1921:അഹിംസ തോൽക്കുന്നു

ഹിന്ദുക്കളുടെ കാര്യത്തിൽ ഗാന്ധിക്ക് മൗനം 

ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിൽ ഗാന്ധി ബ്രിട്ടീഷ് സേനയ്ക്ക് ഭടന്മാരെ തിരഞ്ഞെടുത്ത് നൽകിയ ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു.അക്കാലത്ത് ഖുദിറാം ബോസ്,കനയ്യലാൽ ദത്ത,സതീന്ദർ പാൽ,പണ്ഡിറ്റ് കാൻഷി റാം,മദൻലാൽ ദിൻഗ്ര എന്നിവർ നാടിന് വേണ്ടി തൂക്കുമരം ഏറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.അഹിംസ ഗാന്ധി പിന്നീട് വ്രതമാക്കിയെങ്കിലും ,ചൗരി ചൗരാ പോലുള്ള പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ അക്രമാസക്തമായി.വൈശാഖി ഘോഷിക്കാൻ പോയ നിരായുധർ പോലും ജാലിയൻവാലാ ബാഗിൽ കൂട്ടക്കുരുതിക്ക് ഇരയായി.ഗാന്ധിയുമായി പിരിഞ്ഞ് സുഭാഷ് ചന്ദ്ര ബോസ് സായുധ വിപ്ലവത്തിനിറങ്ങി.ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യം അഹിംസ കൊണ്ട് നേടിയതല്ല.

അഹിംസയെ താത്വികമായി ഇവിടെ വിശകലനം ചെയ്യുന്നില്ല.കൊല്ലാതിരിക്കലാണ്,അഹിംസ എന്ന് പൊതുധാരണയുണ്ട്.മഹാഭാരതത്തിൽ അഹിംസയുടെ നിർവചനം,മനോ വാക് കർമ്മങ്ങളുടെ മിതമായ ഉപയോഗം എന്നാണ്;മാംസം ആഹാരമാണ്.കൊലയില്ലാതെ അതുണ്ടാവില്ല.ക്ഷാമകാലത്ത് ദലിതന്റെ ചാളയിൽ പോയി,വിശ്വാമിത്രൻ പട്ടിമാംസം കട്ടു തിന്നുന്നുണ്ട്.ആവശ്യത്തിന് ഹിംസയുണ്ട്.മനുഷ്യനെ കൊല്ലുവോളം അത് വളരരുത്.

അഹിംസയെ ഗാന്ധി കേവല സത്യമായി കണ്ടില്ല.ഹിംസയ്ക്ക് പകരം അദ്ദേഹം അത് തിരഞ്ഞെടുത്തു.

ഗാന്ധി.കസ്തുർബ മലബാർ സേവാഗ്രാം ദലിത് ക്രിസ്ത്യൻ വിവാഹത്തിൽ 

അതുവരെ ഇന്ത്യയിൽ ഒരു രാഷ്ട്രീയ നേതാവും ചെയ്യാത്ത ചൂതാട്ടത്തിനാണ് ഗാന്ധി മുതിർന്നത്.മതപരമായ ഒരു വിഷയത്തെ,മുസ്ലിംകൾക്ക് മാത്രം താൽപര്യമുള്ള ഒരു വിഷയത്തെ,ഹിന്ദു -മുസ്ലിം ഐക്യത്തിന് ഉപയോഗിക്കുക.തുർക്കി സുൽത്താനെ ബ്രിട്ടൻ സ്ഥാനഭ്രഷ്ടനാക്കിയ ഖിലാഫത്ത് പ്രക്ഷോഭത്തിൽ ഹിന്ദുക്കൾക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.ഗാന്ധി ഇതിന് കോപ്പ് കൂട്ടുമ്പോൾ മുഹമ്മദാലി ജിന്ന ചെറിയ പ്രായമുള്ള രത്തൻ ബായിയുമായി 1920 ഏപ്രിൽ 19 മുതൽ ജൂൺ 30 വരെ ഊട്ടിയിൽ മധുവിധുവിൽ ആയിരുന്നു.ഗാന്ധി ആയതിനാൽ,ജിന്നയെ വെട്ടാൻ കരുതിക്കൂട്ടി ചെയ്തതാണ് എന്ന് പറയുന്നില്ല -ജിന്നയ്ക്ക് ഈ പ്രക്ഷോഭത്തിൽ താൽപര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.അത് രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്നമാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നിയില്ല.മുസ്ലിംകളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ ചില ഇടപെടലുകൾ നടത്തി എന്ന് മാത്രം.ഗാന്ധി കൂട്ട് പിടിച്ചത് തീവ്ര മുസ്ലിം നേതാക്കളെ ആയിരുന്നു.1919 ൽ അഞ്ചുമാസം ജിന്ന ലണ്ടനിലും ആയിരുന്നു.നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനത്തിൽ മുസ്ലിംകളെയും കിട്ടുമെന്ന് ഗാന്ധി കരുതി.പോകുന്നിടത്തൊക്കെ ഗാന്ധി ഖിലാഫത്തിനെപ്പറ്റി പ്രസംഗിക്കാൻ തുടങ്ങി;അതേപ്പറ്റി തുടരെ എഴുതി.

