1921: കുമാരനാശാൻ മലബാറിൽ

കുമാരനാശാൻ ടി കെ നാരായണനൊപ്പം 

മാപ്പിള ലഹളയുടെ എഴുപത്തഞ്ചാം വാർഷികം ആചരിച്ച 1996 ൽ വി ടി ഇന്ദുചൂഡൻ, ലഹളയെ വർഗ്ഗസമരമായി കാണുന്ന വക്രീകരണത്തെ വിമർശിച്ച് ഇങ്ങനെ എഴുതി: "കണ്ടവർ നിൽക്കട്ടെ, കേട്ടവർ പറയട്ടെ - എന്നൊരു ചൊല്ല് മലയാളത്തിലുണ്ട്. അതാണ് മാപ്പിള ലഹളയെപ്പറ്റി ചരിത്രകാരന്മാർ എന്നവകാശപ്പെട്ടു കൊണ്ട് ചില ബുദ്ധിജീവികൾ പറയുന്നത്. കുമാരനാശാൻ നേരിൽക്കണ്ട് എഴുതിയത് സ്വീകാര്യമല്ലെന്നും മാപ്പിള ലഹള പുരോഗമന വിപ്ലവമായിരുന്നു എന്നുമാണല്ലോ ഇവരുടെ നിലപാട്."

ഈ വാചകങ്ങളിലുള്ളത്, കുമാരനാശാൻ മാപ്പിള ലഹളയുടെ കെടുതികൾ നേരിൽ കണ്ടു എന്നാണ്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ അതിന് തെളിവ് വേണം. തെളിവുണ്ടോ?

ഗുരുവിനൊപ്പം ആശാൻ 

തെളിവിന് വേണ്ടി റിട്ടയർ ചെയ്ത പൊലീസ് സൂപ്രണ്ട് കെ എൻ ബാലിൻറെ സഹായം ഞാൻ തേടി. സർവീസിലിരുന്നപ്പോൾ മിടുക്കനായിരുന്നു ബാൽ. ചരിത്രത്തിലാണ് അദ്ദേഹത്തിൻറെ ബിരുദം.

പൊലീസായതു കൊണ്ടല്ല ബാലിനോട് ഇക്കാര്യം തിരക്കിയത്. അദ്ദേഹം, കുമാരനാശാൻറെ ആത്മസുഹൃത്തായ ടി കെ നാരായണൻറെ മകൻ ആയതു കൊണ്ടാണ്. ബാൽ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി: ആശാൻ മാപ്പിള ലഹളയുടെ ദുരന്തങ്ങൾ അറിയാൻ നാരായണൻറെ കൂടെ മലബാറിൽ പോയിരുന്നു. ശ്രീനാരായണഗുരുവും ആശാനും ആലോചിച്ച് നാരായണനെ മലബാറിൽ അയയ്ക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. അപ്പോൾ നാരായണൻറെ കൂടെ ആശാനും പോയി.

ഇക്കാര്യങ്ങൾ അമ്മ പന്തളം കറുത്തേരി നാരായണി പറഞ്ഞും ബാൽ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഈഴവ സമുദായത്തിൽ നിന്നുള്ള ആദ്യ സ്‌കൂൾ അദ്ധ്യാപികയായ നാരായണി സാധാരണ വീട്ടമ്മ ആയിരുന്നില്ല; കാര്യവിവരം ഉണ്ടായിരുന്നു.

മാപ്പിളലഹളയ്ക്ക് പിന്നാലെ, ഹിന്ദുക്കളുടെ ദുരിതാശ്വാസ പ്രവർത്തനത്തിന് ലഹോറിൽ നിന്ന് പണ്ഡിറ്റ് ഋഷിറാം ഉൾപ്പെടെ ആര്യസമാജം പ്രവർത്തകർ എത്തി. ആ സംഘത്തിൽ കൊട്ടാരക്കരക്കാരൻ ആർ വെങ്കിടാചലവും ഉണ്ടായിരുന്നു. പിൽക്കാലത്ത് വേദബന്ധു എന്ന പേരിൽ ആഴമുള്ള പുസ്തകങ്ങൾ എഴുതി. മാപ്പിളലഹളയെപ്പറ്റിയുള്ള ആദ്യ പുസ്തകം, 'മാപ്പിള വിദ്രോഹ്' അദ്ദേഹം എഴുതിയതാണ്. മലബാറിൽ ആര്യസമാജം നടത്തിയ ദുരിതാശ്വാസ പ്രവർത്തനങ്ങളും മാപ്പിള ക്രൂരതകളും അതിൽ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിനെ ആധാരമാക്കിയാണ്, സവർക്കർ 'മാപ്പിള' എന്ന നോവൽ എഴുതിയത്. എന്നാൽ, വേദബന്ധുവിൻറെ പുസ്തകത്തിനും മുൻപാണ്, ആശാൻറെ 'ദുരവസ്ഥ' വന്നത്.

ഋഷിറാം, വെങ്കിടാചലം എന്നിവരുമായി ആശാനും നാരായണനും ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നുവെന്ന് ബാൽ ഓർക്കുന്നു. ആശാൻ മലബാറിൽ പോയിരുന്നുവെന്ന് തെളിയിക്കുന്ന ഒരു വാചകം, ആശാൻ ആലപ്പുഴ മുസ്ലിം യുവജന സംഘത്തിന് അയച്ച മറുപടിയിലുമുണ്ട്.

1097 ചിങ്ങത്തിലാണ് കുമാരനാശാൻറെ  ഭാഷയില്‍, തെക്കെമലയാം ജില്ലയില്‍ മാപ്പിള ലഹള ആരംഭിക്കുന്നത്. 1097 ഇടവത്തിലാണ് 'ദുരവസ്ഥ' എഴുതിത്തുടങ്ങുന്നത്. മൂന്ന് മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ 1700 ശീലിൽ പൂർത്തിയായി.പതിവിൽ നിന്ന് വിട്ട് വേഗം കവിത അച്ചടിക്കണമെന്ന് ആശാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നതായി ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ വ്യക്തമാക്കുന്നു.'ആപത്തിൽ പാപമില്ല'എന്ന ശീർഷകത്തിൽ മെയ് 25 ന് തുടങ്ങിയ കവിത ഓഗസ്റ്റ് 30 ന് തീർന്നപ്പോൾ പേര് മാറ്റി.സെപ്റ്റംബർ രണ്ടിന് പകർത്തി,ഏഴിന് അച്ചടിക്ക് കൊടുത്തു.

കവിത വലിയ കോളിളക്കം ഉണ്ടാക്കി മുസ്ലിംകൾ പ്രതിഷേധിച്ചു.പ്രതിഷേധ യോഗങ്ങൾ ചേർന്നു.ആലപ്പുഴ മുസ്ലിം യുവജന സംഘം കവിതയ്ക്ക് എതിരെ പ്രമേയം പാസാക്കി.ഇത് ആശാന് അയച്ചു കൊടുത്തു.ആശാൻ മറുപടി എഴുതി:

"ദുരവസ്ഥ എന്ന എൻറെ കൃതിയിൽ നിങ്ങളുടെ മതത്തെയും സമുദായത്തെയും പൊതുവെ സ്പർശിക്കുന്നതായി സഭ്യേതരമായ ഒരു വാക്കും പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളതായി ഓർക്കുന്നില്ല.മലബാറിൽ ലഹള നടത്തിയ അക്രമികളായ മുഹമ്മദീയരെയും,മതഭ്രാന്തിനെ മുൻ നിർത്തിയുള്ള അവരുടെ പൈശാചികമായ പ്രവൃത്തികളെയും അതിൽ കാവ്യയോഗ്യമായ വിധത്തിൽ വർണിച്ചിട്ടുണ്ട്.ആ സന്ദർഭങ്ങളിൽ രസാനുഗുണമായും ലഹളയെ സംബന്ധിച്ചു ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ടുള്ള വാസ്തവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയും ഞാൻ ചെയ്തിട്ടുള്ള പദപ്രയോഗങ്ങൾ അവരെയും അവരുടെ പ്രവൃത്തിയെയും മാത്രം കുറിക്കുന്നതാണ്.ദൂരസ്ഥമായ മതത്തെയോ സമുദായത്തെയോ അതുകൾ വിവക്ഷിക്കുന്നില്ല.ശാന്തമായ മനഃസ്ഥിതിയോട് കൂടി പുസ്തകം ദയവ് ചെയ്ത് ഒന്നുകൂടി വായിച്ചു നോക്കിയാൽ വാസ്തവം നിങ്ങൾക്ക് തന്നെ വെളിവാകുന്നതാണ്."

"ലഹളയെ സംബന്ധിച്ചു ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ടുള്ള വാസ്തവങ്ങൾ" എന്ന് ആശാൻ പറഞ്ഞതിൽ കാണേണ്ടത്, അദ്ദേഹം നേരിട്ടു കണ്ട കാഴ്ചകൾ തന്നെ.

തിരുവനന്തപുരത്ത് മുസ്ലിം ബുദ്ധി ജീവികൾ യോഗം കൂടി.വക്കം അബ്ദുൽ ഖാദർ മൗലവി ആയിരുന്നു അധ്യക്ഷൻ.യോഗ തീരുമാനപ്രകാരം,മൗലവിയും കെ എം സീതി സാഹിബും കുമാരനാശാനെ കണ്ടു.കവിത പിൻവലിക്കാനുള്ള അവരുടെ അപേക്ഷ ആശാൻ നിരസിച്ചു. നിരസിക്കാൻ കാരണവും നേരിട്ട് ബോധ്യപ്പെട്ട വസ്തുതകൾ തന്നെ.

'ദുരവസ്ഥ' എഴുതി താമസിയാതെ 1924 ജനുവരി 16 ന് പല്ലനയാറ്റിൽ റെഡീമർ ബോട്ടപകടത്തിൽ ആശാൻ മരിച്ചു. അവസാനത്തെ അത്താഴം ആശാൻ കഴിച്ചത് ടി കെ നാരായണൻറെ കൂടെ ആയിരുന്നുവെന്ന് കെ എൻ ബാൽ ഓർക്കുന്നു. തണുപ്പു കാലം ആയതിനാൽ, നാരായണൻ അപ്പോൾ ധരിച്ചിരുന്ന ഓവർകോട്ട് ഊരി ആശാന് കൊടുത്തു. കോട്ടിൻറെ കീശയിൽ ഋഷിറാമും മറ്റൊരു ആര്യസമാജം പ്രവർത്തകനും നാരായണന് എഴുതിയ കത്തുകളും ആര്യസമാജം സ്ഥാപകൻ ദയാനന്ദ സരസ്വതിയുടെ ലഘു ജീവചരിത്രവും ഉണ്ടായിരുന്നു. അതെടുത്തു മാറ്റാൻ നാരായണൻ മറന്നിരുന്നു. ആശാൻ ധരിച്ചിരുന്ന കോട്ടിൻറെ കീശയിൽ ഇവയുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് അപകടശേഷം പൊലീസ് തയ്യാറാക്കിയ മഹസ്സറിൽ ഉണ്ട്.

