ ( 1877 -1918 ) യുടെ ഇടത് ചേരിയിലായിരുന്നു.സാബോ വഴി സോറലിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ വന്നു.ക്രിസ്ത്യൻ പാരമ്പര്യത്തിന് എതിരായിരുന്നു,ഈ ചേരി.ഇബ്‌സൻ,സ്ട്രിൻഡ്‌ബെർഗ്,ഗെർഹാർട്ട് ഹോപ്റ്റ് മാൻ തുടങ്ങിയവരുടെ നാടകങ്ങൾ കളിക്കുന്ന നാടക സംഘം ഉണ്ടാക്കുന്നതിൽ പങ്കാളിയായി.1904 -1908 ൽ കടുത്ത പ്രതിഷേധങ്ങളെ അതിജീവിച്ച് ഈ സംഘം നില നിന്നു.1906 ലും 1909 ലും ബെർലിനിൽ പഠനം തുടർന്നു.കാന്റിൻറെ തത്വചിന്തയിൽ ആകൃഷ്ടനായി.1913 ൽ ഹൈഡൽബെർഗ് സർവകലാശാലയിൽ പഠിച്ചു.മാക്സ് വെബർ,ഏണസ്റ്റ് ബ്ളോക് തുടങ്ങിയവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു.1906 മുതൽ ആദ്യകാല രചനകളിൽ ദുരന്ത കാന്റ് സ്വാധീനം കണ്ടു.ദസ്തയേവ്സ്കിയും കീർക്കെഗാദുമായിരുന്നു മറ്റ് നായകർ.ഇരുവരെപ്പറ്റിയും എഴുതിയ പഠനങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കാതെ 1915 ൽ ബുഡാപെസ്റ്റിൽ തിരിച്ചെത്തി.1918ൽ പാർട്ടിയിൽ ചേരുമ്പോൾ അതുണ്ടായി അധികം ആയിരുന്നില്ല.
ബേല കുനിന്റെ 1919 മന്ത്രിസഭ ചെറിയ കാലത്തെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഏകാധിപത്യം ആയിരുന്നു.ശത്രുക്കളെയും പ്രതിപക്ഷത്തെയും അടിച്ചമർത്തി.സാംസ്‌കാരിക രംഗം ചുവപ്പിൽ മുങ്ങി.ഭരണകൂടം താഴെ വീണപ്പോൾ നേതാക്കൾ പലായനം ചെയ്‌തു.ലൂക്കാച്ച് ഏതാനും ആഴ്ചകൾ ഒളിവിലിരുന്ന് വിയന്നയ്ക്ക് പോയി.അറസ്റ്റിലായ അദ്ദേഹത്തെ തോമസ് മുൻ.,ഹെൻറിച്ച് മൻ തുടങ്ങിയ എഴുത്തുകാരുടെ പ്രതിഷേധം കാരണം,ഹംഗറിക്ക് മടക്കി അയച്ചില്ല.ബേല കുനിനെ റഷ്യയിൽ സ്റ്റാലിന്റെ കാലത്ത് കൊന്നു.
പ്രവാസിയായ ലൂക്കാച്ച്,നാടക പ്രവർത്തനത്തിലും പാർട്ടി പ്രചാരണത്തിലും മുഴുകി.ഒരിക്കൽ ലെനിൻ വിമർശിച്ച 'കമ്മ്യൂണിസം' മാസിക പത്രാധിപരുമായി.1919 -22 ൽ എഴുതിയ സൈദ്ധാന്തിക പ്രബന്ധങ്ങൾ പുസ്തകം ആക്കിയതാണ്,മാസ്റ്റർപീസായ History and Class Consciousness.അത് തൻറെ വീക്ഷണത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നില്ലെന്ന് ലെനിൻ ശകാരിച്ചപ്പോൾ,ആത്മവിമർശനം നടത്തി.അതിൽ ലൂക്കാച്ച്,എംഗൽസിന്റെ പ്രകൃതിയുടെ ദ്വന്ദ്വാത്മകത ( dialectics of nature ) എന്ന സിദ്ധാന്തം,ദ്വന്ദ്വാത്മകതയ്ക്ക് തന്നെ വിരുദ്ധമാണെന്ന് വാദിച്ചു.ലെനിൻറെ പ്രതിഫലന സിദ്ധാന്തത്തെ നിരാകരിച്ചു.ഇതാണ് പ്രതിഫലന സിദ്ധാന്തം ( ലെനിൻ / സമ്പൂർണ കൃതികൾ,വാല്യം 38 ): മനുഷ്യ ചിന്തയിൽ പ്രകൃതി പ്രതിഫലിക്കുന്നു സാഹിത്യകാരൻറെ പ്രതിഭയിൽ ഒരു യാഥാർഥ്യം കൂടി പ്രതിഫലിക്കുമ്പോൾ അതിൽ സൃഷ്ടിയുടെ അംശവും ചേർന്നിരിക്കും.കല,സൗന്ദര്യാത്മകമായ വസ്‌തു ജ്ഞാനമാണ്.വസ്‌തുവുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കാനുള്ള ചിന്തയുടെ അന്തമില്ലാത്ത നീക്കമാണ്,വസ്‌തു ജ്ഞാനം.
വരട്ടുവാദത്തിന് എതിരാണ് പുസ്തകം എന്നതിനാൽ വിവാദങ്ങൾ ഉണ്ടായി.കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഇന്റർനാഷനൽ മൂന്നാം കോൺഗ്രസിൽ സോവിയറ്റ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ ലൂക്കാച്ചിനെ പിച്ചി ചീന്തി.1924 ജൂലൈയിൽ മോസ്‌കോയിൽ ചേർന്ന അഞ്ചാം കോൺഗ്രസിൽ,ലെനിൻറെ വലംകൈ സിനോവീവ് പുസ്തകം മാർക്സിസത്തിന് എതിരായ അപകടകരമായ ആക്രമണമാണെന്ന് വിധിച്ചു.ബുഖാറിൻ ഇതിനെ തുണച്ചു.1933 ൽ പുസ്തകത്തിൽ തനിക്ക് തെറ്റിയെന്ന് ലൂക്കാച്ച് സ്വയം വിമർശനം നടത്തി.കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഗ്രന്ഥ പരാമർശങ്ങളിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ പുസ്തകം,സ്റ്റാലിന്റെ മരണ ശേഷം ഉയിർത്തു.
ലൂക്കാച്ച് 1928 ൽ ഹംഗറി പാർട്ടി കോൺഗ്രസിന് തയ്യാറാക്കിയ ബ്ലും ( തൂലികാനാമം) രേഖ,ബേല കുനിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഭൂരിപക്ഷം നിരാകരിച്ചു.കോമിന്റേൺ തന്നെ രേഖ തള്ളി.പാർട്ടി പുറത്താക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് ലൂക്കാച്ച് രേഖ പിൻവലിച്ച് എഴുത്തിൽ മുഴുകി.രണ്ടാം ലോകയുദ്ധ കാലത്ത് അധികം എഴുതിയില്ല.1930-31 ൽ മോസ്‌കോ മാർക്സ് -എംഗൽസ് ഇൻസ്റ്റിട്യൂട്ടിൽ ജോലി ചെയ്യുമ്പോൾ,മാർക്‌സിന്റെ ആദ്യകാല അപ്രകാശിത കയ്യെഴുത്തു പ്രതികൾ കണ്ടു.ഹിറ്റ്‌ലർ അധികാരമേറ്റ ശേഷം മോസ്‌കോയ്ക്ക് മടങ്ങി യുദ്ധം തീരും വരെ സയൻസ്,ഫിലോസഫി അക്കാദമിയിൽ ജോലി ചെയ്‌തു.1945 ന് ശേഷം പുറത്തു വന്ന രചനകൾക്ക് ഇന്ധനം കിട്ടി.