ഖിലാഫത്ത് പ്രസ്ഥാനത്തെ തുണച്ച് 1921 ജൂൺ ഒന്നിന് ഗാന്ധി പ്രഖ്യാപിച്ചു:
"അഹിംസയിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരാൾ അക്രമമോ കായിക ശക്തിയോ പ്രത്യക്ഷമായോ പരോക്ഷമായോ ഒന്നിനെയും പ്രതിരോധിക്കാൻ പ്രയോഗിക്കില്ല.അതിനർത്ഥം,അയാൾ അഹിംസ ആധാരമാക്കാത്ത വ്യക്തികളെയോ പ്രസ്ഥാനങ്ങളെയോ സഹായിക്കില്ല എന്നല്ല.മറിച്ചായിരുന്നെങ്കിൽ,എനിക്ക് ഇന്ത്യ സ്വരാജ് നേടിയെടുക്കുന്നതിനെ സഹായിക്കാനാവില്ല.ഇന്ത്യയുടെ ഭാവി പാർലമെന്റിന് പട്ടാളമോ പൊലീസോ ഉണ്ടാകും എന്നെനിക്കറിയാം.അഹിംസയിൽ വിശ്വസിക്കാത്ത മകനെ അച്ഛൻ സഹായിക്കാതിരുന്നു കൂടാ.എൻറെ ജോലി സ്വയം അക്രമത്തിനു മുതിരാതിരിക്കുകയും ദൈവമക്കൾ എന്ന നിലയിൽ കഴിയുന്നത്ര പേരെ അതിന് പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്.അഹിംസയുമായി ചേരാത്ത വ്യക്തികളെയോ നടപടികളെയോ നീതിയുടെ കാര്യത്തിൽ സഹായിക്കുന്നത് നിരസിച്ചാൽ,ഞാൻ എൻറെ വിശ്വാസത്തോട് സത്യസന്ധൻ ആയിരിക്കില്ല.ഇസ്ലാമിൻറെ മാനം നശിപ്പിക്കാൻ വഞ്ചനാപരമായി ഒരുമ്പെട്ടവർക്കെതിരെ ഞാൻ അവരെ സഹായിച്ചില്ലെങ്കിൽ,ഞാൻ ഹിംസ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയാകും.ഇരു കക്ഷികളും ഹിംസയുടെ ഭാഗത്തായിരിക്കെ,ഒരു പക്ഷത്ത് നീതിയുണ്ടാകും.കൊള്ള ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരാൾ ബലം പ്രയോഗിച്ച് അത് വീണ്ടെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ,അയാളുടെ ഭാഗത്ത് നീതിയുണ്ട്.അയാളെ സത്യഗ്രഹം വഴി വീണ്ടെടുക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചാൽ,അത് അഹിംസയുടെ വിജയമായിരിക്കും.സർവതന്ത്ര സ്വതന്ത്രമായ പോരിന് പകരം,സ്നേഹവും ആത്മബലവുമാണ് പ്രയോഗിക്കേണ്ടത്".
(ഗാന്ധി സമ്പൂർണ കൃതികൾ,പേജ് 151 . Nirmal Kumar Bose,Selections From Gandhi,1957).

ചൗരി ചൗരാ 1922 ഫെബ്രുവരി അഞ്ചിനായിരുന്നു -മാപ്പിള ലഹള കഴിഞ്ഞ്.

ഗാന്ധിയുടെ പ്രഖ്യാപനത്തിലുള്ളത്,തുർക്കി സുൽത്താനെ ബ്രിട്ടൻ നീക്കം ചെയ്തത് വഞ്ചനയാണെന്നും അതിനോട് മുസ്ലിംകൾ ഹിംസാത്മകമായി പ്രതികരിച്ചാൽ,അഹിംസക്കാരൻ അതോടൊപ്പം നിൽക്കണം എന്നുമാണ്.നീതി മുസ്ലിംകൾക്കൊപ്പമാണ്.

അതായത്,ഖിലാഫത്ത് പ്രക്ഷോഭത്തിൽ മുസ്ലിംകൾ ഹിംസ നടത്തിയേക്കാം.അപ്പോൾ ഹിന്ദുക്കൾ,കൈകൂപ്പി 'രാമ രാമ പാഹിമാം'ചൊല്ലണം.

വൈരുധ്യങ്ങൾ കൊണ്ട് സമ്പന്നമാണ്,ഗാന്ധിയുടെ സമീപനം.ദേശീയ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിൽ കോൺഗ്രസിന് മുസ്ലിംകളെ കിട്ടിയിരുന്നില്ല.ഖിലാഫത്ത് വച്ച് അവരെ പിടിക്കാൻ ഗാന്ധിയിലെ രാഷ്ട്രീയക്കാരൻ ഉണർന്നു.അത് മലബാറിനെ ചോരയിൽ കുളിപ്പിച്ചു.തുർക്കിയിൽ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒന്നാണ് ഖിലാഫത്ത് പ്രക്ഷോഭം.ഇന്ത്യയിൽ സകലതും ഉപേക്ഷിച്ച് കുറെ മുസ്ലിംകൾ തുർക്കിയിലേക്ക് 1920 ൽ വിശുദ്ധ യുദ്ധത്തിന് പോയി.ഈ ജിഹാദികളെ വഴിയിൽ പിടിച്ച് എം എൻ റോയ് ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുണ്ടാക്കി.

ഗാന്ധിയുടെ പ്രശ്‍നം,മലബാറിൽ 1836 മുതൽ നടന്ന മാപ്പിള ലഹളകളെ കണക്കിലെടുത്തില്ല എന്നതാണ്.മലബാറിൽ,ബ്രിട്ടനും ഇസ്ലാമും തമ്മിലെ സംഘർഷo ,ഹിന്ദുവും ഇസ്ലാമും തമ്മിൽ ആയി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.ഇതിൽ നീതി ഇസ്ലാമിനൊപ്പമാണെന്ന് ഗാന്ധി പറഞ്ഞാൽ,അത് മണി കെട്ടിയ വിഡ്ഢിത്തം ആയിരിക്കും.അഹിംസ പറഞ്ഞു പോയ സ്ഥിതിക്ക് ഹിന്ദുക്കൾ കൂട്ടക്കശാപ്പിന് വിധേയരായപ്പോൾ,ഗാന്ധി മൗനം പാലിച്ചു.കോൺഗ്രസ് നേതാക്കൾ ഷണ്ഡീകരിക്കപ്പെട്ടു.