ശ്രീനാരായണ ഗുരുവിൻറെ ഗൃഹസ്ഥ ശിഷ്യരിൽ പ്രധാനി ആയിരുന്നു ടി കെ നാരായണൻ; എസ് എൻ ഡി പി യോഗത്തിൻറെ ആദ്യ സഞ്ചാര സെക്രട്ടറി. ആശാൻ, ടി കെ മാധവൻ, പരവൂർ കേശവനാശാൻ തുടങ്ങിയവർക്ക് സംഘടനാ പ്രവർത്തനത്തിലും പത്രപ്രവർത്തനത്തിലും ശക്തമായ പിൻതുണ നൽകി. 'വിവേകോദയം', ടി കെ മാധവൻറെ 'ദേശാഭിമാനി', അമ്മാവനായ കേശവനാശാൻറെ 'സുജനാ നന്ദിനി' എന്നിവയുടെ പത്രാധിപർ ആയിരുന്നു. സ്വന്തമായി 'പാഞ്ചജന്യം' എന്ന പത്രവും 'അമൃതഭാരതി' എന്ന പ്രതിവാര പത്രവും നടത്തി. 1921 ൽ ഗുരുവിൻറെ ആദ്യ ജീവചരിത്രം എഴുതി. ശ്രീരാമകൃഷ്ണ പരമഹംസൻ, സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ, രാജാറാം മോഹൻ റായ് എന്നിവരുടെ ലഘു ജീവചരിത്രങ്ങളും എഴുതി. ആര്യസമാജം, ബ്രഹ്മവിദ്യാ സംഘം എന്നിവയുടെ പുസ്തകങ്ങൾ, 'ആരോഗ്യ രത്നാകരം' ഉൾപ്പെടെ പരിഭാഷ ചെയ്തു. 'ഹനുമാൻറെ പൂണൂൽ' സവർണ കോമരങ്ങളെ ചൊടിപ്പിച്ചു.

ടി കെ നാരായണൻ 

കൊല്ലം ഇംഗ്ലീഷ് മിഷനറി സ്‌കൂളിലും മദ്രാസ് സർവകലാശാലയിലും പഠിച്ച നാരായണൻ കൊല്ലത്ത് തുടങ്ങിയ ഇംഗ്ലീഷ് ഇൻസ്റ്റിട്യൂട്ട്, കേരളത്തിലെ ട്യൂട്ടോറിയൽ പ്രസ്ഥാനത്തിന് വഴികാട്ടി ആയിരുന്നു. 1904 ഒക്ടോബർ 16 ന് സ്വന്തം നാടായ പരവൂർ പൊഴിക്കരയിൽ നാരായണൻ സംഘടിപ്പിച്ച യോഗത്തിലാണ്, ശ്രീനാരായണ ഗുരു താലികെട്ട് കല്യാണം, പുളികുടി അടിയന്തരം, പുലകുളി തുടങ്ങിയ അനാചാരങ്ങൾ അവസാനിപ്പിക്കാനും വിവാഹം പരിഷ്കരിക്കാനും ആഹ്വാനം ചെയ്തത്.

ഇനി നമുക്ക് അന്വേഷിക്കാനുള്ളത്, ആശാനെയും നാരായണനെയും മലബാറിലേക്ക് മാപ്പിള ലഹളയ്ക്ക് ശേഷം അയയ്ക്കാനുള്ള ആര്യസമാജ ബന്ധം ശ്രീനാരായണ ഗുരുവിന് ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്നതാണ്. ആര്യസമാജവുമായി മാപ്പിളലഹളയ്ക്ക് ശേഷം ഗുരുവിന് ശക്തമായ ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നതിന് തെളിവുണ്ട്.

ടി ഭാസ്‌കരൻ എഴുതിയ ജീവചരിത്രത്തിൽ, "ഗുരു:1090 മുതൽ മഹാസമാധി വരെ" എന്ന അനുബന്ധത്തിൽ, ഇങ്ങനെ പറയുന്നു:

"1098-ൽ പാണാവള്ളി ശ്രീകണ്ഠേശ്വര പ്രതിഷ്ഠ നടത്തി. പിറ്റേക്കൊല്ലം (1924) വ്യസനകരമായ ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായി. പല്ലന റെഡീമർ ബോട്ടപകടത്തിൽ കുമാരനാശാൻ മരിച്ചു. അന്നു വെളുപ്പാൻ കാലത്തു സ്വാമികൾ ശിവഗിരിയിൽ വിശേഷാൽ പ്രാർത്ഥന നടത്തിച്ചു. ആശാൻറെ ചരമവാർത്ത പിന്നീടാണ് അറിഞ്ഞത്.

"അക്കൊല്ലം സ്വാമികൾ ആലുവായിൽ സർവ്വമത സമ്മേളനം വിളിച്ചുകൂട്ടി. വാദിക്കാനും ജയിക്കാനുമല്ല, അറിയാനും അറിയിക്കാനുമാണ് എന്ന് സ്വാമികൾ സമ്മേളന കവാടത്തിൽ എഴുതിവപ്പിച്ചു. ആശയപരമായ ഏതു സംവാദവും ഈ മനോഭാവത്തോടെയാണു നടത്തേണ്ടതെന്ന് എടുത്തുപറയേണ്ടതില്ലല്ലൊ. രണ്ടു ദിവസമായി നടന്ന സമ്മേളനത്തിൽ അനേകം മതപണ്ഡിതന്മാർ പങ്കെടുത്തു. സ്വാമികൾ രണ്ടു ദിവസവും സമ്മേളനവേദിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. സമ്മേളനത്തിൻറെ  ലക്ഷ്യങ്ങൾ വിവരിച്ചുകൊണ്ട് സത്യവ്രത സ്വാമികൾ സ്വാഗത പ്രസംഗം നടത്തി. സി.വി. കുഞ്ഞുരാമൻ കൃതജ്ഞത പ്രകാശിപ്പിച്ചു. സിലോണിൽ നിന്നൊരു ബുദ്ധഭിക്ഷു സമ്മേളനത്തിൽ സംബന്ധിച്ചിരുന്നു. ബുദ്ധമതത്തെ കുറിച്ചു സംസാരിച്ചത് മഞ്ചേരി രാമയ്യരും രാമകൃഷ്ണയ്യരും ആണ്. ക്രിസ്തുമതത്തെക്കുറിച്ചു കെ. കെ. കുരുവിളയും ഇസ്ലാം മതത്തെക്കുറിച്ചു മഹമ്മദു മൗലവിയും ബ്രഹ്മസമാജത്തെക്കുറിച്ചു സ്വാമി ശിവപ്രസാദും ആര്യസമാജത്തെക്കുറിച്ചു പണ്ഡിറ്റ് ഋഷിറാമും പ്രസംഗിച്ചു.

"1100 കുംഭത്തിൽ ഗാന്ധിജി ശിവഗിരി സന്ദർശിച്ചു.ആര്യസമാജ പ്രവർത്ത‌കനായ സ്വാമി ശ്രദ്ധാനന്ദജി ശിവഗിരിയിൽ വന്ന് ഗുരുവിനെ അക്കൊല്ലം സന്ദർശിക്കുകയുണ്ടായി.

സ്വാമി ശ്രദ്ധാനന്ദയുമായി നടന്ന സംഭാഷണത്തിനിടയിൽ ഗുരു പറഞ്ഞ നർമ്മങ്ങളിൽ ചെയ്തതൊന്നും പോരാ എന്ന ധ്വനിയുണ്ട്. പ്രസക്ത ഭാഗം:

ശ്രദ്ധാനന്ദ: അധഃകൃതരുടെ ഉദ്ധാരണത്തിനു സ്വാമികൾ പലതും ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നറിയാം.

ഗുരു: നാം ഒന്നും പ്രവർത്തിക്കുന്നില്ലല്ലൊ.

ശ്രദ്ധാനന്ദ: പ്രവർത്തിയുണ്ടാകാതിരിക്കുകയില്ല. പ്രവർത്തിയുണ്ടെങ്കിലെ നിവൃത്തിയുള്ളുവല്ലോ.

ഗുരു: ഇവിടെ നമുക്ക് ഒരു നിവൃത്തിയും ഇല്ല.

ഇങ്ങനെ ചെയ്തില്ലെന്നും ചെയ്യുന്നില്ലെന്നും തോന്നിയതിനാൽ ഗുരു നിർത്താത്ത സഞ്ചാരമായിരുന്നു. ദയാനന്ദ സരസ്വതിയും ശ്രദ്ധാനന്ദയും ഹിന്ദു സമൂഹത്തിലെ ഉച്ചനീചത്വങ്ങൾക്കെതിരെ നടത്തിയ പ്രക്ഷോഭം അപാരമാണ്. ദയാനന്ദ സരസ്വതിയുടെ 'സത്യാർത്ഥ പ്രകാശ'വും ശ്രദ്ധാനന്ദയുടെ 'ഹിന്ദുസംഘടൻ' എന്ന പുസ്തകവും അവയിറങ്ങിയ കാലം വച്ചു നോക്കിയാൽ, വലിയ വിപ്ലവങ്ങളാണ്. അയിത്തോച്ചാടനം കോൺഗ്രസിൻറെ പരിപാടിയാക്കാത്തതിനാൽ ഗാന്ധിയിൽ നിന്നകന്നയാളാണ്, ശ്രദ്ധാനന്ദ. ഇരുവരും മതംമാറ്റത്തിന് എതിരുമായിരുന്നു. അത്തരം നിലപാടുകളോട് ചേർന്നു നിന്നവരാണ് ഗുരുവും ആശാനും എന്ന കാര്യത്തിൽ തർക്കമില്ല.

പത്രാധിപർ എന്ന നിലയിൽ മാപ്പിള ലഹളയെപ്പറ്റി ആശാൻറെ ഒരു ലേഖനം ഇല്ലാതെ പോയത് അദ്ദേഹം തൊഴുത്തിൽ കുത്തു കാരണം 1919 ൽ എസ് എൻ ഡി പി സെക്രട്ടറി സ്ഥാനം ഒഴിഞ്ഞതിനൊപ്പം 'വിവേകോദയം' പത്രാധിപർ അല്ലാതായി എന്നതു കൊണ്ടാകാം. 1921 ൽ അദ്ദേഹം 'പ്രതിഭ' എന്ന സാഹിത്യ മാസികയുടെ പത്രാധിപർ ആയി. ആലുവയിൽ യൂണിയൻ ടൈൽ ഫാക്ടറി തുടങ്ങിയതും ആ വർഷം തന്നെ. സമീപത്തെ കൊട്ടാര ജലാശയത്തെ മലിനപ്പെടുത്തതിനാൽ ഫാക്ടറി പുഴയോരത്തെ മറ്റൊരു സ്ഥലം വാങ്ങി അങ്ങോട്ടു മാറ്റി. പഴയ സ്ഥലം എസ് എൻ ഡി പി ക്ക് നൽകി. അവിടെയാണ് അദ്വൈതാശ്രമം ഉയർന്നത്. വിദ്യാഭ്യാസ ഡയറക്ടർ രാമസ്വാമി അയ്യരുടെ സ്ഥലം തോന്നയ്ക്കലിൽ വാങ്ങി അങ്ങോട് മാറിയതും ഇക്കാലത്താണ്. ഓട് ഫാക്ടറിയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ ആയിരുന്നു, മരണം. 

ജീവിത രേഖകൾ 

പണ്ഡിറ്റ് ഋഷിറാം (1893 -1970):

അംബാലയിലെ വൈശ്യ കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചു. ആര്യസമാജ നേതാവ് പണ്ഡിറ്റ് ഹൻസ് രാജ് സ്ഥാപിച്ച ദയാനന്ദ് ആംഗ്ലോ വേദിക് കോളജിൽ പഠിച്ചു. 1917 ൽ ബിരുദം നേടി ആര്യസമാജ പ്രവർത്തനത്തിൽ മുഴുകി. 1921 ലെ മാപ്പിളലഹളക്കാലത്ത് പഞ്ചാബ് ആര്യ പ്രതിനിധി സഭ അദ്ദേഹത്തെ മലബാറിൽ ദുരിതാശ്വാസ പ്രവർത്തനത്തിന് നിയോഗിച്ചു. മലബാറിൽ വ്യാപകമായി യാത്ര ചെയ്ത അദ്ദേഹം മാപ്പിളമാർ ബലമായി മതം മാറ്റിയ ആയിരക്കണക്കിന് ഹിന്ദുക്കളെ മടക്കി കൊണ്ടു വന്നു. കോഴിക്കോടും പൊന്നാനിയിലും ആര്യസമാജം സ്ഥാപിച്ചു.