സ്റ്റാലിൻ ലൈൻ കർക്കശമായപ്പോൾ 1949 ൽ ഹംഗറി പാർട്ടി സാംസ്‌കാരിക പ്രമാണി ജെ റീവായ് ആക്രമിച്ചു.അദ്ദേഹത്തിൻറെപുസ്തകങ്ങളെ അണികൾ സംശയിച്ചു.1956 ഇരുപതാം കോൺഗ്രസിൽ ക്രൂഷ്ചേവ് സ്റ്റാലിനെ കുഴിച്ചു മൂടിയതോടെ ലൂക്കാച്ച്,സ്റ്റാലിൻ വിരുദ്ധനായി,ഹംഗറി വിപ്ലവത്തിന് മുൻപത്തെ പെറ്റോഫി സംഘത്തിൽ പെട്ടു.സ്റ്റാലിൻ വിരുദ്ധർ ഇoറെ നാഗിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ രുപീകരിച്ച മന്ത്രിസഭയിൽ കുറച്ചു നാൾ സാംസ്‌കാരിക മന്ത്രിയായി.സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ ഹംഗറിയിൽ സൈന്യത്തെ അയച്ച് ഭരണകൂടത്തെ അട്ടിമറിച്ചു.ലൂക്കാച്ചിനെയും പിടികൂടി റൊമാനിയയ്ക്ക് അയച്ചു.1957 വസന്തത്തിൽ,കേരളത്തിൽ ഇ എം എസ് ഭരിക്കുമ്പോൾ ലൂക്കാച്ച് ബുഡാപെസ്റ്റിൽ മടങ്ങിയെത്തി.പാർട്ടി അംഗത്വം 1967 വരെ കൊടുത്തില്ല.1971 ൽ മരിച്ച ശേഷം വന്ന മാർക്സിസ്റ്റ് കൈപ്പുസ്തകം ആരാധകരെ നിരാശരാക്കി.1964 ലും 1969 ലും നവ സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസ പ്രയോക്താവായി,സോവിയറ്റ് പാർട്ടിക്ക് വേണ്ടാത്ത അലക്‌സാണ്ടർ സോൾഷെനിത് സിനെ ലൂക്കാച്ച് വാഴ്ത്തി.
രണ്ട്:ആത്മഗതം മരിക്കുന്നു
മാർക്‌സിസം മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്ന 'സമഗ്രത' യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ജീവിതം ചിത്രീകരിക്കുന്ന സാഹിത്യമാണ് യഥാതഥ ( Realistic ) സാഹിത്യം എന്നാണ് ലൂക്കാച്ചിൻറെ മതം.റിയലിസത്തെ അദ്ദേഹം രണ്ടായി തിരിച്ചു:ക്രിട്ടിക്കൽ റിയലിസവും സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസവും.ഭൂത കാലത്തെ എല്ലാ മഹത്തായ എഴുത്തുകാരും ക്രിട്ടിക്കൽ റിയലിസത്തിൽ വരും.19 നൂറ്റാണ്ടിലെ എഴുത്തുകാരുടെ ലോക വീക്ഷണം ഇക്കാര്യത്തിൽ പ്രസക്തമല്ല.അന്ന് മാർക്‌സിസം പടർന്നിട്ടില്ല.ബൽസാക്ക്,വാൾട്ടർ സ്കോട്ട്,ടോൾസ്റ്റോയ് എന്നിവർ രാഷ്ട്രീയ വീക്ഷണത്തിൽ വിമതർ ആണെങ്കിലും,ജീവിച്ച ലോകത്തിൻറെ യഥാർത്ഥ ചിത്രം അവർ വരച്ചു.
അവരുടെ സാഹിത്യ നേട്ടവും രാഷ്ട്രീയ വീക്ഷണവും തമ്മിൽ വൈരുധ്യം ഉണ്ടെന്നാണ് ലൂക്കാച്ച് കണ്ടത്.വൈരുധ്യം അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചില്ല.ഇതിന് വിപരീതമാണ്,യാഥാർഥ്യം.ബൽസാക്കിന്റെ വരേണ്യ വീക്ഷണവും വിപ്ലവാനന്തര സമൂഹത്തെപ്പറ്റിയുള്ള കാഴ്ചപ്പാടും പൊരുത്തപ്പെട്ടിരുന്നു.ഗ്രാമീണ ജീവിതത്തിൻറെ മൂല്യങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുകയും ക്രൈസ്‌തവ സഭയുടെ വരട്ടു വാദത്തെ എതിർക്കുകയും ചെയ്ത ടോൾസ്റ്റോയ് സഭയെയും വരേണ്യ വർഗ്ഗത്തെയും ആക്രമിച്ചതും പൊരുത്തപ്പെട്ടു.കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ലോക വീക്ഷണം ഇല്ലാത്ത എഴുത്തുകാർ,വ്യക്തി ജീവിത ദുരിതങ്ങൾ വഴി ചരിത്രപരമായ ചലനങ്ങൾ വിവരിച്ചതാണ്,ക്രിട്ടിക്കൽ റിയലിസമായി ലൂക്കാച്ച് കണ്ടത്.അവർ ബിംബങ്ങൾക്കും ദൃഷ്ടാന്ത കഥകൾക്കും പിന്നാലെ പോയില്ല.വ്യക്തി മനസ്സിൻറെ ഏകാന്തതയിലേക്ക് ഒതുങ്ങിക്കൂടിയില്ല.വ്യക്തി സംഘർഷത്തെ ആത്മീയ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയില്ല.തൻറെ കാലത്തെ ബൽസാക്കും ടോൾസ്റ്റോയിയും ഉൾപ്പെടെയുള്ള റഷ്യൻ എഴുത്തുകാരും ഇക്കൂട്ടത്തിൽ വരുന്നതായി ലൂക്കാച്ച് കണ്ടു.ആധുനിക കാലത്ത്,അനാത്തോലെ ഫ്രാൻസ്,ബർണാഡ് ഷാ,റൊമെയ്ൻ റൊളാങ്,ഫ്യുട്ട് വാങ്ങർ -പ്രത്യേകിച്ചും തോമസ് മൻ.
The Meaning of Contemporary Realism( 1958)എന്ന പ്രബന്ധത്തിൽ,സോഷ്യലിസത്തെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് വിവരിക്കുന്നതാണ് സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസം എന്ന് ലൂക്കാച്ച് നിരീക്ഷിച്ചു.ക്രിട്ടിക്കൽ റിയലിസത്തിലുള്ളവർ,സമകാലിക സംഭവങ്ങൾ ചിത്രീകരിച്ചു.സോഷ്യലിസ്റ്റ് നായകന്മാരെ സൃഷ്ടിച്ചു.ആ സാഹചര്യത്തിനുള്ളിൽ നിന്ന്,അവ ചിത്രീകരിച്ച് പുരോഗമന ശക്തികൾക്കൊപ്പം ഒന്നിച്ചു ചേരുകയാണ്,സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസത്തിൽ ഉള്ളവർ.എഴുത്തിലാകെ,പ്രസ്ഥാനത്തിൻറെ ചരിത്ര സമഗ്രത കാണാം.ഇക്കൂട്ടത്തിൽ പെട്ടതാണ്,ഗോർക്കിയുടെ നോവലുകൾ,ഷോളോഖോവിൻറെ 'ഡോൺ ശാന്തമായി ഒഴുകുന്നു', ടോൾസ്റ്റോയ് കൃതികൾ,മകരസ്‌കോ,അർനോൾഡ് സ്വൈഗ് കൃതികൾ.
തോമസ് മന്നിന് ശേഷമുള്ള മിക്കവാറും എല്ലാ എഴുത്തുകാരെയും ലൂക്കാച്ച് വെറുത്തു.മാർസൽ പ്രൂസ്ത്,കാഫ്‌ക,ജെയിംസ് ജോയ്‌സ്,റോബർട്ട് മ്യൂസിൽ,ഫ്രഞ്ച് നോവലിസ്റ്റ് ഹെൻറി മോന്തർലാന്റ് ( Montherlant ),സാമുവൽ ബക്കറ്റ് എന്നിവർ ഈ നിരയിൽ വരും.വ്യക്തിയുടെ ഏകാന്തത ഇവർ ചിത്രീകരിക്കുന്നതിൽ തെറ്റില്ല.പക്ഷെ അത്,മുതലാളിത്തത്തിൻറെ ഭീകര പ്രത്യാഘാതമായി കാണണം.കാഫ്‌ക നിർഭാഗ്യവശാൽ അതിനെ അസ്തിത്വപരമായ ഏകാന്തത'യായി കാണുന്നു.അത് കേട്ടാൽ,സാർവജനീന മൂല്യമുള്ള സ്ഥിരമായ മനുഷ്യാവസ്ഥയാണെന്ന് തോന്നും.ലോകം അരാജകത്വത്തിലും ആകുലതയിലുമായി ചിത്രീകരിക്കാം-അത് മുതലാളിത്ത ഭീകരതയായി കാണണം -ജോയ്‌സിന്റെ നായകൻറെ ആത്മീയ ജീവിതവും കാലവും ചിതറി തെറിച്ചോട്ടെ -ആ ലോകം കൃത്രിമമാണ്;കൃതി താഴേക്കിടയും-ലൂക്കാച്ച് എഴുതുന്നു.