ഖുർ ആൻ പറയുന്ന കാരുണ്യത്തിന് ചുറ്റും ഹിംസയുടെ സമുദ്രമുണ്ട്.ഖുർ ആൻ രണ്ടാം അധ്യായം 'അൽ ബക്ര' ആണ്-പശു.എന്നിട്ടും പശു, വിശുദ്ധമൃഗം ആയില്ല..വിഗ്രഹങ്ങൾ കട പുഴക്കിയും കൊന്നുമാണ്, മതമുണ്ടാക്കിയത്.മതം വഴിയേ അവരെ പിടിക്കാൻ പറ്റൂ എന്ന് ഗാന്ധി ചിന്തിച്ചത് ശരി.പക്ഷെ അത് രാഷ്ട്രീയവുമായി കൂടിക്കുഴഞ്ഞപ്പോൾ,കോൺഗ്രസിനെ  മുസ്ലിം മത നേതാക്കൾ ജിഹാദിന് ആയുധമാക്കി.

ഷൗക്കത്തും മുഹമ്മദും 

ഗാന്ധിയുടെ നയം,ഹിംസ നീതിക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്നവരെ സഹായിക്കാം എന്നായിരുന്നെങ്കിൽ അദ്ദേഹത്തിന് ബോസിനൊപ്പം നിൽക്കാമായിരുന്നു.ഭഗത് സിംഗിനെ അനുകൂലിക്കാമായിരുന്നു.അങ്ങനെ സംഭവിച്ചില്ല.ഈ നയം മുസ്ലിംകൾക്ക് സംവരണം ചെയ്തതായിരുന്നു.അവരെ അദ്ദേഹത്തിന് സത്യഗ്രഹത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കാമായിരുന്നു.ഈ നയം മതം അനുസരിച്ച് മാറിയിരുന്നു.

ഗാന്ധി 1920 ഓഗസ്റ്റ് 18 ന് ഖിലാഫത്ത് പ്രക്ഷോഭത്തിൻറെ ഭാഗമായി മലബാറിൽ എത്തി.കോഴിക്കോട്ട് ട്രെയിനിൽ എത്തിയ അദ്ദേഹം 500 കോൺഗ്രസ് പ്രവർത്തകരുടെ യോഗത്തിൽ പ്രസംഗിച്ചു.അതിന് ശേഷം ബീച്ചിൽ വൻ പൊതുയോഗം.തലശ്ശേരിയും കണ്ണൂരും കണ്ട് മടങ്ങി.അഹിംസയ്ക്കും ഹിന്ദു-മുസ്ലിം  ഐക്യത്തിനും ആഹ്വാനം ചെയ്തു.

ഖിലാഫത്തിൽ ഗാന്ധി അലി സഹോദരന്മാരുടെ അഭിപ്രായമാണ് സ്വീകരിച്ചിരുന്നതെന്ന് വ്യക്‌തമാണ്.മുഹമ്മദ് -ഷൗക്കത്തലി സഹോദരന്മാർ അത്രമാത്രം ഗാന്ധിയുടെ ഇണ പിരിയാത്ത സുഹൃത്തുക്കൾ ആയിരുന്നു.അങ്ങനെ മതത്തിന് വേണ്ടിയാണ് മാപ്പിളമാർ ഹിംസ നടത്തിയതെന്ന ന്യായത്തിൽ ഗാന്ധി അതിനെ ന്യായീകരിച്ചു..

അലിഗഢ് പ്രസ്ഥാനത്തിൻറെ ഉൽപന്നങ്ങൾ ആയിരുന്നു,അലി സഹോദരർ.1923 ൽ ഏതാനും മാസം കോൺഗ്രസ് പ്രസിഡന്റായിരുന്നു,മുഹമ്മദ് അലി ( 1875 -1931).മുസ്ലിം ലീഗ് സ്ഥാപകൻ ആയിരുന്നു.ലണ്ടനിൽ മരണം.
മുഹമ്മദ് അലിയുടെ ജ്യേഷ്ഠനായിരുന്നു ഷൗക്കത്ത് അലി ( 1873 -1938 ).അലിഗഢ് സർവകലാശാല ക്രിക്കറ്റ് ടീം ക്യാപ്റ്റൻ ആയിരുന്നു.ഔധ്,ആഗ്ര സിവിൽ സർവീസിൽ ആയിരുന്നു.ഉത്തർ പ്രദേശ് രാംപൂർ സ്വദേശികൾ.

വിപ്ലവകാരി സചിന്ദ്രനാഥ് സന്യാലിന് റിവോൾവർ നൽകിയത് ഷൗക്കത്ത് അലി ആയിരുന്നു.അനുശീലൻ സമിതി അംഗമായിരുന്ന സന്യാൽ,റാഷ് ബിഹാരി ബോസിൻറെ സഹപ്രവർത്തകനായിരുന്നു.മാപ്പിള ലഹളക്കാലത്ത് ആൻഡമാൻ ജയിലിൽ.പുറത്ത് വന്ന് ഹിന്ദുസ്ഥാൻ റിപ്പബ്ലിക് അസോസിയേഷൻ ഉണ്ടാക്കി.ഗോരഖ്‌പൂർ ജയിലിൽ ക്ഷയരോഗത്താൽ മരിച്ചു.