ഋഷിറാം 

കേരളത്തിലെ സാമൂഹ്യ പരിഷ്കരണത്തിൽ വലിയ പങ്കു വഹിച്ചു. ശ്രീനാരായണഗുരുവുമായി ചർച്ചകൾ നടത്തി. 1923 ൽ ആലുവയിൽ ഗുരു സംഘടിപ്പിച്ച സർവ മത സമ്മേളനത്തിൽ ആര്യസമാജത്തെ പ്രതിനിധീകരിച്ചു.

കേരള ദൗത്യത്തിനു ശേഷം, ഋഷിറാം വേദപ്രചാരണത്തിന് കിഴക്കേ ആഫ്രിക്കയിൽ പോയി. 1930 -1934 ൽ കൊൽക്കത്ത പ്രധാന കേന്ദ്രമാക്കി പ്രവർത്തിച്ചു. 1936 ൽ വീണ്ടും വിദേശത്തു പോയി.

വേദബന്ധു ശർമ്മ ( ആർ വെങ്കിടാചല അയ്യർ 1901 -1995 )

കേരളത്തിലെ സംസ്കൃതപണ്ഡിതരിൽ പ്രമുഖനും ആര്യസമാജത്തിന്റെ പ്രമുഖപ്രവർത്തകനുമായിരുന്നു വേദബന്ധു ശർമ്മ എന്ന പേരിൽ പ്രസിദ്ധനായ ആർ. വെങ്കിടാചല അയ്യർ. 1921-ലെ മാപ്പിള ലഹളക്കാലത്ത് നിർബന്ധിത മതപരിവർത്തനത്തിന് വിധേയരായവരെ തിരികെ ഹിന്ദുമതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യത്തോടുകൂടി കേരളത്തിലെത്തിയ ആര്യസമാജം പ്രവർത്തകൻ ഋഷി റാമിനോടൊപ്പമായിരുന്നു വേദബന്ധുവിന്റെ വരവ്. ഋഷി റാമിന്റെ ദ്വിഭാഷിയും സഹായിയുമായിരുന്നു വേദബന്ധു.

രാമകൃഷ്ണയ്യരുടെയും ശ്രീമതി സീതാലക്ഷ്മി അമ്മാളിന്റെയും പുത്രനായി 1901 ഏപ്രിൽ 20-ന് കൊട്ടാരക്കരയിൽ തൃക്കണ്ണമംഗലത്ത് ജനിച്ചു. ഭാര്യ സരസ്വതി ദേവി.

കൊട്ടാരക്കര ഇംഗ്ലീഷ് സ്‌കൂളിലും ബനാറസ് ഹിന്ദു സർവകലാശാലയിലും പഠനം.കാശിയിലെ പണ്ഡിതരിൽ നിന്ന് വേദം പഠിച്ചു.സംസ്‌കൃതത്തിൽ എം എ.

ഗാന്ധിയുടെ നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനത്തിൽ ആകൃഷ്ടനായി കോൺഗ്രസിൽ ചേർന്നു.എന്നാൽ, ദേശീയത അദ്ദേഹത്തെ എത്തിച്ചത് ആര്യ സമാജത്തിലാണ്. അങ്ങനെ സമാജ കേന്ദ്രമായ ലഹോറിൽ എത്തി. സംസ്കൃതത്തിൽ എം എ ബിരുദം നേടിയ ശേഷം ലഹോറിലും വിവിധ ഉത്തരേന്ത്യൻ നഗരങ്ങളിലും ആര്യസമാജ ഗുരുകുലങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിച്ചു. സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തിലും ആര്യസമാജത്തിന്റെ പ്രേഷിതപ്രവർത്തനങ്ങളിലും മുഴുകി. ധാരാളം വായിച്ചു യാത്രചെയ്തു നിരവധി ഭാഷകൾ കൈകാര്യം ചെയ്തു കേരളത്തിൽ ആര്യസമാജത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചവരിൽ പ്രമുഖനാണ്.കോഴിക്കോട്ടും പൊന്നാനിയിലും ആര്യ സമാജ കേന്ദ്രങ്ങൾ സ്ഥാപിച്ചു.കൽ‌പാത്തി അഗ്രഹാര വഴിയിൽ ദളിതർക്ക് സഞ്ചരിക്കാൻ വേണ്ടി സമരം ചെയ്തു.

മാപ്പിള ലഹളക്കാലത്ത് 1921 ഒക്ടോബറിൽ മലബാറിൽ എത്തി, മാപ്പിളമാർ മതം മാറ്റിയ 2600 ഹിന്ദുക്കളെ മടക്കിക്കൊണ്ടു വരുന്ന പ്രവർത്തനത്തിൽ മുഴുകി. ഇന്ത്യ വിഭജന ശേഷം ഇന്ത്യയിൽ എത്തുമ്പോൾ വലിയ ചുമട് വേദ സാഹിത്യം കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

വേദബന്ധു 

ഹോഷിയാർപുർ റിസർച്ച് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ അസിസ്റ്റന്റ് ഡയറക്റ്ററായിരുന്നു. വേദസാഹിത്യം കേരളത്തിനു പരിചയ്പ്പെടുത്തിയവരിൽ പ്രമുഖൻ . സ്വാമി ദയാനന്ദസരസ്വതി യുടെ വൈദിക സാഹിത്യം മലയാളത്തിലേക്ക് മിക്കവാറും പരിഭാഷപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. कृण्वन्तो विश्वमार्यम् ~വിശ്വത്തെ ശ്രേഷ്‌ഠമാക്കുക Make This World Enlightened എന്ന ആശയത്തിന്റെ സ്ഥപനത്തിനും പ്രചാരണത്തിനുമായി പ്രവർത്തിച്ചു. 1995 നവംബർ 20-ന് ബംഗളൂരുവിൽ മരണം.

പുസ്തകങ്ങൾ:

സത്യാർത്ഥപ്രകാശം പരിഭാഷ, ഋഗ്വേദ പ്രവേശിക, സന്ധ്യയും അഗ്നിഹോത്രവും, അർത്ഥവിജ്ഞാനം, രസഭാരതി, ഭാരതീയ കാവ്യ ശാസ്ത്രം, ജാതിയും പരിവർത്തനവും, പുരുഷ സൂക്തം ഭാഷ്യം, സമുദായ പരിവർത്തനം, മലബാർ മാപ്പിള ലഹള, Malabar Mappila Riots, Mappila Vidroh (Hindi)

© Ramachandran 






 

MYSTERY BEHIND THE DEATH OF SHASTRI AND HOMI BHABHA

The shocking details revealed in a book

Robert Crowley, the second-in-command of the CIA’s Directorate of Operations (in charge of covert operations), had revealed that the CIA killed India’s Prime Minister Lal Bahadur Shastri and nuclear physicist Homi Jehangir Bhabha. Both were killed in January 1966, within a gap of just 13 days.

Shastri died in Tashkent, Uzbekistan (then the Soviet Union) on 11 January 1966, one day after signing a peace treaty to end the 1965 Indo-Pakistan War.

Bhabha died when Air India Flight 101 named Kanchenjunga, crashed near Mont Blanc on 24 January 1966.

The revelation comes in a 2013 book titled Conversation With The Crow by Gregory Douglas. This was released as an e-book today.

Shastri with Bhabha

On 8 October 2000, Robert Trumbull Crowley, once a leader of the CIA's Clandestine Operations Division, died in a Washington hospital of heart failure and the end effects of Alzheimer's Disease.

Known as “The Crow” within the agency, Robert T. Crowley joined the CIA at its inception and spent his entire career in the Directorate of Plans, also known as the “Department of Dirty Tricks”.

Bob Crowley first contacted Gregory Douglas in 1993 when he found out that Douglas was about to publish his first book on Heinrich Mueller, the former head of the Gestapo who had become a secret, long-time asset to the CIA.

They began a series of long and often very informative telephone conversations that lasted for four years. Douglas became so entranced with some of the material that Crowley began to share with him that he secretly began to record their conversations, later transcribing them word for word, planning to incorporate some or all of the material in later publications.

In the book, which has been recorded as conversations, Crowley says: “Was, Gregory, let’s use the past tense if you please. The name was Homi Bhabha. That one was dangerous, believe me. He had an unfortunate accident. He was flying to Vienna to stir up more trouble when his 707 had a bomb go off in the cargo hold and they all came down on a high mountain way up in the Alps. No real evidence and the world was much safer.”

To a question by Douglas, was Bhabha alone on the plane? Crowley replied: “No, it was a commercial Air India flight.”

Crowley continued: “Then don’t worry about it. We could have blown it up over Vienna but we decided the high mountains were much better for the bits and pieces to come down on. I think a possible death or two among mountain goats is much preferable than bringing down a huge plane right over a big city.” 

Crowley also claimed: “Well, I call it as I see it. At the time, it was our best shot. And we nailed Shastri as well. Another cow-loving raghead”.

This disparaging remark about Shastri underlines the fact that the US never liked Hindu nationalists; they always batted for pseudo-secularists like Nehru. Shastri was a Sanskrit scholar from Benares Hindu University.

Crowley told Douglas: “Gregory, you say you don’t know about these people. Believe me, they were close to getting a bomb and so what if they nuked their deadly Paki enemies? So what? Too many people in both countries. Breed like rabbits and full of snake-worshipping twits. I don’t for the life of me see what the Brits wanted in India. And then threaten us? They were in the sack with the Russians, I told you. Maybe they could nuke the Panama Canal or Los Angeles. We don’t know that for sure, but it is not impossible.”

When Douglas asked who Shastri was, Crowley said, “A political type who started the program in the first place. Bhabha was a genius and he could get things done, so we aced both of them.”

“And we let certain people there know that there was more where that came from. We should have hit the chinks, too, while we were at it, but they were a tougher target. Did I tell you about the idea to wipe out Asia’s rice crops? We developed a disease that would have wiped rice off the map there and it’s their staple diet. The fu***ng rice growers here got wind of it and raised such a stink we canned the whole thing. The theory was that the disease could spread around and hurt their pocketbooks. If the Mao people invade Alaska, we can tell the rice people it’s all their fault,” Crowley said.

“The only thing the Communists understand is brute force. India was quieter after Bhabha croaked. We could never get to Mao but at one time, the Russians and we were discussing the how and when of the project. Oh yes, sometimes we do business with the other side. Probably more than you realize,” Crowley said.

India's nuclear programme

In August 1947, the partition of British India created the independent Republic of India and the Dominion of Pakistan. Shortly afterwards, a group of Indian scientists led by physicist Homi Bhabha—sometimes called “the Indian Oppenheimer”—convinced Prime Minister Jawaharlal Nehru to invest in the development of nuclear energy. The subsequent 1948 Atomic Energy Act created the Indian Atomic Energy Commission “to provide for the development and control of atomic energy and purposes connected therewith”

In its early stages, the Indian nuclear program was primarily concerned with developing nuclear energy rather than weapons. Nehru, who called the bomb a “symbol of evil,” was adamant that India’s nuclear program pursue only peaceful applications. Nehru nonetheless left the door open to weapons development when he noted, “Of course, if we are compelled as a nation to use it for other purposes, possibly no pious sentiments of any of us will stop the nation from using it that way.” India also opposed the United States Baruch Plan, which proposed the international control of nuclear energy, because it “sought to prohibit national research and development in atomic energy production.”

Serious development did not start until 1954 when construction began on the Bhabha Atomic Research Centre (BARC) at Trombay. Essentially the Indian equivalent to Los Alamos, BARC served as the primary research facility for India’s nuclear program. This period also saw a massive increase in government spending on atomic research and heightened efforts for international scientific collaboration. In 1955, Canada agreed to provide India with a nuclear reactor based on the National Research Experimental Reactor (NRX) at Chalk River. The United States also agreed to provide heavy water for the reactor under the auspices of the “Atoms for Peace” program. The Canada India Reactor Utility Services—more commonly known by its acronym, CIRUS—went critical in July 1960. Although billed as peaceful, CIRUS produced most of the weapons-grade plutonium used in India’s first nuclear test.