അരിസ്റ്റോട്ടിലിനെ ഉദാഹരിച്ച് ലൂക്കാച്ച് പറയുന്നു:അക്കിലസും ഈഡിപ്പസും മുതൽ അന്നാ കരേനിന വരെയുള്ള സാഹിത്യത്തിലെ മഹദ് കഥാപാത്രങ്ങൾ സാമൂഹിക ജീവികൾ.ആധുനിക സാഹിത്യ നായക കഥാപാത്രങ്ങൾ സാമൂഹിക,ചരിത്ര ചുറ്റുപാടിൽ നിന്ന് തെറിച്ചു പോയവരാണ്.ആഖ്യാനം,ആത്മ നിഷ്ഠമാണ്.ബക്കറ്റും മോന്തർ ലാന്റും ചെയ്ത പോലെ,മൃഗ മനുഷ്യനെ സാമൂഹിക മനുഷ്യനുമായി മുഖാമുഖം വരുത്തുകയാണ്.ആധുനിക സാഹിത്യം ഇങ്ങനെ,കലയുടെ പോഷണമല്ല,നിരാസമാണ്.
ലൂക്കാച്ചിനെ സംബന്ധിച്ച പ്രശ്‍നം, സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പിൽക്കാല രചനകൾ അദ്ദേഹത്തിന് പിതൃഭൂമിയായ റഷ്യയിൽ നിന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാൻ ആവുന്നില്ല എന്നതാണ്.1930 ന് ശേഷമുള്ള അത്തരം രചനകൾ എവിടെപ്പോയി ?സ്റ്റാലിന് കീഴിൽ സാഹിത്യം തിടം വയ്ക്കുന്നതായി ലൂക്കാച്ച് പറയുന്നു.അത് സംഭവിച്ചത്,കോൺസൻട്രേഷൻ ക്യാമ്പുകളിലാണ്.
സാഹിത്യലോകം അമ്പരന്നത്,സോൾഷെനിത് സിനിൽ ലൂക്കാച്ച് സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസം കണ്ടപ്പോഴാണ്.അദ്ദേഹത്തിൻറെ നോവലുകളിൽ സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസ ഉയിർപ്പുണ്ടെന്ന് ലൂക്കാച്ച് എഴുതി.മുതലാളിത്തത്തിൻറെ പുനഃസ്ഥാപനമല്ല സോൾഷെനിത് സിൻറെ ലക്ഷ്യം.അദ്ദേഹത്തിൻറെ പിഴവ് സ്റ്റാലിനെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് കാഴ്ചപ്പാടിൽ നിന്നല്ലാതെ,ജനാധിപത്യ ബോധത്തോടെ നോക്കി എന്നതാണ്.ഈ ദൗർബല്യം സോൾഷെനിത് സിൻ അതിജീവിച്ചില്ലെങ്കിൽ,അയാളുടെ കലയെ അത് ബാധിക്കുമെന്ന് ലൂക്കാച്ച് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി.വളരാൻ എഴുത്തുകാരൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റാകണം എന്നർത്ഥം.സോൾഷെനിത് സിൻറെ 'ഗുലാഗ് അര്കിപെലാഗോ'വായിക്കാൻ ലൂക്കാച്ച് ജീവിച്ചിരുന്നില്ല.
ഇക്കാരണങ്ങളാൽ,''ആധുനിക നാടകം ബൂർഷ്വാ നാടകമാണ്'' എന്ന പ്രസ്താവനയോടെ ലൂക്കാച്ച് നാടക പ്രബന്ധം തുടങ്ങുന്നു.
ബോധ പൂർവമായ വർഗ സംഘർഷങ്ങളിൽ നിന്ന് ആദ്യം പുറത്ത് കടന്നത്,ബൂർഷ്വാ നാടകമാണ്.എലിസബത്തൻ നാടകത്തിൽ പല\വർഗങ്ങളുടെയും പ്രതിനിധികളുണ്ട്.പ്രധാന പാത്രങ്ങൾ ഒറ്റ വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്.പിന്നാക്കക്കാർ ഹാസ്യ കഥാപാത്രങ്ങൾ.
ആധുനിക നാടകത്തിൽ,മൂല്യ വിമർശം എന്ന ഘടകം കൂടിയുണ്ട്.ഹാംലെറ്റ്,ക്ളോഡിയസ്,റിച്ചാഡ്,റിച്ച്മണ്ട് എന്നീ ഷേക്ക് സ്പിയർ നായക കഥാപാത്രങ്ങളുടെയെല്ലാം ധാർമിക വീക്ഷണം,ഒന്നാണ്.അതിനെതിരെ യാണ് തൻറെ കർമം എങ്കിൽ നായകന് ആത്മാഭിമാനം നഷ്ടമാകുന്നു.സഹോദരനെ കൊന്നത് പാപമാണെന്ന് ക്ളോഡിയസിന് അറിയാം.പക വീട്ടാതിരിക്കുവോളം,താൻ പാപിയാണെന്ന് ഹാംലെറ്റിന് അറിയാം.ഷേക്ക് സ്പിയർ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പ്രവൃത്തികൾ ധാർമികമായി അംഗീകരിക്കാനാവില്ല എന്ന് ഹെഗൽ പറഞ്ഞതിനോട് ലൂക്കാച്ച് യോജിക്കുന്നു.ധാർമികത ലംഘിച്ചവന് അതിൽ നിൽക്കക്കള്ളിയില്ല.
ഓരോ ദുരന്ത നാടകത്തിൻറെയും അന്ത്യത്തിൽ,ഒരു ലോകം അപ്പാടെ അവസാനിക്കുന്നു.പുതിയ\നാടകം പുതിയ ലോകത്തെ കൊണ്ട് വരുന്നു.പുതിയ ലോകത്തിൽ ഗുണപരമായ മാറ്റങ്ങളുണ്ട്.ഷേക്ക് സ്പിയർ ലോകത്തിൽ,അളവിലായിരുന്നു,മാറ്റം.പഴയതിനേക്കാൾ സങ്കീർണമാണ് പുതിയ നാടക കഥാപാത്രങ്ങൾ.ബന്ധങ്ങൾ നൂലാമാലകൾ.ബാഹ്യലോകം ആപേക്ഷികം.പൊതുവെ പുറത്തു നിന്നാണ് നാടകത്തിൽ വിധി പ്രവേശിക്കുന്നത്.ഗ്രീക്ക്,ഷേക്ക് സ്പിയർ നാടകങ്ങളിൽ,മനുഷ്യനും സാഹചര്യങ്ങളും വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നു.കഥാപാത്രവും വിധിയും രണ്ടായി തന്നെ നിൽക്കുന്നു.ഈ വിഭജന രേഖകൾ ആധുനിക നാടകത്തിൽ മായുന്നു.മനുഷ്യനും സാഹചര്യവും പോലെ,മാംസവും ആത്മാവും ഇച്ഛയും സാഹചര്യവും -എല്ലാറ്റിനും നിരന്തര സമ്പർക്കങ്ങളുടെ സങ്കീർണതയിൽ അർത്ഥം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.നായകന്,പുറത്തു നിന്നാണ്,വിധി.
പഴയതിൽ നിന്ന് ഭിന്നമായി,പുതിയ നാടകത്തിൽ,നായകൻ നിഷ്ക്രിയൻ.വീരനല്ല.സ്വയം കർമിയാവുന്നതിന് പകരം,കർമം അയാൾക്ക് മേൽ പതിക്കുന്നു.ആക്രമണത്തിന് പകരം,അയാൾ പ്രതിരോധത്തിലാണ്.അയാളുടെ വീരത്വം,സംഭ്രമം കൊണ്ടുള്ളതാണ്.നിരാശയുടേതാണ്.
ഇവിടെയാണ്,നാടക സംഘർഷം.വൻ ശക്തികളുടെ സംഗമ ബിന്ദുവാണ് വ്യക്തി.അയാളുടെ പ്രവൃത്തികൾ അയാളുടേതല്ല.അയാളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട ഒന്ന്,ഒരു ദുഷ്‍ട സംവിധാനം,വന്നു കൂടിക്കുഴയുന്നു.അത്,നിർദാക്ഷിണ്യം അയാളുടെ ഇച്ഛയെ തകർക്കുന്നു.അയാൾ,തനിക്കന്യമായ ഒരു കളിയിലെ കാലാൾ മാത്രം.