ഇവരിൽ ഷൗക്കത്ത് അലി, ഗാന്ധിയെ മലബാറിൽ അനുഗമിച്ചു എന്ന് മാത്രമല്ല,വിഷലിപ്തമായ പ്രസംഗങ്ങൾ കൊണ്ട് മാപ്പിളമാരുടെ തീവ്ര മത വികാരത്തെ ആളിക്കത്തിക്കുകയും ചെയ്‍തു.ഗാന്ധിക്കൊപ്പം വേദി പങ്കിട്ട് ഒരാളെ ഇങ്ങനെ പ്രസംഗിക്കാൻ അനുവദിച്ചു എന്നത്,പിടികിട്ടാത്ത സമസ്യയാണ്.ബീച്ചിൽ 20000 വരുന്ന സദസ്സിനോട് ഷൗക്കത്ത് അലി പറഞ്ഞു:
"ഓരോ മുസൽമാനും ആരോഗ്യത്തോടെ ജീവിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസങ്ങളെ എതിർക്കുന്ന ദുരധികാരിയായ രാജാവിനോടും ദുഷ്ടഭരണകൂടത്തോടും പൊരുതേണ്ടത് കടമയാണ്.അതിനുള്ള ശാരീരിക ശക്തിയില്ലാത്തവരും ദുർബലരുമാണ് നിങ്ങൾ എന്നുണ്ടെങ്കിൽ അനീതി നിറഞ്ഞ ആ ദേശം വിട്ട് മറ്റൊരു രാജ്യത്തേക്ക് പോവുക".( 1 )
ഹിംസയാണ് അലി മുന്നോട്ട് വച്ചത്.

ജില്ലയിലെ കോൺഗ്രസ് നേതാക്കൾ ഈ സന്ദർശനത്തോട് കാര്യമായി പ്രതികരിച്ചില്ല.ഒരു വർഷം കൊണ്ട് കോൺഗ്രസ് അംഗത്വത്തിൽ വർധനയുണ്ടായി.1921 ജൂൺ ആയപ്പോൾ 200 കമ്മിറ്റികളും 20000 അംഗങ്ങളുമായി വളർന്നു( 2 ).ഖിലാഫത്തും കോൺഗ്രസും അടയും ചക്കരയും പോലെയായി.1920 ഒടുവിൽ ഖിലാഫത്ത് ആശയങ്ങൾ മലബാറിൽ വേര് പിടിച്ചു.ഖിലാഫത്ത് സമ്മേളനങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കാത്ത മുസ്ലീംകളെ ഊരു വിലക്കി.ഖിലാഫത്ത് കമ്മിറ്റികൾ മുസ്ലിം കേന്ദ്രങ്ങളിൽ ഉണ്ടായി.

മുഹമ്മദ് അലി 

ഷൗക്കത്ത് അലിയുടെ സഹോദരൻ മുഹമ്മദ് അലി, ഗാന്ധിയെ വേദിയിൽ ഇരുത്തി ഉത്തരേന്ത്യൻ സമ്മേളനങ്ങളിൽ മുസ്ലീംകളോട് വാളെടുക്കാൻ ആഹ്വാനം ചെയ്തു.അത് ഗാന്ധി വിലക്കിയപ്പോൾ അലി സ്വീകരിച്ചില്ല.അലിഗഢിലും ഫൈസാബാദിലും അലി ഇത് വിശദീകരിച്ചു:
"' ശത്രുവിനെതിരെ,അവൻ ശക്തനായിരിക്കെ ആയുധം പ്രയോഗിക്കാനുള്ള എൻറെ അവകാശം എനിക്ക് ദൈവം നൽകിയതാണെന്നും ആർക്കും എന്നെ വിലക്കാനാവില്ലെന്നും ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ അറിയിച്ചു.നമ്മുടെ വിശ്വാസം അതാണ്.നമ്മുടെ രാജ്യം അതിന് ശക്തമല്ലെന്നു നാമിപ്പോൾ കാണുന്നു.കരുത്താർജിക്കാൻ നമുക്ക് കഴിയാത്തിടത്തോളം നാം അദ്ദേഹത്തിൻറെ ( ഗാന്ധി ) സഹപ്രവർത്തകരായിരിക്കും.അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളിന്ന് ഒരേ വേദിയിൽ നിൽക്കുന്നു.ആദർശപരമായ കാരണങ്ങളാൽ അദ്ദേഹവും നയപരമായ കാരണങ്ങളാൽ നമ്മളും."( 3 )

ഗാന്ധിയെ വേദിയിൽ ഇരുത്തി പൊരിച്ചുവെന്ന് ചുരുക്കം.മുസ്ലിംകൾക്ക് ശക്തിയുണ്ടാവുമ്പോൾ ഗാന്ധിയെ ഉപേക്ഷിക്കും.പാക്കിസ്ഥാനിലേക്ക് പോകും.അഹിംസ പറഞ്ഞ് ഗാന്ധിയും ഹിംസ പറഞ്ഞ് മുസ്ലിംകളും അത് വരെ വേദി പങ്കിടും -കറകളഞ്ഞ അവസരവാദം.മാപ്പിള ലഹള മൂത്ത് ഹിന്ദുക്കൾ കൂട്ടക്കൊല ചെയ്യപ്പെടുമ്പോൾ.ഒരു കോൺഗ്രസുകാരനും രക്ഷിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.ആകെ മുഹമ്മദ് അബ്‌ദുറഹിമാൻ മാത്രം പുറത്തിറങ്ങി നടന്നു.

1921 ൽ മാപ്പിളകൾക്കെതിരെ സ്വയം പ്രതിരോധത്തിന് പോലും ബലം പ്രയോഗിക്കാൻ ഗാന്ധി ഹിന്ദുക്കളെ അനുവദിച്ചില്ല.ഒന്നാം ലോകയുദ്ധത്തിൽ ബ്രിട്ടന് വേണ്ടി ഇന്ത്യക്കാർ സേനയിൽ ചേരണമെന്ന് ഗാന്ധി ആഹ്വാനം ചെയ്തു.ബ്രിട്ടീഷുകാർക്ക് വേണ്ടി ഹിംസയാകാം.സാമ്രാജ്യ പ്രജകൾ എന്ന നിലയിൽ അത് കടമയാണെന്ന് ഗാന്ധി വാദിച്ചു.ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രശ്‍നം വന്നപ്പോൾ ബ്രിട്ടനെതിരെ ഹിംസ പാടില്ലെന്നായി.ഇന്ത്യൻ വിപ്ലവകാരികളെ ബ്രിട്ടൻ അമർച്ച ചെയ്യുന്നതിനൊപ്പം നിന്നു.ജാലിയൻ വാലാബാഗിന് കാരണമായ റൗലറ്റ് നിയമത്തിനും എതിരെ സത്യഗ്രഹമായിരുന്നു,ഗാന്ധിയുടെ മരുന്ന്."ബംഗാളിൻറെ ചെറുകിട അക്രമ മതം' പടരരുതെന്ന് അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു.ചിത്തരഞ്ജൻ ദാസിൻറെ കാലത്ത് ബംഗാൾ കോൺഗ്രസുകാർ ഗാന്ധിയെ അടുപ്പിച്ചിരുന്നില്ല.