Crowley

Although tension with Pakistan was later a contributing factor to India’s nuclear weapons program, it was actually the conflict with China that first prompted India to build an atomic bomb. In October 1962, a war broke out between the two countries over a disagreement regarding the Himalayan border. India appealed to both the Soviet Union and the United States for assistance, but the two superpowers were at the time distracted by the ongoing Cuban Missile Crisis. The month-long Sino-Indian War ended in victory for China and humiliation for India.

China also tested its first atomic bomb in October 1964, heightening the need for a nuclear deterrent in the eyes of some Indian officials. Homi Bhabha, for example, urged the Indian government to approve an atomic bomb program, arguing in one speech that “atomic weapons give a State possessing them in adequate numbers a deterrent power against attack from a much stronger State.” Indian Prime Minister Lal Bahadur Shastri was opposed to the bomb, but Bhabha convinced him that India could use nuclear weapons for peaceful purposes, such as engineering. According to Bhabha, India was not developing nuclear weapons, but “peaceful nuclear explosions” (PNEs). Shastri, for his part, affirmed, “I do not know what may happen later, but our present policy is not to make an atom bomb and it is the right policy”.

During this period, Bhabha frequently appealed to the United States to support Indian PNEs through its Project Plowshare program. In February 1965, Bhabha visited Washington, DC to pitch the idea of nuclear cooperation. He met with Under Secretary of State George Ball, who reported, “Dr Bhabha explained that if India went all out, it could produce a device in 18 months; with a U.S. blueprint it could do the job in six months”. Although the accuracy of this statement was debatable, it was clear that Bhabha badly wanted the bomb. In the end, however, the United States decided against nuclear cooperation with India.

The year 1966 saw significant changes in the Indian nuclear program. In January, Prime Minister Shastri died of a heart attack and Indira Gandhi—the daughter of former Prime Minister Jawaharlal Nehru and a strong proponent of nuclear weapons—took his place. Less than two weeks later, Homi Bhabha died in a plane crash. Physicist Raja Ramanna, who worked under Bhabha beginning in 1964, was named the new head of BARC and was the principal designer of India’s first nuclear device.

Thus, 1966 was a decisive year for India and the immediate beneficiary of the murder of Shastri was Indira Gandhi.

While CIA drug running, money-launderings and brutal assassinations are very often strongly rumoured and suspected, it has so far not been possible to actually pin them down but it is more than possible that the publication of the transcribed and detailed Crowley-Douglas conversations will do a great deal towards accomplishing this.

The claims made by Crowley sound believable as Bhabha had announced over the radio in October 1965, just months before his death, that India could build its own nuclear bomb in 18 months. However, the CIA did not succeed in stopping India from becoming a nuclear power as India went on to test its first atomic bomb code-named "smiling Buddha" at Rajasthan's Pokharan on 18 May 1974.

Crowley co-authored The New KGB: Engine of Soviet Power with William R. Corson. Released in 1985, the book asserts that the KGB took control of the Communist Party and the Soviet Union. He was a source for David Wise's 1992 book Molehunt.

Reference:

Bhatia, Vandana. "Change in the U.S. Nuclear Nonproliferation Policy Toward India (1998–2005): Accommodating the Anomaly." University of Alberta (Canada), 2012.

Perkovich, George. “Bhabha's quest for the bomb.” Bulletin of the Atomic Scientists 56, no. 3 (May/June 2000): 54-63.

Reed, Thomas C. and Danny B. Stillman. The Nuclear Express: A Political History of the Bomb and Its Proliferation. Minneapolis, MN: Zenith Press, 2009

© Ramachandran 

The G7 Summit and India Buying Oil From Russia

 

The G7 is perplexed and confused by the Ukraine crisis

Scarred by reliance on Russian energy that has hampered several European nations from going all out to punish Russia, the just-concluded G7 summit was also warily looking at its systemic rival, China.  The summit in Germany was dominated by manoeuvers to tighten the noose around Vladimir Putin without leading to disastrous spillovers- a backlash among Western consumers, starvation in a rain grain-starved global South and a breakdown in the global order are imminent unless the West shows wisdom.

The summit devised a $600 billion plan for the developing world, as a counter to China's Belt and Road Initiative (BRI). It is called the Partnership for Global Infrastructure and Investment (PGII) and is a relaunch of an unclear scheme unveiled at last year's G7 meet in Britain. 

The plan calls on G7 leaders to raise the fund over five years to launch infrastructure projects in middle and low-income countries. The U.S. has promised to raise $200bn of the total through grants, federal funds and private investment, while the EU has announced a further 300bn euros.

Unlike BRI, the one proposed by the G7 would provide funding largely from private investors. The G7 fund will focus on climate initiatives, among other projects, including a $2 billion solar farm investment in Angola, $320 million for hospital construction in the Ivory Coast, a vaccine manufacturing facility in Senegal, a 1,609 km submarine telecommunications cable connecting Singapore to France via Egypt and the Horn of Africa, and $40 million to promote regional energy trade in Southeast Asia.

Ban on Russian Gold and Cap on Oil

Ahead of the summit, London announced that the U.K., along with the U.S., Japan and Canada, would ban new imports of Russian gold to tighten the sanctions. The U.K. said that Russian gold exports reached around $15.5 billion in 2021 and that this figure has gone up since sanctions were imposed as a means of getting around them. Russia accounted for about five percent of all gold exports in 2020 and 90 percent of Russia's output went to G7 countries -- mostly to Britain.

The new sanction would have only a limited impact; similar to energy products, Russia could contain the damage by turning to emerging markets.

Twin caps on the price of Russian oil and pipeline gas to slash the Kremlin’s revenues also gathered support at the summit. The gas cap would operate simply by European countries refusing to pay above an as-yet-unspecified fixed price for Russian gas. But the idea of putting a cap on Russian oil would be unfeasible in reality, and these absurd measures reflect the unfathomable dilemma of the West.

Moreover, Germany is queasy about price caps. It fears a bust-up inside the EU over the proposal and that Putin may simply turn off the supplies of gas to Europe. A cut-off now would leave Europe struggling to build up the gas reserves it needs to survive a fraught winter. EU countries have been directed to fill their gas reserves to a minimum of 80% but they are well short of that.

India's Presence

The G7 is an informal forum bringing together the leaders of the world’s leading industrial nations – the U.S., the U.K., Canada, France, Germany, Italy, and Japan. It was formed in 1975, as the world suffered from the first oil shock and financial crisis. Canada joined in 1976 and Russia in 1998. Following the annexation of Crimea, Russia was suspended in March 2014.

Apart from India, other nations which got invited to the current summit were Argentina, Indonesia, Senegal, and South Africa.

At the summit, referring to the Ukraine war, which has pushed up energy prices across the globe, Indian Prime Minister Narendra Modi said that “energy access should not be the privilege of only the rich. A poor family also has the same rights on energy. And today, when energy costs are sky-high due to geopolitical tensions, it is more important to remember this.” Obviously, it was a dig at the West, and he was justifying India's decision not to denounce Russia, and to buy discounted oil from Russia.

Modi has frustrated the West, also by imposing a ban on wheat exports. India will continue to buy oil from Russia, possibly with the Chinese Yuan as the reserve currency, in future. India’s top cement maker UltraTech did pay for Russian coal in Yuan, in June, for the first time, in history.

A Weak Summit

The summit was weakened by the fact that only 90 minutes were set aside to discuss food,  climate and health. Discussion of debt or the injection of new Special Drawing Rights funds, two cardinal issues of Africa, were ignored. A weariness exists in Africa about the G7’s failure to deliver on pledges made in G7 communiques. In 2015, G7 leaders pledged “to lift 500 million people in developing countries out of hunger and malnutrition by 2030”. But according to Oxfam, “In 2015, there were 630 million in hunger. As of 2021, this figure is thought to be 950 million.”

None of the visiting leaders was enthusiastic about the Ukraine war. The President of Senegal, Macky Sall, as chair of the Africa Union, has warned that the poorest countries are “caught between the hammer of war and the anvil of sanctions”.

Alberto Angel Fernández, the President of Argentina, the world’s sixth-largest wheat exporter facing 60% inflation, has increased levies on food exports. 

The Fissures Within

Embittered by the food crisis, fissures have developed in the G7 camp. The vexatious parleys on reaching an agreement on safe passage for grain convoys, overseen by Turkey and the U.N., have lasted a month, and some countries are on the brink of penury.

The plan to ban imports of Russian gold trailed by the US and the U.K. does not yet have the full support of the EU.

The G7 fears the BRICS willingness to expand, and hence the G7 is unlikely to create a vacuum for China to fill by boycotting the upcoming November meeting of the G20.

Those who attended the G7 summit and the subsequent 2022 NATO summit in Spain tried to present a gait of bonhomie, though they are facing internal squabbles. Though officials from Germany and Britain were reported to push for temporary waivers on biofuels mandates to mitigate soaring food prices, Germany had to drop the idea during the summit due to resistance from the U. S. and Canada.

There is also a dispute over climate actions. A communique, released in May, said the G7 agreed to achieve "predominantly decarbonized electricity sectors" by 2035. However, the ministers failed to set a date for phasing out coal-powered energy due to objections from the U.S. and Japan. They continue to clash on coal.

The squabbles won't end in Madrid for NATO, as Turkey's concerns have added hindrance to Finland's and Sweden's pursuit of NATO membership.

False Narrative

Showcasing the PGII, the G7 blamed China for pushing the developing countries into a debt trap, through BRI. Hitting back, China has asserted that the days when global decisions were dictated by a "small group" of countries are long gone. 

The Chinese foreign ministry has clarified that calling the BRI a debt trap is a false narrative. According to the World Bank forecast, if all BRI transport infrastructure projects are carried out, by 2030, the BRI will generate $1.6 trillion of revenues for the world each year, or 1.3% of global GDP. Up to 90% of the revenues will go to partner countries. The BRI could contribute to lifting 7.6 million people from extreme poverty and 32 million from moderate poverty from 2015 to 2030. 

The competition between China G7  will enable some developing countries to have more choices. But if the crude U.S. political agenda forces these countries to take sides, they will be in a quandary. Herding all developing countries into a US-led global economic order is a weird illusion.

HERDING DEVELOPING NATIONS INTO US-LED ORDER

It is just an illusion

The G7 Summit was concluded last week. It didn't reach a consensus because of the autocratic stance of the US on various policies. The outcome was not very positive, as it is challenged by internal disagreements over trade and climate policies. The G7 discussions focused on reducing Europe's dependence on Russian energy and finding other ways to increase the economic pain for Moscow; the group is considering imposing a price cap on Russian oil. Additionally, the bloc faces a looming global food crisis springing from the Russia-Ukraine tensions, which have resulted in shortages of wheat and other crops. The G7 countries failed to reach a consensus on these issues. External dynamics have also chipped away at the G7's global influence.

India was also invited to participate in the G7 Summit. At the summit, referring to the Ukraine crisis, which has pushed up energy prices across the globe, Indian Prime Minister Narendra Modi said that "energy access should not be the privilege of the rich only - a poor family also has the same rights on energy. And today when energy costs are sky-high due to geopolitical tensions, it is more important to remember this thing."

Obviously, it was a dig at the West, and he was justifying India's decision to buy discounted oil from Russia. India will continue to buy oil. India may buy Russian oil in future with the Chinese yuan as the reference currency, strengthening the BRICS cooperation once again. The G7 countries fear the BRICS' willingness to expand.

Those who attended the G7 summit and the subsequent 2022 NATO summit in Spain tried to present a gait of bonhomie, but they are facing internal squabbles.

China was targeted both by the G7 and NATO summits as a systemic rival. The powers behind both the summits are wary of China's ascendance as a global economic power. They are also worried about China's clout with developing countries. The reason why the G7 Summit has targeted so much China is regarded as an effort to wean away the developing world from China. There is a US lobby that wants India to be a partner of NATO, the so-called Asia-Pacific NATO.