ആധുനിക നാടകം,ബൂർഷ്വാ എന്നത് പോലെ,വ്യക്തിനിഷ്ഠവുമാണ്.ഫ്യൂഡലിസ അവശിഷ്ടങ്ങളായി ബൂർഷ്വ കണ്ട സാമൂഹിക,സാമ്പത്തിക രൂപങ്ങൾ,18 നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ,സ്ഥിര രൂപങ്ങളായി.സംസ്കാരം ബൂർഷ്വയായി.അതിൽ നിന്ന് വ്യക്തിവാദം ഉണ്ടായി.ഈ കാൽപനിക വ്യക്തിവാദത്തിൽ നിന്നാണ്,ബൂർഷ്വാ സംസ്കാരത്തിൻറെ മഹദ് ചുവടു വയ്പ് ആയ ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവം ഉണ്ടായത്.മുതലാളിത്ത സമ്പദ് ശാസ്ത്രം,സർവതിനെയും ഏകരൂപമാക്കുന്നു.നവോത്ഥാന നാടകം,മഹദ് വ്യക്തികളുടേതായിരുന്നു.ഇന്നത് വ്യക്തി വാദത്തിന്റേതായി.പണ്ട് ഇച്ഛയുടെ ദിശയാണ് ദുരന്തത്തെ നിർണയിച്ചത്.ഇന്ന് ഇച്ഛിക്കുക എന്ന കർമം മാത്രം മതി,ദുരന്തത്തിന്.നായകൻറെ പതനത്തിന് കാരണം,നന്മയോ തിന്മയോ എന്ന വേർതിരിവ് നഷ്ടപ്പെട്ടു.
പഴയതിൽ നിന്ന് ഭിന്നമായി,ആധുനിക നാടകത്തിൽ,കഥാപാത്രം ഒരേ സമയം പ്രധാനമായി;പ്രധാനമല്ലാതായി.നമ്മുടെ കാഴ്ചപ്പാട് അനുസരിച്ച് അത് എല്ലാമാണ്;ഒന്നുമല്ല.ജർമൻ ചിന്തകൻ മാക്സ് സ്റ്റേർണറുടെയും (Max Stirner 1806 -1856 ) മാർക്‌സിന്റെയും തത്വചിന്ത ജർമൻ\ചിന്തകൻ ജെ ജി ഫിഷ്‌ടെ ( Fichte 1762 -1814 ) എന്ന ഒറ്റ ഉറവിടത്തിൽ നിന്നാണെങ്കിലും രണ്ടാണ് എന്ന് പറയും പോലെ,ആധുനിക നാടകത്തിൻറെ ആധാരം,അത് ഉറവെടുത്ത ഈ ജീവിത ദ്വന്ദ്വത്തിലാണ്-മുമ്പത്തേക്കാൾ യുക്തിയിലേക്ക് നയിക്കപ്പെടുന്ന കഥാപാത്രം,അതേ സമയം,നിരാശാഭരിതമായ അയുക്തിയെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു.അതിനാൽ,അയാളുടെ വീരത്വം ഇപ്പോൾ നിഷ്ക്രിയം.ബാഹ്യമോടികൾ അതിന് വേണ്ട,വിജയം വേണ്ട.പഴയ ദുരന്ത നാടകത്തിലെ പ്രേക്ഷകനാണ്,പുതിയ നാടകത്തിലെ നായകൻ.അതിനാൽ പുതിയ ദുരന്തനാടകം പഴയതിനേക്കാൾ മികച്ചതെന്ന് ജർമൻ ചിന്തകൻ ആർതർ ഷോപ്പൻ ഹോവർ കണ്ടു ( The World at Will ).പഴയ നാടകത്തിൽ,ഹാംലെറ്റിൻറെ ഹാംലെറ്റിൻറെ സഹായി ഹൊറേഷ്യോ എപ്പോഴും വിശ്വസ്തനായിരുന്നു.പുതിയ നാടകത്തിൽ നായകന് വിശ്വസ്തരില്ല.ഗൊയ്ഥെയുടെ ആദ്യനാടകത്തിൽ ( Goetz of Berlichingen -1773 ) നിർണായക ഘട്ടത്തിൽ സഹായി,യജമാനനെതിരെ തിരിയുന്നു.അന്യനെ മനസിലാക്കാൻ കഴിയും എന്ന മനുഷ്യൻറെ വിശ്വാസം,കൊള്ളയടിക്കപ്പെടുന്നു.നാടകത്തിലെ നായകൻ കൂടുതൽ ഏകാകി ആകുന്തോറും,സംഭാഷണങ്ങൾ ചിലമ്പിക്കുന്നു;ആത്മഗതം മരിക്കുന്നു.
പഴയ ദുരന്തനാടകത്തിൽ,ദുരന്ത സാഹചര്യം,പ്രേക്ഷകനിൽ നിന്ന് അകലെ ആയിരുന്നു;പുതിയതിൽ അതിനടുത്താണ്-ലൂക്കാച്ച് നിരീക്ഷിക്കുന്നു.
അതായത്,പ്രേക്ഷകൻ വേദി കയ്യടക്കിയ ആധുനിക കാലത്ത്,കഥാപാത്രവും പ്രേക്ഷകനും ഒന്നായ കാലത്ത്,വേദിയിൽ നിന്ന് വീരൻ നിഷ്ക്രമിച്ച കാലത്ത്,വർഗ വിഭജനം നടത്തി,കഥാപാത്രങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കാനാവില്ല.സമൂഹം ബൂർഷ്വാ സമൂഹമാണ്.അതിനാൽ,പാവകളെക്കൊണ്ടും കളിപ്പിക്കാം.നാടകം പാവക്കൂത്തും ആകാം.
സാഹിത്യത്തെ സംബന്ധിച്ച ലൂക്കാച്ചിന്റെ പൊതു നിരീക്ഷണം സ്റ്റാലിനിസ്റ്റ് ആയിരിക്കെ തന്നെ.സ്റ്റാലിനിസ്റ്റ് ആകും മുൻപുള്ള നാടക നിരീക്ഷണത്തിന്,ചില മാർക്സിസ്റ്റ് സംജ്ഞകൾ ഒഴിവാക്കിയാൽ ആഴമുണ്ട്.മാർക്സ് അല്ലാതെ,ഷോപ്പൻഹോവറെപ്പോലുള്ള ചിന്തകരെ ആശ്രയിച്ചത് കൊണ്ടുള്ള ഗുണം.
---------------------------------------
1.പാട്ടബാക്കി മുതൽ നിങ്ങളെന്നെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റാക്കി വരെ / ഇ എം എസ്,ജനയുഗം വിശേഷാൽ പ്രതി,1954.
2.The Sociology of Modern Drama / George Lukacs / Trans By Lee Baxandall
3.തിരഞ്ഞെടുത്ത പ്രബന്ധങ്ങൾ / ഇ എം എസ്
See https://hamletram.blogspot.com/2019/08/blog-post_23.html
© Ramachandran
The worst Socialism is better than the best Capitalism.
-Gyorgy Lukacs.
ഒന്ന്:നാടകത്തിലെ മാർക്‌സിസം
തോപ്പിൽ ഭാസി എഴുതിയ 'നിങ്ങളെന്നെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റാക്കി' നാടകത്തെ വിമർശിക്കുമ്പോൾ,അതിലെ ഗോപാലൻ,മാത്യു എന്നീ കഥാപാത്രങ്ങൾ 'ജീവനുള്ള കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരുമായി യാതൊരു പൊരുത്തവുമില്ലാത്ത പാവകൾ' ആണെന്ന് ഇ എം എസ് നിരീക്ഷിക്കുകയുണ്ടായി (1 ).ഇത്തരം നിർജീവത്വം ചെറുകാടിൻറെ 'നമ്മളൊന്നി'ലെ മുഹമ്മദിനും ശങ്കുണ്ണിക്കും പി ജെ ആൻറണിയുടെ 'ഇങ്ക്വിലാബിന്റെ മക്കളി'ലെ ഫ്രാന്സിസിനും ഉള്ളതായി അദ്ദേഹം കണ്ടു.തപാൽ ശിപായിയുടെ ജീവിതം ചിത്രീകരിച്ച കെ ടി മുഹമ്മദിൻറെ 'സ്ഥിതി' എന്ന നാടകത്തിൽ ''പി ആൻഡ് ടി യൂണിയൻറെ നേതൃത്വത്തിൽ തപാൽ ശിപായിമാരും കൂട്ടരും വളർത്തിയെടുത്ത പ്രസ്ഥാനത്തിൻറെ ചെറിയ സൂചന പോലും ഇല്ല".