ഗാന്ധി മുന്നോട്ട് വച്ച ആത്മീയ സ്വരാജ്,ഡൊമിനിയൻ പദവി എന്നിവ പ്രകാരം,ബ്രിട്ടന് ഇന്ത്യയിൽ അധികാരം നഷ്ടപ്പെടുമായിരുന്നില്ല.ഗാന്ധിയെ തുണച്ച വ്യവസായികൾക്കും ഭരണ തുടർച്ച വേണ്ടിയിരുന്നു.ജെ ബി കൃപലാനി പറഞ്ഞ പോലെ,'ശത്രുക്കളെയും കൂടെ നിർത്താൻ' അദ്ദേഹം വ്യഗ്രത കാട്ടി എന്ന് വ്യാഖ്യാനിക്കാം.ഈ അവ്യക്തതയെ ഗാന്ധി ന്യായീകരിച്ചത് ഇങ്ങനെ"
"സ്ഥിരതയില്ലാത്തതിനാൽ ഇത് അസംബന്ധമാണെന്ന് വിമർശകർ പറഞ്ഞേക്കാം.ഇത് ഭാവനാത്മകമാണെന്നും.തത്വത്തെ സാധുകരിക്കാൻ നാം പുതിയ വസ്തുതകൾ കണ്ടെത്തണം.നിലവിലുള്ള വസ്തുതകൾക്കായി തത്വങ്ങൾ മാറ്റുക എന്ന അസാധ്യ സാഹസത്തിന് മുതിരരുത് ".
(Hindus and Moplahs, Young India, January 26, 1922).

വസ്തുതകൾ കണ്ടെത്തുക എന്നത്,എത്രമാത്രം ധാർമ്മികവും സ്വാഭാവികവുമാണെന്ന് അറിഞ്ഞു കൂടാ.

ഷൗക്കത്ത് അലി 

ഖിലാഫത്തിനെ അനുകൂലിക്കാൻ കോൺഗ്രസിനെ ഗാന്ധി പ്രേരിപ്പിച്ച ശേഷം മലബാറിൽ ഹിന്ദു കൂട്ടക്കൊലകൾ ഉണ്ടായപ്പോൾ,ഗാന്ധി ഹിന്ദുക്കളോട് സഹതപിക്കുകയോ മുസ്ലിംകളെ അപലപിക്കുകയോ ചെയ്തില്ലെന്ന് അന്നത്തെ കത്തുകളിൽ നിന്നും പ്രഭാഷണങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യക്തമാണ്.ഓഗസ്റ്റ് 19 ന് തുടങ്ങിയ മാപ്പിള ലഹളയുടെ ക്രൂരതകൾ ഇന്ത്യയൊട്ടാകെ ഒക്ടോബർ ആയപ്പോൾ പത്രങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞു.ഒക്ടോബറിന് മുൻപ് വന്ന റിപോർട്ടുകൾ സി ഗോപാലൻ നായർ സമാഹരിച്ചു.സ്ത്രീകളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ചതും ക്ഷേത്ര വളപ്പിൽ പശുക്കളെ കൊന്നതും അവയുടെ കുടൽ മാലകൾ വിഗ്രഹങ്ങളിൽ ചാർത്തിയതും തലയോട്ടികൾ പുരപ്പുറത്ത് വച്ചതുമൊക്കെ നായരുടെ സമാഹാരത്തിലുണ്ട്*.സർ സി ശങ്കരൻ നായരുടെ സഹോദരനായ ഗോപാലൻ നായർ,മലബാർ ഡപ്യൂട്ടി കലക്റ്ററായിരുന്നു.

1921 ഡിസംബർ എട്ടിന് ഗാന്ധി,മാപ്പിളമാരെ ഉത്തരവാദിത്തത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയും അവരുടെയും ഇരകളായ ഹിന്ദുക്കളുടെയും നില സമാനമാക്കിയും വെളിപാടുമായി എത്തി:
"എന്തുകൊണ്ടാണ് സർക്കാരിനാണ് ഉത്തരവാദിത്തം എന്ന് ഞാൻ പറയുന്നത്,'വിചിത്രം'ആകുന്നത് ?അവർക്ക് ഖിലാഫത്ത് പ്രശ്‍നം പരിഹരിക്കാമായിരുന്നു.നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനക്കാരെ അഹിംസയുടെ സന്ദേശം മാപ്പിളമാരിൽ എത്തിക്കുന്നതിന് അനുവദിക്കാമായിരുന്നു.മാപ്പിളമാരുടെ മതവികാരം കലക്‌ടർ കണക്കിലെടുത്തെങ്കിൽ പ്രശ്‍നം ഉണ്ടാവില്ലായിരുന്നു.മാപ്പിളമാരുടെ രോഷത്തിൽ നിന്ന് ഹിന്ദുക്കളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിന് പകരം,മുസ്ലിംകൾ കുഴപ്പം കാണിച്ച ശേഷം അവരെ ശിക്ഷിക്കുന്നതിൽ ഞാൻ സർക്കാരിനെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു.ഹിന്ദുക്കളുടെ സ്ഥാനത്ത് ബ്രിട്ടീഷ് കുടുംബങ്ങൾ ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഈ അലസത ഉണ്ടാകുമായിരുന്നോ ?മാപ്പിളമാർക്ക് പകരം ബ്രിട്ടീഷുകാർ ആയിരുന്നെങ്കിൽ അവരോട് ഇത്ര മനുഷ്യത്വഹീനമായി പെരുമാറുമായിരുന്നോ ?".
(Moplah Tragedy, December 8, 1921, Young India )