The G7 Summit also devised a $600 billion infrastructure plan as a counter to the China-proposed Belt and Road Initiative (BRI). It is called the Partnership for Global Infrastructure and Investment (PGII) and is a re-launch of an unclear B3W scheme unveiled at last year's G7 meeting. The background of PGII is suspicious. It was mooted in 2021 in uncertain terms, without clarity on funds. Now it has been re-launched saying there will be private participation. But again, the summit has not been transparent on who are the private investors, raising suspicion about the US corporate intervention. In contrast, the BRI emphasizes transparency.

The G7 fund will focus on climate initiatives, among other projects, including a $2 billion solar farm investment in Angola, $320 million for hospital construction in Cote d'Ivoire, a vaccine manufacturing facility in Senegal, a 1,690 kilometres submarine telecommunications cable connecting Singapore to France via Egypt and the Horn of Africa, and $40 million to promote regional energy trade in Southeast Asia.

If the crude US political agenda forces these developing countries to take sides, they will be in a quandary. Herding all developing countries into a US-led global economic order is a weird illusion.

This commentary of mine was published in the Global Times: https://www.globaltimes.cn/page/202207/1269894.shtml

BRICS AND THE CHALLENGE TO WESTERN DOMINANCE

BRICS Summit and after

The 14th BRICS summit was hosted virtually by China amidst the turbulence in the international order, heightened by Russia’s presence in Ukraine and the hardening of Western positions, leading to the making of competitive plurilateral fora. This was the first BRICS summit after the Ukraine crisis and the Russian President Vladimir Putin was back on the world stage.

The summit covered intra-BRICS cooperation in areas such as counter-terrorism, trade, health, traditional medicine, environment, science and technology innovation, agriculture, technical/vocational education and training. This year’s agenda covered a range of topics, but the emphasis was given to renewing multilateralism for global economic recovery, deepening coordination on climate action, and strengthening coordination on pandemics and public health.

Chinese President Xi Jinping criticised the abuse of international sanctions, while Putin scolded the West for fomenting the global crisis. Xi exhorted the member countries to abandon the Cold War mentality, block confrontation and oppose unilateral sanctions and the abuse of sanctions. Indian Prime Minister Narendra Modi weighed in on the global post-pandemic recovery. 

My article

The summit was preceded by a virtual meeting of BRICS Plus foreign ministers on May 20 in which the ministers of Brazil, Russia, India, China, and South Africa (BRICS) were joined by representatives from Argentina, Egypt, Indonesia, Kazakhstan, Nigeria, the UAE, Saudi Arabia, Senegal, and Thailand. These invitees could be called the future members of the BRICS.

Established in 2006, BRICS graduated to a summit in 2009. Since India, Brazil, and South Africa (IBSA) summits were held alongside, South Africa became a logical member of BRICS in 2011. 

At the time when BRICS was formed, its member countries were generally excluded from global economic institutions, especially Western. Right from its first communiqué, BRICS made it clear that existing international institutions were flawed, and it would offer its members a forum for leadership, cooperation, and information-sharing that had been denied to them.

Moves for expansion

China and Russia consider this an appropriate time to expand BRICS and challenge the domain of the G7 by including members from the G20. Any effort to disrupt the G20 may not bear fruits with Indonesia holding firm on inviting Russia.

China, backed by Russia, is hastening the process of expansion of BRICS as part of its strategic challenge to the US-led international order and to collect moderate powers around them. Hence, the 2022 theme,  “Foster High-quality BRICS Partnership, Usher in a New Era for Global Development” was not accidental.

The setting up of the New Development Bank or BRICS Bank was the first step in the expansion of BRICS. 

Despite Western foreboding, BRICS implemented its 2012 decision at the Delhi summit to form new financial institutions, establishing the New Development Bank (NDB) and the Contingent Reserve Arrangement (CRA) in 2014. The NDB is the first bank founded by developing countries. It has established partnerships with other development banks, such as the Asian Infrastructure Investment Bank and the World Bank. It is trying to be more attractive to developing countries than Western banks. It lends in local currency, which protects the borrowing country from the stronger US dollar, and allows borrowing countries to set the standards for environmental and social compliance rather than having such standards imposed on them. The CRA, with a capital of more than $100 billion, is meant to help members withstand any short-term balance-of-payment pressures.

The NDB expanded membership in 2021, admitting Bangladesh, the UAE, Uruguay and Egypt. So far, the Bank has disbursed $30 billion in 80 projects in its member countries.  Of these projects, 21 are in India in sectors from transport, water and sanitation to clean energy, as well as digital and social infrastructure, involving $7.1 billion. The NDB has established an Indian Regional Office and just two days before the summit, DJ Pandian was appointed as director-general of the new office. Pandian previously served as Vice President and Chief Investment Officer at Asia Infrastructure Investment Bank.

In late May, Russian foreign minister Sergey Lavrov said that Saudi Arabia and Argentina are deeply interested in joining BRICS. The Ukraine crisis saw fissures emerging in the G20 and adding new members to BRICS could make it an alternative minus the US and its allies. This could also mean the BRICS overtaking G7 earlier than expected.

The first likely criteria in admitting new members will be to give priority to G20 members. Argentina, Indonesia and Saudi Arabia would qualify from there. For UAE and Egypt, their NDB membership is a qualifier. Kazakhstan was invited to the May 20 meeting as the largest country in Central Asia. Nigeria is an important African economy. Senegal is the current chair of the African Union. Thailand is the chair of the APEC and Indonesia, is the chair of the G20.

From the bloc of Mexico, Indonesia, Korea, Turkey and Australia (MIKTA), only Indonesia was invited. Russia and China would be happy to have Indonesia, Kazakhstan, Saudi Arabia, UAE and Argentina, but Egypt is a close ally of the US. Brazil would have to agree on Argentina. They are rivals in Latin America. South Africa has views on Nigeria and Egypt.

India is unlikely to oppose Indonesia as its relationship has been improving politically. India has an enhanced bonhomie with the UAE and Saudi Arabia. Russia and China will have to decide on Kazakhstan and other Central Asian countries. China may also back Iran and Malaysia. 

Indian position

India has shown great realism by refusing to denounce Putin over Ukraine because it knows on which side the oil tanker is anchored. Indian economy is not robust and New Delhi will remain engaged with China.

The five BRICS nations together represent 40 per cent of the global population, 24 per cent of  GDP and 16 per cent of global trade. China is the largest economy in the grouping, accounting for more than 70 per cent of the group's collective $ 27.5 trillion economic might. Buffeted by the pandemic, none of the BRICS economies is predicted to expand except for China’s. Thus, India cannot afford to stay out.

India's economy is suffering as it comes off the COVID-19 coupled with Ukraine aftershocks. It cannot jeopardise the lives of its population by refusing to buy discounted Russian oil and other energy products, that have been shunned by European countries following the sanctions. Moreover, Russian companies are accepting payments in Indian rupees and UAE dirhams. China is the largest importer of Russian energy and India is the largest importer of Russian defence equipment. While the Ukraine crisis has seen US allies reduce their Russian imports, China and India have increased theirs.

Predictably, the Indian Ambassador to China Pradeep Kumar Rawat met Chinese Foreign Minister Wang Yi a day ahead of the summit. This was Rawat’s first meeting with Wang after he took charge as India’s new envoy to Beijing in March. A Chinese Foreign Ministry statement quoted Wang as saying that China and India’s common interests far outweigh their differences, adding that the two sides should support rather than undermine each other, strengthen cooperation rather than guard against each other, and enhance mutual trust than be suspicious of each other. Wang had visited India in March during which he held talks with External Affairs Minister S Jaishankar and National Security Advisor Ajit Doval.

Challenges ahead

The summit would be interpreted by the West as the BRICS  endorsement of Putin's doctrine. They have been unhappy with all BRICS members resisting the US-led campaign to denounce Russia and slap sanctions. China’s and India’s insistence on independence from the US-led order jells well with Russia’s anti-US stance.

BRICS continues to remain beneficial to its member states. Each country’s top leader attends the summit every year, and before G-20 summits and IMF and World Bank meetings, BRICS members hold preparatory sessions to discuss their stance.

BRICS helps China as a kind of diplomatic counteroffensive to both the revival of NATO and the increase in Indo-Pacific camouflages that are designed to keep its power in check. Through BRICS, China continues to draw on its tradition of ‘always siding with the third world,’ as Deng Xiaoping famously said.

US President Joe Biden’s signature economic initiative unveiled last month in Tokyo showed western sponsored states consciously diversifying their supply chains away from China and forming new standards-setting agreements such as the Indo-Pacific Economic Framework, or creating setups that are trading mutually to ensure safe and reliable flows of energy-critical material, minerals, and rare earth components.

But the challenge for Beijing is that there is a growing number of alternatives for the developing countries, whether it is the free and open Indo-Pacific Vision with emphasis on infrastructure connectivity, standard-setting, healthy infrastructure, tools for good governance, or alternative financings, such as Japan-led and EU-led infrastructure connectivity projects. China can surpass this competition by being more transparent about its agreements along the Belt and Road Initiative and through the Asian Development Bank.

To cap it all, China has surpassed the US to become the richest nation in the world as global wealth tripled over the past two decades, according to a  November 2021 report by the research arm of consultants McKinsey & Co. China’s wealth jumped to $120 trillion in 2020 from just $7 trillion in 2000. This marks a jump of $113 trillion in 20 years, helping the nation surpass the US in terms of net worth. During the same period, the US saw its net worth more than double to $90 trillion. However, the nation could not beat China due to muted increases in property prices.

Thus the broader geopolitics guarantees the flourishing of BRICS. India does not want to openly ally with the US against China, though the US has surpassed China to become India’s biggest trading partner. Russia is the trusted comrade of both India and  China. Brazil and South Africa have little to gain by turning away from BRICS.

The US strategy in containing China has focused on security, whether through the Quadrilateral Security Dialogue, NATO, or the AUKUS deal. But China is focused on an economic game through infrastructure, investment, and building close networks in many developing countries.

Hence it is not easy for the US to lead the liberal international order and check China’s quantum jump. The global order is no more a monolithic entity; it comprises several blocs of power that jockey for influence. This is the clear message of the BRICS summit.

(This article was published in China India Dialogue http://chinaindiadialogue.com/message-of-the-brics-summit-2)

© Ramachandran 

BAPTISM RECORD OF JACOB RAMAVARMA FOUND

A valid record still preserved

The baptism record of Jacob Ramavarma, the first Christian convert from the Cochin royal family has been unearthed by a research scholar of the Central University, Kasaragod, at the St Francis Church, Fort Kochi. This record has been mentioned in my debut novel, Papasnanam, published in 2017, which is based on the life and travails of Jacob Ramavarma. The novel says (Page 112) that the baptism register no 4 of the Church records the baptism of Ramavarma as no 112. It was preceded by the baptism of a Konkani Brahmin, Ananthan.

Baptism register

I had been to the Church and had met the vicar of the church. He had told me that he will get me the register a couple of days later, for me to take the photograph. I could not do it then because, by that time I had withdrawn the novel from Kalakaumudi, which had offered to serialise it- S Ramesan, the poet gave me an alternate offer of publishing the novel by SPCS, to which I had agreed.

The novel was published and I had left it there. Last month, a research scholar, Ammu Venunath called me for an interview. Her PhD thesis is going to be on Microhistory in Malayalam Novels, she said. It was a pleasant surprise to hear that one of the novels she has taken up for her research is, Papasnanam. M K Sanoo and I had spoken about the novel once at the C M S College, Kottayam. 

Ammu came and interviewed me twice after Vishu, during which I explained the background of the protagonist and the history of conversion in Kerala and India. She had no idea whether Ramavarma was a true or fictional character. It was then I told her of the existence of the baptism record. She went to the Church the next day and met the vicar. He kept the record ready for her after a couple of days. She clicked the record and sent me the photos today.