ഇതാണോ മാർക്‌സിയൻ സൗന്ദര്യശാസ്ത്ര വിമർശനം ?ഭരണകൂടം കൊഴിഞ്ഞ ശേഷമുള്ള മനുഷ്യനെപ്പറ്റിയാണ് ഇ എം എസ് പറഞ്ഞതെങ്കിൽ,നേരാകാം.അല്ലാത്ത കാലത്തെ സാധാരണ മനുഷ്യന് കുറ്റങ്ങളും കുറവുകളും ഉണ്ടാകും.നാടകത്തെ സംബന്ധിച്ച മാർക്‌സിയൻ കാഴ്ചപ്പാട് ഇതാണോ ?
ഹംഗറിയിലെ മാർക്സിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തികൻ ജോർജ് ലൂക്കാച്ച് ( 1885 -1971 ) എഴുതിയ ദീർഘമായ,'ആധുനിക നാടകത്തിൻറെ സാമൂഹിക ശാസ്ത്രം' എന്ന പ്രബന്ധം ( 2 ) നോക്കാം.നമ്മുടെ കാലത്തെ ഏറ്റവും പ്രധാന സാഹിത്യ വിമർശകൻ എന്ന് തോമസ് മൻ വിശേഷിപ്പിച്ച ലൂക്കാച്ച്,ഈ പ്രബന്ധം എഴുതിയത്,1909 ൽ.അത് തിരുത്തി 1914 ൽ വന്നു.ഇംഗ്ലീഷിൽ 1965 ലും.ഇ എം എസ് ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല..
ഇ എം എസ്, ഭാസിക്കെതിരെ ആദ്യ വിമർശനം ഉയർത്തിയത് 1954 ലാണ്.ഭാസിക്കെതിരെ ഇതേ വിമർശനം 1973 ലും ഉയർത്തി ( 3 ).
ദ്വന്ദ്വാത്മക ശക്തി മനുഷ്യനിൽ എങ്ങനെയാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്ന് ലൂക്കാച്ച് വിശദീകരിക്കുന്നത്, ചതുരംഗ കളത്തിലെ കാലാളിന് സമാനമായ Pawns എന്ന വാക്ക് തന്നെ വച്ചാണ്;പണയ വസ്‌തുവും ആകാം:
Men are but pawns,their will is but their possible moves,and it is what remains forever alien to them which moves them.Man's significance consists only of this,that the game cannot be played without him, that men are the only possible hieroglyphs with which the mysterious insciption maybe composed.
( മനുഷ്യർ കാലാളുകളാണ്.അവർ നടത്താനിടയുള്ള നീക്കങ്ങളാണ്,അവരുടെ ഇച്ഛ.അതാണ് എക്കാലവും അവർക്ക് അന്യമായി നിൽക്കുകയും അവരെ നീക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്.അവനില്ലാതെ കളിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്നത് മാത്രമാണ്,അവൻറെ പ്രാധാന്യം.എഴുതാൻ പോകുന്ന ദുരൂഹമായ ലിഖിതത്തിലെ ചിത്രലിപികൾ മനുഷ്യൻ മാത്രമാണ് ).
പാവകൾ അഥവാ കാലാളുകൾ ആയാൽ തന്നെ തെറ്റില്ല എന്ന് !
ക്‌ളാസിക് ദുരന്ത നാടക നായകനും ആധുനിക നാടക നായകനും തമ്മിലുള്ള വൈജാത്യങ്ങളാണ്,ലൂക്കാച്ച് പ്രബന്ധത്തിൽ പരിശോധിക്കുന്നത്.
 |
| ലൂക്കാച്ച്,1919 |
എക്കാലത്തെയും വലിയ മാർക്സിസ്റ്റ് ചിന്തകരിൽ ഒരാൾ എന്ന നിലയിൽ,പാശ്ചാത്യ ബുദ്ധിജീവികൾക്ക് മനസ്സിലാകും വിധം എഴുതി.ജർമൻ തത്വ ചിന്താ പാരമ്പര്യത്തിൻറെ മാമൂലുകൾ അനുസരിച്ച് മാർക്‌സിസത്തെ വ്യാഖ്യാനിച്ചു.ബുഡാപെസ്റ്റിലെ ജൂത ബാങ്കറുടെ മകനായ ലൂക്കാച്ച്,സ്‌കൂൾ കാലം മുതൽ സോഷ്യൽ ഡെമോക്രാറ്റ് ഇർവിൻ സാബോ ( 1877 -1918 ) യുടെ ഇടത് ചേരിയിലായിരുന്നു.സാബോ വഴി സോറലിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ വന്നു.ക്രിസ്ത്യൻ പാരമ്പര്യത്തിന് എതിരായിരുന്നു,ഈ ചേരി.ഇബ്‌സൻ,സ്ട്രിൻഡ്‌ബെർഗ്,ഗെർഹാർട്ട് ഹോപ്റ്റ് മാൻ തുടങ്ങിയവരുടെ നാടകങ്ങൾ കളിക്കുന്ന നാടക സംഘം ഉണ്ടാക്കുന്നതിൽ പങ്കാളിയായി.1904 -1908 ൽ കടുത്ത പ്രതിഷേധങ്ങളെ അതിജീവിച്ച് ഈ സംഘം നില നിന്നു.1906 ലും 1909 ലും ബെർലിനിൽ പഠനം തുടർന്നു.കാന്റിൻറെ തത്വചിന്തയിൽ ആകൃഷ്ടനായി.1913 ൽ ഹൈഡൽബെർഗ് സർവകലാശാലയിൽ പഠിച്ചു.മാക്സ് വെബർ,ഏണസ്റ്റ് ബ്ളോക് തുടങ്ങിയവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു.1906 മുതൽ ആദ്യകാല രചനകളിൽ ദുരന്ത കാന്റ് സ്വാധീനം കണ്ടു.ദസ്തയേവ്സ്കിയും കീർക്കെഗാദുമായിരുന്നു മറ്റ് നായകർ.ഇരുവരെപ്പറ്റിയും എഴുതിയ പഠനങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കാതെ 1915 ൽ ബുഡാപെസ്റ്റിൽ തിരിച്ചെത്തി.1918ൽ പാർട്ടിയിൽ ചേരുമ്പോൾ അതുണ്ടായി അധികം ആയിരുന്നില്ല.
ബേല കുനിന്റെ 1919 മന്ത്രിസഭ ചെറിയ കാലത്തെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഏകാധിപത്യം ആയിരുന്നു.ശത്രുക്കളെയും പ്രതിപക്ഷത്തെയും അടിച്ചമർത്തി.സാംസ്‌കാരിക രംഗം ചുവപ്പിൽ മുങ്ങി.ഭരണകൂടം താഴെ വീണപ്പോൾ നേതാക്കൾ പലായനം ചെയ്‌തു.ലൂക്കാച്ച് ഏതാനും ആഴ്ചകൾ ഒളിവിലിരുന്ന് വിയന്നയ്ക്ക് പോയി.അറസ്റ്റിലായ അദ്ദേഹത്തെ തോമസ് മുൻ.,ഹെൻറിച്ച് മൻ തുടങ്ങിയ എഴുത്തുകാരുടെ പ്രതിഷേധം കാരണം,ഹംഗറിക്ക് മടക്കി അയച്ചില്ല.ബേല കുനിനെ റഷ്യയിൽ സ്റ്റാലിന്റെ കാലത്ത് കൊന്നു.
പ്രവാസിയായ ലൂക്കാച്ച്,നാടക പ്രവർത്തനത്തിലും പാർട്ടി പ്രചാരണത്തിലും മുഴുകി.ഒരിക്കൽ ലെനിൻ വിമർശിച്ച 'കമ്മ്യൂണിസം' മാസിക പത്രാധിപരുമായി.1919 -22 ൽ എഴുതിയ സൈദ്ധാന്തിക പ്രബന്ധങ്ങൾ പുസ്തകം ആക്കിയതാണ്,മാസ്റ്റർപീസായ History and Class Consciousness.അത് തൻറെ വീക്ഷണത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നില്ലെന്ന് ലെനിൻ ശകാരിച്ചപ്പോൾ,ആത്മവിമർശനം നടത്തി.അതിൽ ലൂക്കാച്ച്,എംഗൽസിന്റെ പ്രകൃതിയുടെ ദ്വന്ദ്വാത്മകത ( dialectics of nature ) എന്ന സിദ്ധാന്തം,ദ്വന്ദ്വാത്മകതയ്ക്ക് തന്നെ വിരുദ്ധമാണെന്ന് വാദിച്ചു.ലെനിൻറെ പ്രതിഫലന സിദ്ധാന്തത്തെ നിരാകരിച്ചു.ഇതാണ് പ്രതിഫലന സിദ്ധാന്തം ( ലെനിൻ / സമ്പൂർണ കൃതികൾ,വാല്യം 38 ): മനുഷ്യ ചിന്തയിൽ പ്രകൃതി പ്രതിഫലിക്കുന്നു സാഹിത്യകാരൻറെ പ്രതിഭയിൽ ഒരു യാഥാർഥ്യം കൂടി പ്രതിഫലിക്കുമ്പോൾ അതിൽ സൃഷ്ടിയുടെ അംശവും ചേർന്നിരിക്കും.കല,സൗന്ദര്യാത്മകമായ വസ്‌തു ജ്ഞാനമാണ്.വസ്‌തുവുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കാനുള്ള ചിന്തയുടെ അന്തമില്ലാത്ത നീക്കമാണ്,വസ്‌തു ജ്ഞാനം.