ഹിന്ദുക്കളെ കശാപ്പ് ചെയ്ത മാപ്പിളമാരോട് ബ്രിട്ടൻ മനുഷ്യത്വഹീനമായി പെരുമാറിയത്തിലാണ്,ഗാന്ധിക്ക് ഉൽക്കണ്ഠ.

ഹിന്ദുക്കൾ മാപ്പിളമാരെ അവഗണിച്ചതാണ് ലഹളയ്ക്ക് കാരണമെന്ന് 1922 ജനുവരി 26 ന് ഗാന്ധി സിദ്ധാന്തിച്ചു:
"മാപ്പിള മതഭ്രാന്തിൻറെ കാരണങ്ങൾ ഹിന്ദുക്കൾ അന്വേഷിക്കണം.അവരും കുറ്റക്കാരാണ്.അവർ ഇന്നുവരെ മാപ്പിളമാരെ കണക്കിലെടുത്തില്ല.അവരെ അടിമകളായി കരുതി അല്ലെങ്കിൽ ഭയപ്പെട്ടു.സുഹൃത്തും അയൽക്കാരനുമായി കരുതി ആദരിക്കുകയോ പരിഷ്കരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല.ഇപ്പോൾ മാപ്പിളമാരെയും പൊതുവെ ,മുസ്ലിംകളെയും വെറുത്തിട്ട് കാര്യമില്ല ".
( Hindus and Moplahs, Young India, January 26, 1922).

ഇതേ ലേഖനത്തിൽ,മാപ്പിളമാരെ ന്യായീകരിച്ച കോൺഗ്രസ് നേതാവും ഉർദു കവിയുമായ മൗലാനാ ഹസ്രത് മൊഹാനിയെ ഗാന്ധി ശ്ശാഘിച്ചു:
"മൗലാനയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം,യുദ്ധത്തിലും പ്രേമത്തിലും എല്ലാം ന്യായമാണ്.മാപ്പിളമാർ അവരുടെ മതത്തിന് വേണ്ടി പൊരുതിയെന്ന്അദ്ദേഹം കാണുന്നു.അതിനാൽ അവർ കുറ്റമുക്തരാണ്."
കോൺഗ്രസുകാരനായ മൊഹാനി ( 1878 -1951 ) യാണ് ഇൻക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ് എന്ന മുദ്രാവാക്യം സൃഷ്ടിച്ചത്.1921 അഹമ്മദാബാദ് കോൺഗ്രസ് സമ്മേളനത്തിൽ സ്വാമി കുമാരാനന്ദിനൊപ്പം ആദ്യമായി പൂർണസ്വാതന്ത്ര്യം ആവശ്യപ്പെട്ടു.

മൊഹാനിയും അംബേദ്ക്കറും 

1921 ഒക്ടോബർ 20 ന് ഗാന്ധി 'യങ് ഇന്ത്യ'യിൽ എഴുതി:
"സ്വന്തം വലിപ്പത്തിൻറെ ഭാരത്താൽ തവിടു പൊടിയാകുമായിരുന്ന ഒരു സമ്പ്രദായത്തിന് കിട്ടിയ അനുഗ്രഹമാണ്,മാപ്പിള ലഹള.എന്താണ് കൂടുതൽ വെറുക്കേണ്ടത് ?മാപ്പിളയുടെ മതഭ്രാന്തോ അതോ,നിസ്സഹായനായി മാർഗം കൂടിയ ഹിന്ദു സഹോദരൻറെ ഭീരുത്വമോ,കുടുമ്മ മുറിക്കാനും വസ്ത്രം മാറാനും ഹിന്ദു നൽകിയ സമ്മതമോ ?എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്.കൊല്ലാതെ മരിക്കാനുള്ള ശാന്തമായ ധീരത മുസ്ലിമും ഹിന്ദുവും നേടണം.അത് പറ്റില്ലെങ്കിൽ,കൊല്ലുകയും കൊല്ലപ്പടുകയും ചെയ്യുന്ന കല വളർത്തിയെടുക്കണം.അപകടത്തിൽ നിന്ന് ഭീരുവിനെപ്പോലെ പലായനം ചെയ്യരുത്.അത് ചെയ്യുന്നവന്റേത് മാനസിക ഹിംസയാണ്.കൊല്ലുമ്പോൾ കൊല്ലപ്പെടാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണ്,പലായനം".

മുസ്ലിമിൻറെ അന്തസ്സ് ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടാൽ നീതിക്ക് വേണ്ടി ഹിംസയാകാം എന്ന് പറഞ്ഞ ഗാന്ധി,ഹിന്ദുവിൻറെ മാനം പോയപ്പോൾ അത് അനുഗ്രഹമായി കണ്ടു.അക്രമികളോട് ക്ഷമിച്ചു.വിഭജന കാലത്തും ഉന്മൂലനത്തിൻറെ വക്കിൽ നിന്ന ഹിന്ദുക്കളോടും സിഖുകാരോടും അഹിംസ ഉപദേശിച്ചു.അപ്പോഴും സംവരണ മണ്ഡലത്തിലാണ്,മുസ്ലിം.