The record mentions the name, Constantine Ramavarma in the fourth line and in the next line, it says that his father was the late king of Cochin Wirakeralan. Jacob Ramavarma was known as Constantine after baptism and became Jacob during his priesthood.

Baptism record

The baptism register that Ammu found belongs to 1830-1942. Ramavarma was baptised by the protestant missionary, Samuel Ridsdale, on April 5, 1835. It was a Sunday. Ramavarma was 19 and Ananthan, who was baptised as John (John Ananthan) was 25. John committed suicide later, and Ramavarma died of smallpox while living at Thalassery, with Herman Gundert, a missionary and grandpa of the reputed German writer, Herman Hesse, who wrote the novel, Siddartha.

Yacob (Jacob) Rama Varman was the second of the eight children of King Vira Kerala Varma (period of reign:1809-1828), popularly known as Virulam Thampuran or Karkadakathil Theepetta Thampuran. The second name refers to his death in the Malayalam month of Karkadakam.

It was a period of great political turmoil. Just before Vira Kerala Varma took over, Paliath Govindan Achan, the Commander of the King had rebelled against the British. He was exiled first to Madras and then to Bombay. He died in 1832. After the rebellion, the military was deployed in Mattancherry, Alapuzha and Tripunithura, till 1809. When Ramavarman was born (1814) Fort Cochin was handed over to the British.

We get much of the information on Ramavarman from his speech which is considered the first autobiography in Malayalam by some. It is the story of his conversion. It was first published in the journal, Keralopakari in 1874 and was published as a book by Basel Mission Press in Tellicherry, the same year. It was written for a public reading in the hastharpanam (anointing by placing the right hand over the head) ceremony on September 3,1856 when he was anointed a priest, in the presence of Chirakkal King and Herman Gundert. It was read after the sermon by Rev Samuel Hebich, before the anointment. Yakob had been living with Gundert, since 1849.

A detailed post on Jacob Ramavarma:

https://hamletram.blogspot.com/2014/02/prince-ramavarama-becomes-jacob.html

© Ramachandran 

രമണ മഹർഷിയുടെ വീട്ടിൽ

ഒരു തിരുച്ചുഴി യാത്ര 

രമണ മഹർഷിയെ അറിഞ്ഞവരും അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവരും തിരുവണ്ണാമലയിലെ രമണാശ്രമത്തിൽ പോവുക പതിവാണ്. പല പ്രാവശ്യം ഞാനും ആശ്രമത്തിൽ പോവുകയും അവിടെ താമസിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഈ ആശ്രമവും കാഞ്ഞങ്ങാട്ടെ ആനന്ദാശ്രമവും ആശ്രമങ്ങൾക്കാകെ മാതൃകയുമാണ്. രണ്ട് ആശ്രമങ്ങൾ തമ്മിൽ പരസ്പരം ബന്ധപ്പെടുന്നുമുണ്ട്. രണ്ട് ആശ്രമങ്ങളിലും ധ്യാനത്തിനാണ് പ്രാധാന്യം-ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾക്കാണ് ഊന്നൽ.

കാഞ്ഞങ്ങാട്ടെ നിത്യാനന്ദാശ്രമവും നിത്യാനന്ദയുടെ സമാധി സ്ഥലമായ മഹാരാഷ്ട്ര താനെയിലെ ഗണേശ് പുരിയിലെ നിത്യാനന്ദ സമാധി മന്ദിറും കൂടി ഓർക്കാം. അമാനുഷിക സിദ്ധികൾ പലതും ഉണ്ടായിരുന്ന നിത്യാനന്ദ (1897 - 1961) യെ മലയാളികൾ വേണ്ടത്ര അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല. നിത്യാനന്ദയിൽ നിന്നുണ്ടായ ഒരു അലൗകികാനുഭവം നിത്യചൈതന്യ യതി, ആത്മകഥയായ 'യതി ചരിത' ത്തിൽ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആനന്ദാശ്രമവും നിത്യാനന്ദാശ്രമവും രണ്ടാണ് എന്നു കൂടി പറഞ്ഞു കൊള്ളട്ടെ. നിത്യാനന്ദന്ദാ ശ്രമത്തിൽ പോയി വൈകാതെ തന്നെ ഗണേശ് പുരിയിലും പോകാൻ ഭാഗ്യമുണ്ടായി. കൊയിലാണ്ടിയിൽ പിറന്ന അനാഥനായ രാമനാണ്, ഭഗവാൻ നിത്യാനന്ദ എന്ന ഗംഭീര സന്യാസിയായി രൂപപ്പെട്ടത്. അദ്ദേഹത്തിൻറെ 'ചിദാകാശ ഗീത' എന്ന പുസ്തകം അസാധാരണ ഗരിമയുള്ളതാണ്.

സുന്ദര മന്ദിരം പണ്ട് 

രമണ മഹർഷിയും കേരളവുമായുള്ള ബന്ധം ആഴമേറിയതാണ്. അദ്ദേഹം വീടു വിട്ടു പോയപ്പോൾ, വീട്ടുകാർ ആദ്യം തിരഞ്ഞത് തിരുവനന്തപുരത്താണ്. ശ്രീനാരായണ ഗുരു തിരുവണ്ണാമലയിൽ അദ്ദേഹത്തെ പോയി കണ്ടിട്ടാണ് 'നിർവൃതി പഞ്ചകം' എഴുതിയത്. നടരാജ ഗുരുവും മഹർഷിയെ കണ്ട കഥ നടരാജ ഗുരുവിൻറെ ആത്മകഥയിൽ വായിക്കാം. തിരുവിതാംകൂർ മഹാരാജാവ് തന്നെ അങ്ങോട്ട് പോയി കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അധികാരം ആത്മീയ ശക്തിയുടെ ഏഴയലത്ത് വരില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ് എന്തുകൊണ്ടും നല്ലതാണ്.

ജനനവും ബാല്യവും

രമണ മഹർഷി ജനിച്ചത് വിരുദുനഗർ ജില്ലയിലെ തിരുച്ചുഴി എന്ന ചെറിയ ഗ്രാമത്തിലാണ്. അതിനാൽ, ഇക്കുറി രാമേശ്വരം യാത്ര തീരുമാനിച്ചപ്പോൾ, രാമേശ്വരത്തു നിന്ന് മധുരയിലെത്തി താമസിച്ച്, രമണ മഹർഷിയുടെ വീട് കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. തിരുവണ്ണാമലയിലെ ആശ്രമത്തിൽ പോകുന്നവർ പൊതുവെ ഈ വീട്ടിൽ എത്താറില്ല. അതൊരു വലിയ തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രമായി ആശ്രമം വിപുലപ്പെടുത്തിയിട്ടുമില്ല.

മധുരയിൽ നിന്ന് 48 കിലോമീറ്ററും വിരുദുനഗറിൽ നിന്ന് 22 കിലോമീറ്ററും ദൂരെയാണ്, ഈ ഗ്രാമം. 1902 ൽ മധുര -രാമേശ്വരം റെയിൽ പാത തുറക്കും മുൻപ്, രാമേശ്വരത്തേക്ക് പോകുന്നവർക്ക് ഇടത്താവളം ആയിരുന്നു, തിരുച്ചുഴി. ഈ സ്ഥലം, മാണിക്കവാസകർ, സുന്ദരർ എന്നിവരുടെ രചനകളിൽ വന്നിട്ടുണ്ട്.

ഋഷിയുടെ പൂർവ്വാശ്രമവും പുഴയുടെ ഉദ്ഭവവും അന്വേഷിക്കേണ്ടതില്ല എന്ന് തമിഴിൽ ഒരു ചൊല്ലുണ്ട്. പരാശര മുനിയുടെ പരമ്പരയിലാണ് വേദവ്യാസൻ ജനിച്ചത്. പരാശര ഗോത്രത്തിലാണ് രമണൻറെ മുത്തച്ഛൻ നാഗസ്വാമി അയ്യരും ജനിച്ചത്. തിരുച്ചുഴിയിലെ ഒരു പ്രമാണി ആയിരുന്നു അദ്ദേഹം. അദ്ദേഹത്തിനും ഭാര്യ ലക്ഷ്മി അമ്മാളിനും നാല് ആൺമക്കൾ: വെങ്കടേശ്വര അയ്യർ, സുന്ദരം അയ്യർ, സുബ്ബയ്യർ, നെല്ലിയപ്പ അയ്യർ. ലക്ഷ്മി അമ്മാൾ എന്ന് തന്നെ പേരുള്ള ഒരു മകളും ഉണ്ടായിരുന്നു.

നാഗസ്വാമി അയ്യർ മരിച്ച ശേഷം, വെങ്കടേശൻ കുറച്ചുകാലം കുടുംബം നോക്കി നടത്തി. എന്നാൽ, ലൗകിക കാര്യങ്ങളിൽ താൽപര്യം ഇല്ലാതെ അദ്ദേഹം തീർത്ഥയാത്രയ്ക്ക് പോയി മടങ്ങിയില്ല. സുന്ദരത്തിൻ്റെ ചുമലിലായി കുടുംബം.ഭരദ്വാജ ഗോത്രത്തിലെ നാഗസുന്ദരം അയ്യരുടെ മകൾ അഴകമ്മാളിനെ സുന്ദരം വിവാഹം ചെയ്തു.

സുന്ദരത്തിൻ്റെ കുടുംബത്തിൽ ഓരോ തലമുറയിലും ഒരു പുരുഷൻ വീട് വിട്ട് സന്യാസി ആയി തീർന്നതാണ്, ചരിത്രം. നാഗസ്വാമി അയ്യരുടെ അമ്മാവൻ അങ്ങനെ പോയിട്ടുണ്ട്. വെങ്കടേശൻ തിരുപ്പറംകുണ്ട്രത്തിലേക്ക് പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാണ്, അപ്രത്യക്ഷനായത്. അദ്ദേഹത്തെ പിന്നീട് ചിദംബരം നടരാജ ക്ഷേത്രത്തിൻറെ പ്രദക്ഷിണ വഴിയിൽ മുള്ളുകൾ നീക്കുന്ന സന്യാസിയായി കാണുകയുണ്ടായി. ചിലർ അദ്ദേഹത്തെ കാശിയിലും കണ്ടു.

ദേശാടനത്തിൽ ഏർപ്പെട്ട ഒരു സന്യാസി ഒരിക്കൽ ഈ തറവാട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ, ആദരിച്ചില്ല, ആഹാരം നൽകിയില്ല. ഓരോ തലമുറയിലും ഒരാൾ വീതം സന്യാസിയായി ഭക്ഷണത്തിന് അലയട്ടെ എന്ന് അദ്ദേഹം ശപിച്ചുവത്രെ.

സുന്ദര മന്ദിരം ഇന്ന് 

1879 ൽ തിരുച്ചുഴിയിൽ 500 വീടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇന്ന് രമണ മഹർഷി തെരുവായ അന്നത്തെ കാർത്തികേയ തെരുവിൽ ആയിരുന്നു. സുന്ദരത്തിൻ്റെ വീട്. പ്ലീഡർ ആയ അദ്ദേഹത്തിന് ഗ്രാമത്തിൽ സ്വാധീനം ഉണ്ടായിരുന്നു. 12 വയസിൽ അക്കൗണ്ടൻറ് ക്ളർക് ആയി മാസം രണ്ടു രൂപ ശമ്പളത്തിൽ തുടങ്ങി സ്വന്തം അധ്വാനത്തിൽ വളർന്ന ആളായിരുന്നു, അദ്ദേഹം. അതിന് ശേഷം പെറ്റീഷൻ റൈറ്റർ ആയി. തുടർന്നാണ്, അൺസർട്ടിഫൈഡ് പ്ലീഡർ ആകാൻ അനുമതി നേടിയത്. വക്കീൽ സ്വാമി എന്ന് അദ്ദേഹം അറിയപ്പെട്ടു. നിയമ ബിരുദം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സബ് മജിസ്‌ട്രേറ്റ് കോടതിയിൽ പ്രാക്ടീസ് ചെയ്തു.