വരട്ടുവാദത്തിന് എതിരാണ് പുസ്തകം എന്നതിനാൽ വിവാദങ്ങൾ ഉണ്ടായി.കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഇന്റർനാഷനൽ മൂന്നാം കോൺഗ്രസിൽ സോവിയറ്റ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ ലൂക്കാച്ചിനെ പിച്ചി ചീന്തി.1924 ജൂലൈയിൽ മോസ്‌കോയിൽ ചേർന്ന അഞ്ചാം കോൺഗ്രസിൽ,ലെനിൻറെ വലംകൈ സിനോവീവ് പുസ്തകം മാർക്സിസത്തിന് എതിരായ അപകടകരമായ ആക്രമണമാണെന്ന് വിധിച്ചു.ബുഖാറിൻ ഇതിനെ തുണച്ചു.1933 ൽ പുസ്തകത്തിൽ തനിക്ക് തെറ്റിയെന്ന് ലൂക്കാച്ച് സ്വയം വിമർശനം നടത്തി.കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഗ്രന്ഥ പരാമർശങ്ങളിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ പുസ്തകം,സ്റ്റാലിന്റെ മരണ ശേഷം ഉയിർത്തു.
ലൂക്കാച്ച് 1928 ൽ ഹംഗറി പാർട്ടി കോൺഗ്രസിന് തയ്യാറാക്കിയ ബ്ലും ( തൂലികാനാമം) രേഖ,ബേല കുനിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഭൂരിപക്ഷം നിരാകരിച്ചു.കോമിന്റേൺ തന്നെ രേഖ തള്ളി.പാർട്ടി പുറത്താക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് ലൂക്കാച്ച് രേഖ പിൻവലിച്ച് എഴുത്തിൽ മുഴുകി.രണ്ടാം ലോകയുദ്ധ കാലത്ത് അധികം എഴുതിയില്ല.1930-31 ൽ മോസ്‌കോ മാർക്സ് -എംഗൽസ് ഇൻസ്റ്റിട്യൂട്ടിൽ ജോലി ചെയ്യുമ്പോൾ,മാർക്‌സിന്റെ ആദ്യകാല അപ്രകാശിത കയ്യെഴുത്തു പ്രതികൾ കണ്ടു.ഹിറ്റ്‌ലർ അധികാരമേറ്റ ശേഷം മോസ്‌കോയ്ക്ക് മടങ്ങി യുദ്ധം തീരും വരെ സയൻസ്,ഫിലോസഫി അക്കാദമിയിൽ ജോലി ചെയ്‌തു.1945 ന് ശേഷം പുറത്തു വന്ന രചനകൾക്ക് ഇന്ധനം കിട്ടി.
രണ്ട്:ആത്മഗതം മരിക്കുന്നു
മാർക്‌സിസം മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്ന 'സമഗ്രത' യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ജീവിതം ചിത്രീകരിക്കുന്ന സാഹിത്യമാണ് യഥാതഥ ( Realistic ) സാഹിത്യം എന്നാണ് ലൂക്കാച്ചിൻറെ മതം.റിയലിസത്തെ അദ്ദേഹം രണ്ടായി തിരിച്ചു:ക്രിട്ടിക്കൽ റിയലിസവും സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസവും.ഭൂത കാലത്തെ എല്ലാ മഹത്തായ എഴുത്തുകാരും ക്രിട്ടിക്കൽ റിയലിസത്തിൽ വരും.19 നൂറ്റാണ്ടിലെ എഴുത്തുകാരുടെ ലോക വീക്ഷണം ഇക്കാര്യത്തിൽ പ്രസക്തമല്ല.അന്ന് മാർക്‌സിസം പടർന്നിട്ടില്ല.ബൽസാക്ക്,വാൾട്ടർ സ്കോട്ട്,ടോൾസ്റ്റോയ് എന്നിവർ രാഷ്ട്രീയ വീക്ഷണത്തിൽ വിമതർ ആണെങ്കിലും,ജീവിച്ച ലോകത്തിൻറെ യഥാർത്ഥ ചിത്രം അവർ വരച്ചു.
അവരുടെ സാഹിത്യ നേട്ടവും രാഷ്ട്രീയ വീക്ഷണവും തമ്മിൽ വൈരുധ്യം ഉണ്ടെന്നാണ് ലൂക്കാച്ച് കണ്ടത്.വൈരുധ്യം അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചില്ല.ഇതിന് വിപരീതമാണ്,യാഥാർഥ്യം.ബൽസാക്കിന്റെ വരേണ്യ വീക്ഷണവും വിപ്ലവാനന്തര സമൂഹത്തെപ്പറ്റിയുള്ള കാഴ്ചപ്പാടും പൊരുത്തപ്പെട്ടിരുന്നു.ഗ്രാമീണ ജീവിതത്തിൻറെ മൂല്യങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുകയും ക്രൈസ്‌തവ സഭയുടെ വരട്ടു വാദത്തെ എതിർക്കുകയും ചെയ്ത ടോൾസ്റ്റോയ് സഭയെയും വരേണ്യ വർഗ്ഗത്തെയും ആക്രമിച്ചതും പൊരുത്തപ്പെട്ടു.കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ലോക വീക്ഷണം ഇല്ലാത്ത എഴുത്തുകാർ,വ്യക്തി ജീവിത ദുരിതങ്ങൾ വഴി ചരിത്രപരമായ ചലനങ്ങൾ വിവരിച്ചതാണ്,ക്രിട്ടിക്കൽ റിയലിസമായി ലൂക്കാച്ച് കണ്ടത്.അവർ ബിംബങ്ങൾക്കും ദൃഷ്ടാന്ത കഥകൾക്കും പിന്നാലെ പോയില്ല.വ്യക്തി മനസ്സിൻറെ ഏകാന്തതയിലേക്ക് ഒതുങ്ങിക്കൂടിയില്ല.വ്യക്തി സംഘർഷത്തെ ആത്മീയ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയില്ല.തൻറെ കാലത്തെ ബൽസാക്കും ടോൾസ്റ്റോയിയും ഉൾപ്പെടെയുള്ള റഷ്യൻ എഴുത്തുകാരും ഇക്കൂട്ടത്തിൽ വരുന്നതായി ലൂക്കാച്ച് കണ്ടു.ആധുനിക കാലത്ത്,അനാത്തോലെ ഫ്രാൻസ്,ബർണാഡ് ഷാ,റൊമെയ്ൻ റൊളാങ്,ഫ്യുട്ട് വാങ്ങർ -പ്രത്യേകിച്ചും തോമസ് മൻ.
The Meaning of Contemporary Realism( 1958)എന്ന പ്രബന്ധത്തിൽ,സോഷ്യലിസത്തെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് വിവരിക്കുന്നതാണ് സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസം എന്ന് ലൂക്കാച്ച് നിരീക്ഷിച്ചു.ക്രിട്ടിക്കൽ റിയലിസത്തിലുള്ളവർ,സമകാലിക സംഭവങ്ങൾ ചിത്രീകരിച്ചു.സോഷ്യലിസ്റ്റ് നായകന്മാരെ സൃഷ്ടിച്ചു.ആ സാഹചര്യത്തിനുള്ളിൽ നിന്ന്,അവ ചിത്രീകരിച്ച് പുരോഗമന ശക്തികൾക്കൊപ്പം ഒന്നിച്ചു ചേരുകയാണ്,സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസത്തിൽ ഉള്ളവർ.എഴുത്തിലാകെ,പ്രസ്ഥാനത്തിൻറെ ചരിത്ര സമഗ്രത കാണാം.ഇക്കൂട്ടത്തിൽ പെട്ടതാണ്,ഗോർക്കിയുടെ നോവലുകൾ,ഷോളോഖോവിൻറെ 'ഡോൺ ശാന്തമായി ഒഴുകുന്നു', ടോൾസ്റ്റോയ് കൃതികൾ,മകരസ്‌കോ,അർനോൾഡ് സ്വൈഗ് കൃതികൾ.