വംശഹത്യയ്ക്ക് വഴങ്ങാൻ ഹിന്ദുക്കളോട് 1922 ജനുവരി 26 ന് ഗാന്ധി ആഹ്വാനം ചെയ്തു:
"നിർബന്ധിത മതം മാറ്റത്തിന് വഴങ്ങാതെ മരണം വരിക്കാനുള്ള ധീരത ഹിന്ദുക്കൾ കാട്ടണം എന്ന് പറയാൻ എനിക്ക് വിഷമമില്ല.അതിന് പകരം മാപ്പിള വാൾ സ്വീകരിച്ച ഹിന്ദുക്കളിൽ അഭിമാനമുണ്ട്.ഇവർ രോഷവും വെറുപ്പുമില്ലാതെ മരിച്ചെങ്കിൽ,അവരാണ് യഥാർത്ഥ ഹിന്ദുക്കൾ..മുറിവേൽപ്പിക്കുന്ന മുസ്ലിമിനെ ഹിന്ദു കൂടുതൽ സ്നേഹിക്കണം.അയൽക്കാർ എന്ന നിലയിൽ അവരെ സഹായിക്കണം ".
(Hindus and Moplahs, Young India, January 26, 1922 ).

മാപ്പിള ലഹള തുടങ്ങി ഏഴു ദിവസം കഴിഞ്ഞ്,ജന്മാഷ്ടമി ദിനത്തിൽ ( 1921 ഓഗസ്റ്റ് 6 ) വടക്കുകിഴക്ക് ഗാന്ധി ട്രെയിനിലിരുന്ന് എഴുതി:
"മാപ്പിളമാർ മുസ്ലിംകളാണ്.അവരിലുള്ളത് അറബ് രക്തമാണ്.എളുപ്പം ആവേശം കൊള്ളുന്നവരും ദേഷ്യം വരുന്നവരുമാണ്.നിമിഷങ്ങൾക്കകം കോപിച്ച് അക്രമം നടത്തും.ഒരുപാട് കൊലകൾ അവർ നടത്തി.വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് അവരെ വരുതിയിലാക്കാൻ പ്രത്യേക നിയമം കൊണ്ട് വന്നു.പത്തുലക്ഷം ഉണ്ടത്രേ.നിരക്ഷരർ എങ്കിലും ധീരർ.മരിക്കാൻ പേടിയില്ല.തോൽക്കില്ല എന്ന് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്താണ്,പോരാടാൻ ഇറങ്ങുന്നത് .അതിനാൽ അക്രമവും കൊലയും അവർക്ക് വിഷയമല്ല.യാക്കൂബ് ഹസ്സനെത്തടഞ്ഞ് തടവിലാക്കിയത് അക്രമം പേടിച്ചാണ്.നാല് ഇന്ത്യൻ ഓഫീസർമാരെയും രണ്ട് ബ്രിട്ടീഷുകാരെയും കൊന്നു എന്നാണ് കേട്ടത്.500 മാപ്പിളമാർ കൊല്ലപ്പെട്ടതായി കേട്ടു.കൊള്ളയുണ്ട്."
( Complete Works of Mahatma Gandhi / Gandhi's Speech on the Moplah Outbreak , Vol 24.)

ഇതിലും ഇരകളായ ഹിന്ദുക്കളോട് അനുതാപമില്ല.കച്ചവടക്കാരനും കോൺഗ്രസുകാരനുമായ യാക്കൂബ് ഹസ്സൻ സേട്ട് ( 1875 -1940 ) മദ്രാസിൽ 1937 ലെ രാജാജി മന്ത്രിസഭയിൽ പൊതുമരാമത്ത് മന്ത്രി ആയിരുന്നു.നാഗ്പൂരിൽ ജനിച്ച് അലിഗഢിൽ പഠിച്ച അദ്ദേഹം,ബംഗളുരുവിലാണ് ബിസിനസിന് എത്തിയത്.മദ്രാസിൽ താമസമാക്കി.മുസ്ലിം ലീഗ് വിട്ട് കോൺഗ്രസിൽ എത്തി.

യാക്കൂബ് ഹസ്സൻ 

1921 ഓഗസ്റ്റ് 29 ന്  ഗാന്ധി സിൽഹാട്ടിൽ നിന്നെഴുതി:
"പരസ്പരം പൊരുത്തമില്ലാത്ത സംഹാരാത്മകമായ ശക്തികളാണ്,ഹിംസയും അഹിംസയും.അഹിംസ വിജയിക്കാൻ അത്തരം അന്തരീക്ഷം വേണം.ഇതിനെ മാപ്പിള കലാപം ഉലച്ചു.നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനം തുടങ്ങിയത് മുതൽ ഇങ്ങനെ ഒരുലച്ചിൽ സംഭവിച്ചില്ല"
( മുകളിൽ പറഞ്ഞ വാല്യം )

സെപ്റ്റംബർ 16 ന് 'ഹിന്ദു' പത്രത്തിന് നൽകിയ സന്ദേശം:
"കലാപത്തിന് ഉടൻ കാരണം പള്ളി വളഞ്ഞതാണ് എന്നറിഞ്ഞു.നിരവധി ഹിന്ദു വീടുകൾ കൊള്ള ചെയ്തത് മനസ്സിലാകുന്നില്ല.കൊൽക്കത്തയിലായിരിക്കെ.മൂന്ന് നിർബന്ധിത മതം മാറ്റങ്ങൾ നടന്നതായി കേട്ടു.ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ നടന്നതായി അറിഞ്ഞു.ഖേദകരമാണ്.മാപ്പിള അരാജകത്വം നിരാശാജനകമാണ്;ഹിന്ദു -മുസ്ലിം മൈത്രിയെ അത് ഗൗരവമായി ബാധിക്കില്ല".