മകൻ രമണനെപ്പോലെ ആത്മീയ വഴിയിൽ ആയിരുന്നില്ല, സുന്ദരം. വീടിന് അടുത്തായിരുന്നു അമ്പലം. വീട്ടിൽ കാർമികരെത്തി പുരാണങ്ങൾ വായിച്ചിരുന്നു.

ഭൂമിനാഥ ക്ഷേത്രത്തിന് വടക്കുകിഴക്കാണ്, സുന്ദര മന്ദിരം. 1880 ആയപ്പോൾ തിരക്കുള്ള വക്കീൽ ആയിരുന്നു, സുന്ദരം. വരുന്ന അതിഥികൾക്ക് താമസിക്കാവുന്ന വിധം ഇരട്ട വീടുകളാണ് അദ്ദേഹം പണിതത്. ഒന്നിൽ അദ്ദേഹവും കുടുംബവും താമസിച്ചു. മറ്റേത് തിരുച്ചുഴിയിൽ എത്തുന്ന സർക്കാർ ഓഫിസർമാർക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നു.

കാളവണ്ടിയിൽ രാത്രിയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നവരെ കൊള്ളയടിക്കുന്നവർ സുന്ദരത്തെ വെറുതെ വിട്ടിരുന്നു. ഭയം കൊണ്ട് മാത്രമല്ല. അദ്ദേഹം എല്ലാവരുടെയും സ്നേഹം പിടിച്ചു പറ്റിയിരുന്നു. ഒരിക്കൽ കൊള്ളക്കാർ വലയം ചെയ്ത മജിസ്‌ട്രേട്ടിനെ പിന്നിലെ വക്കീൽ സ്വാമിയുടെ കാളവണ്ടി കണ്ട് വിട്ടയച്ച കഥയുണ്ട്. ഒരു പോലീസ് ഇൻസ്‌പെക്ടർ സഹായം അഭ്യർത്ഥിച്ചപ്പോൾ ആഭരണങ്ങൾ മോഷ്ടിച്ച കള്ളനെക്കൊണ്ട് അത് തിരിച്ചു കൊടുപ്പിച്ച കഥയുമുണ്ട്.

സ്‌കൂളിൽ പോകാത്ത അഴകമ്മാൾ, ശങ്കരാചാര്യർ രചിച്ച ദക്ഷിണാമൂർത്തി സ്തോത്രം ചൊല്ലിയിരുന്നു. ഒരു അരി സ്തോത്രവും കഞ്ഞി സ്തോത്രവും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആവുദൈ അക്ക എന്നൊരു സ്ത്രീ ആയിരുന്നു ഇവ എഴുതിയത്. വാമൊഴിയായി മധുരയിലും പരിസരങ്ങളിലും പ്രചരിച്ചിരുന്ന ഈ പാട്ടുകൾ ഇപ്പോൾ തിരുക്കോയിലൂർ ജ്ഞാനാനന്ദ തപോവൻ ശേഖരിച്ചു പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അദ്വൈത സത്ത ഈ പാട്ടുകളിലുണ്ട്.

രമണൻ ജനിച്ചത് 1879 ഡിസംബർ 30 പുലർച്ചെ ഒരുമണിക്കാണ്. അത് ആർദ്ര ദർശന ദിനം ആയിരുന്നു. ഗൗതമ മുനിക്കും വ്യാഘ്രപാദനും പതഞ്ജലിക്കും മുന്നിൽ നടരാജൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട ദിവസം. അന്ന് ശിവക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ആഘോഷ ദിവസമാണ്. അന്ന് നടരാജനെ ദർശിച്ചാൽ മോക്ഷം കിട്ടും എന്നാണ് വിശ്വാസം. മാർകഴി മാസത്തിൽ തിരുവാതിര അഥവാ ആർദ്ര നക്ഷത്രം ഉച്ചത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ദിവസം.

രമണൻ രണ്ടാമത്തെ മകൻ ആയിരുന്നു. മൂത്തയാൾ നാഗസ്വാമി. രമണൻ എത്തുന്നതിന് കുറച്ചു നാൾ മുൻപ്, സുന്ദരത്തിൻ്റെ സഹോദരി ലക്ഷ്മി അമ്മാൾ മരിച്ചു. അവർക്ക് രാമസ്വാമി, മീനാക്ഷി എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു മക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവർ സുന്ദരത്തിൻ്റെ വീട്ടിലാണ് വളർന്നത്. രമണനെ അഴകമ്മാൾ ഗർഭം ധരിച്ചിരിക്കെ, സുന്ദരത്തിൻ്റെ അമ്മ ലക്ഷ്മി അമ്മാൾ ഒരു പെൺകുഞ്ഞിന് വേണ്ടിയാണ് പ്രാർത്ഥിച്ചത്. ആ കുഞ്ഞ് തൻ്റെ മകളുടെ മകൻ രാമസ്വാമിക്ക് വധുവാകാൻ അവർ ആഗ്രഹിച്ചു.

രമണൻ ജനിക്കുമ്പോൾ, ആർദ്ര കഴിഞ്ഞ് പുനർവസു (പുണർതം) പിറന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ആ സമയത്ത് ദേവൻ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പുനഃപ്രവേശിക്കുകയാണ്. രാത്രി ഭക്തർ ആഘോഷിച്ച ശേഷമുള്ള നിമിഷം.

പ്രസവമുറിയിൽ നിന്ന് "മകൻ", "മകൻ" എന്ന വിവരം വന്നപ്പോൾ, സുന്ദരം മധുര പലഹാരങ്ങളും നാണയങ്ങളും വിതരണം ചെയ്തു. സുന്ദരത്തിൻ്റെ അമ്മ ഖേദിച്ചു. പേറെടുത്തത് അന്ധയായ ഒരു സ്ത്രീ ആയിരുന്നു. അവർ ലക്ഷ്മി അമ്മാളിനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അന്ധ മുറിയിൽ വലിയ പ്രകാശധാര കണ്ടതായി പറയപ്പെടുന്നു. അക്കാര്യം അവർ ലക്ഷ്മി അമ്മാളിനോട് പറഞ്ഞു. "ഇന്ന് ഇവിടെ ജനിച്ചവൻ ദൈവികത്വം ഉള്ളവനാണ്", അവർ പറഞ്ഞു. കുട്ടി സാധാരണ കുട്ടിയായി വളരുമ്പോൾ, പേറ്റിച്ചിയുടെ പ്രവചനം വീട്ടുകാർ മറന്നു.

ഈ മകന്, പതിനൊന്നാം ദിവസം, കുലദൈവമായ വെങ്കടാചലപതി അഥവാ തിരുപ്പതി ഭഗവാൻറെ പേരിട്ടു. ആദ്യം പേര് വെങ്കടേശ്വര ശർമ്മ എന്നായിരുന്നുവെന്നും ഇത് സ്‌കൂളിൽ ചേർക്കുമ്പോൾ വെങ്കട്ടരാമൻ എന്നാക്കിയെന്നും പറയപ്പെടുന്നു.

വെങ്കട്ടരാമൻറെ ജാതകം അനുസരിച്ചു തന്നെ അദ്ദേഹം മഹർഷി ആകുമായിരുന്നു. ശുക്രനും ബുധനും രണ്ടാം ഭാവത്തിലും വ്യാഴം അഞ്ചാം ഭാവത്തിലും നിന്ന് വിളങ്ങുകയാണ്.1936 ൽ തങ്കവേലു നാടാർ എന്നൊരാൾ കാക ബുജന്ദറുടെ നാഡി ജ്യോത്സ്യം അനുസരിച്ചു വെങ്കട്ടരാമൻറെ ജീവിതം പ്രവചിച്ചപ്പോഴും അത് ഒരു മഹർഷിയുടേതാണെന്ന് കണ്ടു. അച്ഛൻറെ ജോലി അസത്യം സത്യമാക്കലും സത്യം അസത്യമാക്കലുമാണ്. ജാതകന് പഠിത്തത്തിൽ താൽപര്യം ഉണ്ടാവില്ല. പോകുന്നിടത്തൊക്കെ ഒരു പ്രതിമ പോലെ ഇരിക്കും. അന്തർമുഖൻ ആയിരിക്കും. ജാതകൻറെ ആന്തരിക ജീവിതം അറിയാതെ ജ്യേഷ്ഠൻ വഴക്കടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും.15 വർഷവും അഞ്ചു മാസവും 27 ദിവസവും കൂടുന്ന ദിവസം ജാതകൻ പരമ സാക്ഷാൽക്കാരം നേടും. ബ്രഹ്മാവും വിഷ്ണുവും ഒരിക്കൽ പരമ പ്രഭാ സ്തൂപത്തിൻ്റെ അടിയും അറ്റവും തേടിയ തിരുവണ്ണാമലയിൽ അദ്ദേഹം എത്തി ക്ഷേത്രത്തിൽ വസിക്കും. അദ്ദേഹം ഇഹലോക ജീവി ആയിരിക്കില്ല.ദക്ഷിണാമൂർത്തിയെ പോലെ, മൗനം കൊണ്ടും കണ്ണു കൊണ്ടും അദ്ദേഹം ഭക്തരെ നയിക്കും.

മഹർഷി ജനിച്ച മുറി പണ്ട് 

വെങ്കട്ടരാമൻ ജനിച്ച് അഞ്ചു വർഷത്തിന് ശേഷം സുന്ദരത്തിന് നാഗസുന്ദരം എന്ന മകനുണ്ടായി. അതിന് ശേഷം, അലർമേലു എന്ന മകൾ.

സാധാരണ തമിഴ് കുടുംബങ്ങളിൽ അച്ഛനെ 'അപ്പാ' എന്നാണ് വിളിക്കുക. എന്നാൽ വെങ്കട്ടരാമൻ അച്ഛനെ തെലുഗു രീതിയിൽ 'നയന' എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. അത് പിന്നീട് സുന്ദരത്തിൻ്റെ പൊതു നാമമായി. കുടുംബത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന തെലുങ്ക് അറിയാവുന്ന ലക്ഷ്മണ അയ്യർ എന്ന ബന്ധുവാണ് കുട്ടിയെ 'രമണ' എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് കുട്ടി തെലുങ്ക് പഠിച്ചു.

മരണാനുഭവം

രമണന് മരണാനുഭവം ഉണ്ടായ അമ്മാവൻറെ വീട് മധുര മീനാക്ഷി ക്ഷേത്രത്തിൻറെ തെക്കേ ഗോപുരത്തിൽ നിന്ന് 300 മീറ്റർ മാത്രം അകലെ, ചൊക്കപ്പ നായ്ക്കർ തെരുവിലാണ് -രമണ മന്ദിരം. പിതാവിൻ്റെ മരണശേഷം, 12 വയസുള്ള രമണൻ 1892 ഫെബ്രുവരിയിൽ ഈ വീട്ടിൽ എത്തി. 

ജ്ഞാനോദയം ഉണ്ടായ ശേഷം ആറാഴ്ച രമണൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ കാലയളവിൽ ദിവസവും മീനാക്ഷി ക്ഷേത്രത്തിൽ രമണനെത്തി ധ്യാനിച്ചിരുന്നു. 1896 ഓഗസ്റ്റ് 29 ന് ഈ വീട്ടിൽ നിന്ന് രമണൻ ഒളിച്ചോടി തീവണ്ടിയിൽ തിരുവണ്ണാമലയിൽ എത്തി.അമ്മാവൻറെ വീട് ഇന്ന് ധ്യാനമന്ദിരമാണ്.

അമ്മാവൻറെ വീട് 

രമണ മഹർഷിയുടെ ജീവിതം വഴി തിരിച്ചു വിട്ട മരണാനുഭവം അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായത് 1896 ജൂലൈ മധ്യത്തിൽ ആയിരുന്നു. ആ അനുഭവം പിൽക്കാലത്ത് അദ്ദേഹം വിവരിക്കുകയുണ്ടായി.