തോമസ് മന്നിന് ശേഷമുള്ള മിക്കവാറും എല്ലാ എഴുത്തുകാരെയും ലൂക്കാച്ച് വെറുത്തു.മാർസൽ പ്രൂസ്ത്,കാഫ്‌ക,ജെയിംസ് ജോയ്‌സ്,റോബർട്ട് മ്യൂസിൽ,ഫ്രഞ്ച് നോവലിസ്റ്റ് ഹെൻറി മോന്തർലാന്റ് ( Montherlant ),സാമുവൽ ബക്കറ്റ് എന്നിവർ ഈ നിരയിൽ വരും.വ്യക്തിയുടെ ഏകാന്തത ഇവർ ചിത്രീകരിക്കുന്നതിൽ തെറ്റില്ല.പക്ഷെ അത്,മുതലാളിത്തത്തിൻറെ ഭീകര പ്രത്യാഘാതമായി കാണണം.കാഫ്‌ക നിർഭാഗ്യവശാൽ അതിനെ അസ്തിത്വപരമായ ഏകാന്തത'യായി കാണുന്നു.അത് കേട്ടാൽ,സാർവജനീന മൂല്യമുള്ള സ്ഥിരമായ മനുഷ്യാവസ്ഥയാണെന്ന് തോന്നും.ലോകം അരാജകത്വത്തിലും ആകുലതയിലുമായി ചിത്രീകരിക്കാം-അത് മുതലാളിത്ത ഭീകരതയായി കാണണം -ജോയ്‌സിന്റെ നായകൻറെ ആത്മീയ ജീവിതവും കാലവും ചിതറി തെറിച്ചോട്ടെ -ആ ലോകം കൃത്രിമമാണ്;കൃതി താഴേക്കിടയും-ലൂക്കാച്ച് എഴുതുന്നു.
അരിസ്റ്റോട്ടിലിനെ ഉദാഹരിച്ച് ലൂക്കാച്ച് പറയുന്നു:അക്കിലസും ഈഡിപ്പസും മുതൽ അന്നാ കരേനിന വരെയുള്ള സാഹിത്യത്തിലെ മഹദ് കഥാപാത്രങ്ങൾ സാമൂഹിക ജീവികൾ.ആധുനിക സാഹിത്യ നായക കഥാപാത്രങ്ങൾ സാമൂഹിക,ചരിത്ര ചുറ്റുപാടിൽ നിന്ന് തെറിച്ചു പോയവരാണ്.ആഖ്യാനം,ആത്മ നിഷ്ഠമാണ്.ബക്കറ്റും മോന്തർ ലാന്റും ചെയ്ത പോലെ,മൃഗ മനുഷ്യനെ സാമൂഹിക മനുഷ്യനുമായി മുഖാമുഖം വരുത്തുകയാണ്.ആധുനിക സാഹിത്യം ഇങ്ങനെ,കലയുടെ പോഷണമല്ല,നിരാസമാണ്.
ലൂക്കാച്ചിനെ സംബന്ധിച്ച പ്രശ്‍നം, സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പിൽക്കാല രചനകൾ അദ്ദേഹത്തിന് പിതൃഭൂമിയായ റഷ്യയിൽ നിന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാൻ ആവുന്നില്ല എന്നതാണ്.1930 ന് ശേഷമുള്ള അത്തരം രചനകൾ എവിടെപ്പോയി ?സ്റ്റാലിന് കീഴിൽ സാഹിത്യം തിടം വയ്ക്കുന്നതായി ലൂക്കാച്ച് പറയുന്നു.അത് സംഭവിച്ചത്,കോൺസൻട്രേഷൻ ക്യാമ്പുകളിലാണ്.
സാഹിത്യലോകം അമ്പരന്നത്,സോൾഷെനിത് സിനിൽ ലൂക്കാച്ച് സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസം കണ്ടപ്പോഴാണ്.അദ്ദേഹത്തിൻറെ നോവലുകളിൽ സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിയലിസ ഉയിർപ്പുണ്ടെന്ന് ലൂക്കാച്ച് എഴുതി.മുതലാളിത്തത്തിൻറെ പുനഃസ്ഥാപനമല്ല സോൾഷെനിത് സിൻറെ ലക്ഷ്യം.അദ്ദേഹത്തിൻറെ പിഴവ് സ്റ്റാലിനെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് കാഴ്ചപ്പാടിൽ നിന്നല്ലാതെ,ജനാധിപത്യ ബോധത്തോടെ നോക്കി എന്നതാണ്.ഈ ദൗർബല്യം സോൾഷെനിത് സിൻ അതിജീവിച്ചില്ലെങ്കിൽ,അയാളുടെ കലയെ അത് ബാധിക്കുമെന്ന് ലൂക്കാച്ച് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി.വളരാൻ എഴുത്തുകാരൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റാകണം എന്നർത്ഥം.സോൾഷെനിത് സിൻറെ 'ഗുലാഗ് അര്കിപെലാഗോ'വായിക്കാൻ ലൂക്കാച്ച് ജീവിച്ചിരുന്നില്ല.
ഇക്കാരണങ്ങളാൽ,''ആധുനിക നാടകം ബൂർഷ്വാ നാടകമാണ്'' എന്ന പ്രസ്താവനയോടെ ലൂക്കാച്ച് നാടക പ്രബന്ധം തുടങ്ങുന്നു.
ആധുനിക നാടകത്തിൽ,മൂല്യ വിമർശം എന്ന ഘടകം കൂടിയുണ്ട്.ഹാംലെറ്റ്,ക്ളോഡിയസ്,റിച്ചാഡ്,റിച്ച്മണ്ട് എന്നീ ഷേക്ക് സ്പിയർ നായക കഥാപാത്രങ്ങളുടെയെല്ലാം ധാർമിക വീക്ഷണം,ഒന്നാണ്.അതിനെതിരെ യാണ് തൻറെ കർമം എങ്കിൽ നായകന് ആത്മാഭിമാനം നഷ്ടമാകുന്നു.സഹോദരനെ കൊന്നത് പാപമാണെന്ന് ക്ളോഡിയസിന് അറിയാം.പക വീട്ടാതിരിക്കുവോളം,താൻ പാപിയാണെന്ന് ഹാംലെറ്റിന് അറിയാം.ഷേക്ക് സ്പിയർ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പ്രവൃത്തികൾ ധാർമികമായി അംഗീകരിക്കാനാവില്ല എന്ന് ഹെഗൽ പറഞ്ഞതിനോട് ലൂക്കാച്ച് യോജിക്കുന്നു.ധാർമികത ലംഘിച്ചവന് അതിൽ നിൽക്കക്കള്ളിയില്ല.
ഓരോ ദുരന്ത നാടകത്തിൻറെയും അന്ത്യത്തിൽ,ഒരു ലോകം അപ്പാടെ അവസാനിക്കുന്നു.പുതിയ\നാടകം പുതിയ ലോകത്തെ കൊണ്ട് വരുന്നു.പുതിയ ലോകത്തിൽ ഗുണപരമായ മാറ്റങ്ങളുണ്ട്.ഷേക്ക് സ്പിയർ ലോകത്തിൽ,അളവിലായിരുന്നു,മാറ്റം.പഴയതിനേക്കാൾ സങ്കീർണമാണ് പുതിയ നാടക കഥാപാത്രങ്ങൾ.ബന്ധങ്ങൾ നൂലാമാലകൾ.ബാഹ്യലോകം ആപേക്ഷികം.പൊതുവെ പുറത്തു നിന്നാണ് നാടകത്തിൽ വിധി പ്രവേശിക്കുന്നത്.ഗ്രീക്ക്,ഷേക്ക് സ്പിയർ നാടകങ്ങളിൽ,മനുഷ്യനും സാഹചര്യങ്ങളും വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നു.കഥാപാത്രവും വിധിയും രണ്ടായി തന്നെ നിൽക്കുന്നു.ഈ വിഭജന രേഖകൾ ആധുനിക നാടകത്തിൽ മായുന്നു.മനുഷ്യനും സാഹചര്യവും പോലെ,മാംസവും ആത്മാവും ഇച്ഛയും സാഹചര്യവും -എല്ലാറ്റിനും നിരന്തര സമ്പർക്കങ്ങളുടെ സങ്കീർണതയിൽ അർത്ഥം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.നായകന്,പുറത്തു നിന്നാണ്,വിധി.