മധുരയിലെ വീടു വിട്ട് ആത്മീയ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടക്കുന്നതിന് ആറാഴ്ച മുൻപായിരുന്നു അത്. "പൊടുന്നനെയാണ് അതുണ്ടായത്," മഹർഷി ഓർമ്മിച്ചു. "അമ്മാവൻറെവീട്ടിലെ മുകൾ നിലയിൽ ഒരു മുറിയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു, ഞാൻ. എനിക്ക് കാര്യമായി രോഗങ്ങൾ ഒന്നും വന്നിരുന്നില്ല. ആ ദിവസം എനിക്ക് ആരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ പൊടുന്നനെ മാരകമായ ഒരു മരണഭയം എന്നെ കീഴടക്കി. അതിന് കാരണമായി എൻ്റെ ശരീരത്തിൽ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ ആ ഭയത്തിൻറെ കാരണം തേടാൻ തുനിഞ്ഞുമില്ല. 'മരിക്കാൻ പോവുകയാണ്' എന്ന് തോന്നി. എന്താണ് ചെയ്യുക എന്ന് ആലോചിച്ചു. ഡോക്ടറോടോ മുതിർന്ന കുടുംബങ്ങളോടോ കൂട്ടുകാരോടോ ആലോചിക്കണമെന്ന് തോന്നിയില്ല. അപ്പോൾ അവിടെ ഞാൻ തന്നെ പ്രശ്‍നം പരിഹരിക്കണം എന്ന് തോന്നി."

മരണഭയം രമണനെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹം മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു: "മരണം എത്തിയിരിക്കുന്നു. എന്താണ് അതിനർത്ഥം? എന്താണ് മരിക്കുന്നത്? ഈ ശരീരമാണ് മരിക്കുന്നത്."

ഉടൻ രമണൻ ജഡാവസ്ഥ അഭിനയിച്ചു. കാലു നീട്ടിക്കിടന്നു. അന്വേഷണ തൃഷ്ണയ്ക്ക് യാഥാർഥ്യമാക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു, ഇത്. ശ്വാസം പിടിച്ചു, ചുണ്ടുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു. ഒരു വാക്കും ഉരിയാടരുത്. 'ഞാൻ' എന്ന വാക്ക് ഒരിക്കലും പുറത്തു വരരുത്.

രമണൻ സ്വയം പറഞ്ഞു: "ശരീരം മരിച്ചു. അത് ശ്മശാനത്തിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകും. അവിടെ കത്തി ചാരമാകും. ശരീരം മരിച്ചാൽ, ഞാൻ മരിക്കുമോ? ശരീരമാണോ ഞാൻ? ശരീരം ജഡമായിട്ടും, ഞാൻ എൻ്റെ വ്യക്തിത്വത്തിൻറെ സർവ ഊർജ്ജവും ഉള്ളിൽ അനുഭവിക്കുന്നു. ഉള്ളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട്, ഉള്ളിൽ തന്നെ, 'ഞാൻ' എൻ്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നു. അപ്പോൾ 'ഞാൻ' ശരീരത്തെ അതിവർത്തിക്കുന്ന ആത്മാവാണ്. ശരീരം മരിക്കുമ്പോൾ, അതിനെ അതിവർത്തിക്കുന്ന ആത്മാവിനെ മരണത്തിന് തൊടാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഇതിനർത്ഥം, ഞാൻ മരണമില്ലാത്ത ആത്മാവ് ആണെന്നാണ്."

അത് അർത്ഥമില്ലാത്ത ചിന്ത ആയിരുന്നില്ല. അത്, രമണൻ്റെയുള്ളിൽ വൈവിധ്യത്തോടെ, നിത്യസത്യമായി മിന്നി. വിചാരപ്രക്രിയ ഇല്ലാതെ തന്നെ അത് രമണൻ നേരിട്ട് അനുഭവിച്ചു. ഇപ്പോഴത്തെ നിലയിൽ 'ഞാൻ' മാത്രമാണ് സത്യം. എൻ്റെ ശരീരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സകല ബോധ പ്രക്രിയകളും ആ 'ഞാനി'നെ ആശ്രയിച്ചാണ് നടക്കുന്നത്.

ആ നിമിഷം മുതൽ 'ഞാൻ' അഥവാ ആത്മാവ് അതിൽ തന്നെ ശക്തമായ ആകർശനത്തോടെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുവെന്ന് മഹർഷി പിൽക്കാലത്ത് ഓർത്തു. മരണഭയം എന്നന്നേക്കുമായി അപ്രത്യക്ഷമായി. 'ഞാൻ' എന്ന കേന്ദ്രത്തിൽ മനസ്സ് ഉറച്ചു. സംഗീത സ്വരങ്ങൾ പോലെ വിചാരങ്ങൾ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷെ, 'ഞാൻ' ആധാര ശ്രുതിയായി. അത് സകല സ്വരങ്ങളെയും ഏകോപിപ്പിച്ചു. ശരീരം സംസാരിച്ചു, വായിച്ചു, പലതും ചെയ്തു - 'ഞാൻ' ആത്മാവിൽ ഉറച്ചു നിന്നു.

ഈ നിർണായക നിമിഷത്തിനു മുൻപ് രമണന് ആത്മാവിനെപ്പറ്റി ധാരണ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അന്നു മുതൽ രമണൻ പരാതികൾ നിർത്തി. മര്യാദകേടുകൾക്കെതിരെ പ്രതികരിച്ചില്ല. വിനയത്തിൽ ലയിച്ചു.

മഹർഷി ജനിച്ച മുറി ഇന്ന് 

ജ്ഞാനികളുടെ ബോധോദയ നിമിഷമാണ് മഹർഷി വിവരിച്ചത്. ഇതിനു ശേഷം മധുര മീനാക്ഷി ക്ഷേത്രത്തോടുള്ള സമീപനം മാറിയെന്ന് അദ്ദേഹം ഓർമിച്ചു. അതുവരെ വല്ലപ്പോഴും മീനാക്ഷി ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി കൂട്ടുകാർക്കൊപ്പം കണ്ടത് ബിംബങ്ങളാണ്. നെറ്റിയിൽ ഭസ്മവും കുങ്കുമവും തേച്ചു. പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും തോന്നാതെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. ബോധോദയത്തിന് ശേഷം എല്ലാ സായാഹ്നത്തിലും രമണൻ ഒറ്റയ്ക്ക് മീനാക്ഷി ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി. ശിവന്റെയോ മീനാക്ഷിയുടെയോ നടരാജന്റെയോ 63 സിദ്ധന്മാരുടെയോ ബിംബങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ ദീർഘനേരം അനക്കമില്ലാതെ നിന്നു. അങ്ങനെ നിന്നപ്പോൾ വികാരത്തിരകളിൽ രമണൻ മുങ്ങി.

മഹർഷിയുടെ വീട്ടിൽ

കുടുംബ സമേതമാണ് ഞാൻ രാമേശ്വരത്തു പോയത്. അച്ഛനും അമ്മയും ഉൾപ്പെടെ ഓരോ കുടുംബത്തിലെയും പ്രപിതാമഹനും പ്രപിതാമഹിയും വരെയുള്ളവർക്ക് അവിടത്തെ ശൃംഗേരി മഠം കാർമ്മികൻറെ സഹായത്തോടെ തർപ്പണം ചെയ്തു. അഗ്നിതീർത്ഥം ഉൾപ്പെടെ 23 തീർത്ഥങ്ങളിൽ സ്നാനം ചെയ്തു. പിന്നെ ധനുഷ്കോടിയിൽ പോയി. രാമേശ്വരത്തു നിന്ന് ധനുഷ്കോടിയിലേക്ക് തീവണ്ടിപ്പാത ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നും 1964 ഡിസംബർ 23 ന് ചക്രവാതത്തിൽ ധനുഷ്‌കോടി പട്ടണം ഇല്ലാതായെന്നും മനസ്സിലായി. റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻറെ അവശിഷ്ടങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന്, പ്രകൃതിയുടെ സൃഷ്ടി, സംഹാര ശക്തിയെപ്പറ്റി  ഓർത്തു അന്നത്തെ ചക്രവാതത്തിൻറെ ചരിത്രം തിരഞ്ഞപ്പോൾ, തകർന്ന പാമ്പൻ പാലം നന്നാക്കാൻ ആറു മാസം വേണ്ടിവരും എന്ന് കണക്കാക്കിയിരുന്നുവെന്നും അത് ഒരു യുവ എൻജിനിയർ ഒന്നരമാസം കൊണ്ട് ശരിയാക്കിയെന്നും വായിച്ചു.ആ എൻജിനിയറുടെ പേര് ഇ ശ്രീധരൻ എന്നായിരുന്നു; അന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് 32 വയസ് ആയിരുന്നു. 

രാമേശ്വരത്തു നിന്ന് മടങ്ങി മധുര മീനാക്ഷിയെ തൊഴുത് അടുത്ത നാൾ രാവിലെ ഒറ്റയ്ക്ക് തിരുച്ചുഴിയിൽ പോയി. മധുരയിൽ നിന്ന് എട്ടു കിലോമീറ്റർ അകലെ മാട്ടു താവണി ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ നിന്ന് തിരുച്ചുഴി ബസ് ഇടക്കിടെ ഉണ്ട്. ഞാൻ അറുപ്പു കോട്ടയിൽ ചെന്ന് അവിടന്ന് വേറെ ബസിൽ തിരുച്ചുഴി കവലയ്ക്ക് മുൻപ് ഭൂമിനാഥ ക്ഷേത്രത്തിനടുത്ത് ഇറങ്ങി. അതിനോട് ചേർന്ന് ഇടത്തേക്കുള്ള വഴിയിൽ വലതുവശം ആദ്യ വീടാണ് രമണ മഹർഷി ജനിച്ച സുന്ദര മന്ദിരം.

അതിൻ്റെ ചെറിയ വാതിൽ തുറന്നു കിടന്നു. അകത്ത് ഞാൻ അല്ലാതെ ആരുമില്ല. 2010 മെയ് 16 ന് ഈ വീട് ആശ്രമം പരിഷ്കരിച്ചതായി രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. മഹർഷി ജനിച്ച മുറി കഴിച്ചുള്ള ഭാഗങ്ങൾ ഒറ്റ വിശാല മുറിയാക്കിയിരിക്കുന്നു.

ജനിച്ച മുറിയിൽ മഹർഷിയുടെ വലിയ ചിത്രത്തിന് മുന്നിൽ കെടാവിളക്ക്. ഒരു ചെറിയ വിളക്ക് താഴെയുണ്ട്. വലത്തേ ജനാലപ്പടിയിൽ കണ്ട തീപ്പെട്ടിയെടുത്ത് ചെറിയ വിളക്കിലെ തിരി ഞാൻ തെളിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ശങ്കരാചാര്യരുടെ 'കനകധാരാ സ്തോത്രം' മനസ്സിൽ തോന്നി അത് ഉരുവിട്ടു. 'ദാരിദ്ര്യഭീത ഹൃദയം ശരണാഗതം മാം' എന്ന അവസാന ശ്ലോകഭാഗം ആവർത്തിച്ചു ചൊല്ലി.

നാം ഓരോരുത്തരും "ഞാൻ ആരാണ്?" (who am I ?) എന്ന് ചോദിക്കാനാണ് രമണ മഹർഷി ആവർത്തിച്ചു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് എന്നതിനാൽ, ആ ചോദ്യം അവിടെയിരുന്ന് ഞാൻ സ്വയം ചോദിച്ചു.

എൻ്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് ഉത്തരം വന്നു: "അയമാത്മാ ബ്രഹ്മ". (ഈ ആത്മാവ് ബ്രഹ്മമാണ്, മാണ്ഡുക്യോപനിഷത്, 1:2).

© Ramachandran