പഴയതിൽ നിന്ന് ഭിന്നമായി,പുതിയ നാടകത്തിൽ,നായകൻ നിഷ്ക്രിയൻ.വീരനല്ല.സ്വയം കർമിയാവുന്നതിന് പകരം,കർമം അയാൾക്ക് മേൽ പതിക്കുന്നു.ആക്രമണത്തിന് പകരം,അയാൾ പ്രതിരോധത്തിലാണ്.അയാളുടെ വീരത്വം,സംഭ്രമം കൊണ്ടുള്ളതാണ്.നിരാശയുടേതാണ്.
ഇവിടെയാണ്,നാടക സംഘർഷം.വൻ ശക്തികളുടെ സംഗമ ബിന്ദുവാണ് വ്യക്തി.അയാളുടെ പ്രവൃത്തികൾ അയാളുടേതല്ല.അയാളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട ഒന്ന്,ഒരു ദുഷ്‍ട സംവിധാനം,വന്നു കൂടിക്കുഴയുന്നു.അത്,നിർദാക്ഷിണ്യം അയാളുടെ ഇച്ഛയെ തകർക്കുന്നു.അയാൾ,തനിക്കന്യമായ ഒരു കളിയിലെ കാലാൾ മാത്രം.
ആധുനിക നാടകം,ബൂർഷ്വാ എന്നത് പോലെ,വ്യക്തിനിഷ്ഠവുമാണ്.ഫ്യൂഡലിസ അവശിഷ്ടങ്ങളായി ബൂർഷ്വ കണ്ട സാമൂഹിക,സാമ്പത്തിക രൂപങ്ങൾ,18 നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ,സ്ഥിര രൂപങ്ങളായി.സംസ്കാരം ബൂർഷ്വയായി.അതിൽ നിന്ന് വ്യക്തിവാദം ഉണ്ടായി.ഈ കാൽപനിക വ്യക്തിവാദത്തിൽ നിന്നാണ്,ബൂർഷ്വാ സംസ്കാരത്തിൻറെ മഹദ് ചുവടു വയ്പ് ആയ ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവം ഉണ്ടായത്.മുതലാളിത്ത സമ്പദ് ശാസ്ത്രം,സർവതിനെയും ഏകരൂപമാക്കുന്നു.നവോത്ഥാന നാടകം,മഹദ് വ്യക്തികളുടേതായിരുന്നു.ഇന്നത് വ്യക്തി വാദത്തിന്റേതായി.പണ്ട് ഇച്ഛയുടെ ദിശയാണ് ദുരന്തത്തെ നിർണയിച്ചത്.ഇന്ന് ഇച്ഛിക്കുക എന്ന കർമം മാത്രം മതി,ദുരന്തത്തിന്.നായകൻറെ പതനത്തിന് കാരണം,നന്മയോ തിന്മയോ എന്ന വേർതിരിവ് നഷ്ടപ്പെട്ടു.
പഴയതിൽ നിന്ന് ഭിന്നമായി,ആധുനിക നാടകത്തിൽ,കഥാപാത്രം ഒരേ സമയം പ്രധാനമായി;പ്രധാനമല്ലാതായി.നമ്മുടെ കാഴ്ചപ്പാട് അനുസരിച്ച് അത് എല്ലാമാണ്;ഒന്നുമല്ല.ജർമൻ ചിന്തകൻ മാക്സ് സ്റ്റേർണറുടെയും (Max Stirner 1806 -1856 ) മാർക്‌സിന്റെയും തത്വചിന്ത ജർമൻ\ചിന്തകൻ ജെ ജി ഫിഷ്‌ടെ ( Fichte 1762 -1814 ) എന്ന ഒറ്റ ഉറവിടത്തിൽ നിന്നാണെങ്കിലും രണ്ടാണ് എന്ന് പറയും പോലെ,ആധുനിക നാടകത്തിൻറെ ആധാരം,അത് ഉറവെടുത്ത ഈ ജീവിത ദ്വന്ദ്വത്തിലാണ്-മുമ്പത്തേക്കാൾ യുക്തിയിലേക്ക് നയിക്കപ്പെടുന്ന കഥാപാത്രം,അതേ സമയം,നിരാശാഭരിതമായ അയുക്തിയെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു.അതിനാൽ,അയാളുടെ വീരത്വം ഇപ്പോൾ നിഷ്ക്രിയം.ബാഹ്യമോടികൾ അതിന് വേണ്ട,വിജയം വേണ്ട.പഴയ ദുരന്ത നാടകത്തിലെ പ്രേക്ഷകനാണ്,പുതിയ നാടകത്തിലെ നായകൻ.അതിനാൽ പുതിയ ദുരന്തനാടകം പഴയതിനേക്കാൾ മികച്ചതെന്ന് ജർമൻ ചിന്തകൻ ആർതർ ഷോപ്പൻ ഹോവർ കണ്ടു ( The World at Will ).പഴയ നാടകത്തിൽ,ഹാംലെറ്റിൻറെ ഹാംലെറ്റിൻറെ സഹായി ഹൊറേഷ്യോ എപ്പോഴും വിശ്വസ്തനായിരുന്നു.പുതിയ നാടകത്തിൽ നായകന് വിശ്വസ്തരില്ല.ഗൊയ്ഥെയുടെ ആദ്യനാടകത്തിൽ ( Goetz of Berlichingen -1773 ) നിർണായക ഘട്ടത്തിൽ സഹായി,യജമാനനെതിരെ തിരിയുന്നു.അന്യനെ മനസിലാക്കാൻ കഴിയും എന്ന മനുഷ്യൻറെ വിശ്വാസം,കൊള്ളയടിക്കപ്പെടുന്നു.നാടകത്തിലെ നായകൻ കൂടുതൽ ഏകാകി ആകുന്തോറും,സംഭാഷണങ്ങൾ ചിലമ്പിക്കുന്നു;ആത്മഗതം മരിക്കുന്നു.
പഴയ ദുരന്തനാടകത്തിൽ,ദുരന്ത സാഹചര്യം,പ്രേക്ഷകനിൽ നിന്ന് അകലെ ആയിരുന്നു;പുതിയതിൽ അതിനടുത്താണ്-ലൂക്കാച്ച് നിരീക്ഷിക്കുന്നു.
അതായത്,പ്രേക്ഷകൻ വേദി കയ്യടക്കിയ ആധുനിക കാലത്ത്,കഥാപാത്രവും പ്രേക്ഷകനും ഒന്നായ കാലത്ത്,വേദിയിൽ നിന്ന് വീരൻ നിഷ്ക്രമിച്ച കാലത്ത്,വർഗ വിഭജനം നടത്തി,കഥാപാത്രങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കാനാവില്ല.സമൂഹം ബൂർഷ്വാ സമൂഹമാണ്.അതിനാൽ,പാവകളെക്കൊണ്ടും കളിപ്പിക്കാം.നാടകം പാവക്കൂത്തും ആകാം.
സാഹിത്യത്തെ സംബന്ധിച്ച ലൂക്കാച്ചിന്റെ പൊതു നിരീക്ഷണം സ്റ്റാലിനിസ്റ്റ് ആയിരിക്കെ തന്നെ.സ്റ്റാലിനിസ്റ്റ് ആകും മുൻപുള്ള നാടക നിരീക്ഷണത്തിന്,ചില മാർക്സിസ്റ്റ് സംജ്ഞകൾ ഒഴിവാക്കിയാൽ ആഴമുണ്ട്.മാർക്സ് അല്ലാതെ,ഷോപ്പൻഹോവറെപ്പോലുള്ള ചിന്തകരെ ആശ്രയിച്ചത് കൊണ്ടുള്ള ഗുണം.
---------------------------------------
1.പാട്ടബാക്കി മുതൽ നിങ്ങളെന്നെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റാക്കി വരെ / ഇ എം എസ്,ജനയുഗം വിശേഷാൽ പ്രതി,1954.
2.The Sociology of Modern Drama / George Lukacs / Trans By Lee Baxandall
3.തിരഞ്ഞെടുത്ത പ്രബന്ധങ്ങൾ / ഇ എം എസ്
See https://hamletram.blogspot.com/2019/08/blog-post_23.html
© Ramachandran