1921 ജനുവരി ആറിന് ഗാന്ധി എഴുതിയ ലേഖനം,കെ പി കേശവ മേനോനും മറ്റും വസ്തുതകൾ നിരത്തി എഴുതിയ കത്തുകൾക്കുള്ള മറുപടി ആയിരുന്നു.അഹമ്മദാബാദിലെ ഖിലാഫത്ത് സമ്മേളനവും മൗലാനാ അബ്ദുൽ ബാരിയുടെ കമ്പി സന്ദേശവും വച്ച് പുറത്തുള്ള മുസ്ലിംകൾക്ക് ലഹളയെപ്പറ്റി വിവരമില്ല എന്ന് തോന്നുന്നതായി കത്തുകളിൽ പറഞ്ഞിരുന്നു.അവർ കാരുണ്യത്തോടെ കാണുമെന്ന് കരുതി.ഖിലാഫത്ത് സമ്മേളനം മതത്തിൻറെ പേരിൽ ത്യാഗം ചെയ്ത മാപ്പിളമാരെ അഭിനന്ദിച്ചു.മൊഹാനി കൊള്ളയെ ന്യായീകരിച്ചുവെന്നും കത്തിൽ നിരീക്ഷിച്ചിരുന്നു.ഇതിനാണ് മൊഹാനിയെ പ്രതിരോധിച്ച് ഗാന്ധി ലേഖനം എഴുതിയത്.മലബാറിലെ കോൺഗ്രസ് നേതാക്കളെ ഗാന്ധി കാര്യമാക്കിയില്ല.

1924 മെയ് ഒന്നിന് ഗാന്ധി,യാക്കൂബ് ഹസ്സന്റെ കത്ത് 'യങ് ഇന്ത്യ'യിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.ഹിന്ദു ജന്മികൾക്ക് കീഴിൽ കർഷകരായ മാപ്പിളമാർ ക്രൂരതകൾക്ക് ഇരയായി,ബ്രിട്ടീഷ് സേനയെ കൂട്ടി ഹിന്ദുക്കൾ ആക്രമിച്ചു,ഏതു ഹിന്ദുവും ഈ സാഹചര്യത്തിൽ ചെയ്യുന്നതേ മാപ്പിളമാർ ചെയ്തുള്ളു എന്ന് ഹസ്സൻ വാദിച്ചു.അവസാന വാദം ഗാന്ധി അംഗീകരിച്ചില്ല.ജന്മികളുടെ എണ്ണം കുറവായിരുന്നു;അവരെ തിരിച്ചറിയാം.പക്ഷെ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടത് ഹിന്ദുക്കൾ മുഴുവനുമാണ്.ദളിതരും കൊല്ലപ്പെട്ടു.ജന്മിമാർക്കെതിരെ മതപരമായി അല്ലാതെ പ്രതികരിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു.ജിഹാദിൻറെ പേരിലാണ് ഹിന്ദുക്കളെ ആക്രമിച്ചത്.എങ്കിലും മാപ്പിളമാരെ സഹായിക്കാൻ രാജ്യത്തോട് ഗാന്ധി ആവശ്യപ്പെട്ടു.

ജിഹാദാണ് നടന്നതെന്ന തിരിച്ചറിവിൽ ഗാന്ധി എത്തി.മുസ്ലിം പ്രീണനം എന്നിട്ടും അവസാനിച്ചില്ല.

അലിസഹോദരരും സംഘവും 

മാപ്പിള ലഹളയ്ക്ക് ശേഷം മുഹമ്മദ് അലി കോൺഗ്രസ് പ്രസിഡന്റായിരിക്കെ അലി സഹോദരന്മാർ 1923 ൽ ഗാന്ധിയിൽ നിന്നകന്നു.ഹിന്ദു -മുസ്ലിം ബന്ധങ്ങൾ വഷളായതും കോൺഗ്രസ് വർഗീയശക്തികളുമായി  ഹിന്ദ് സ്വരാജിന് വേണ്ടി ചങ്ങാത്തം സ്ഥാപിച്ചെന്ന് ചില മുസ്ലിം വൃത്തങ്ങളിൽ ഉണ്ടായ സംശയവുമായിരുന്നു കാരണമെന്ന് മുശീറുൽ ഹസൻ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്.വടക്കു പടിഞ്ഞാറൻ അതിർത്തി പ്രവിശ്യയിലെ കൊഹാട്ടിലെ കലാപത്തിന് ശേഷം,അകൽച്ച പരസ്യമായി .കലാപം സംബന്ധിച്ച മുഹമ്മദ് അലിയുടെ പ്രമേയത്തിന് ഗാന്ധി ഇങ്ങനെ മറുപടിക്കത്ത് എഴുതി:
"ഹിന്ദുക്കൾക്ക് അർഹിക്കുന്നത് കിട്ടി എന്ന് താങ്കളുടെ പ്രമേയം വായിച്ചാൽ തോന്നും...താങ്കൾക്ക് ഭീകരമായ തെറ്റ് പറ്റി ...താങ്കൾക്ക് മൗനം പാലിക്കാമായിരുന്നു."

ഗാന്ധിയുടെ പിന്തുണയോടെ 1928 ൽ നെഹ്‌റു തയ്യാറാക്കിയ ഭരണഘടനാ പരിഷ്കാര റിപ്പോർട്ടിനെ മുഹമ്മദാലി എതിർത്തു.ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്തിനകത്ത് ഡൊമിനിയൻ പദവി എന്ന നിലപാട് 'ഇസ്ലാമിൻറെ സ്വതന്ത്ര വികാരത്തിന്' ചേർന്നതല്ലെന്ന് അലി വിമർശിച്ചു.ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം അലി സഹോദരന്മാർ,മുസ്ലിംകൾ കോൺഗ്രസിനെ ബഹിഷ്കരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഡൽഹി മാനിഫെസ്റ്റോ പുറത്തിറക്കി.

വിച്ഛേദം പൂർണമായി.നിക്ഷിപ്‌ത താൽപര്യം മുൻ നിർത്തി കോൺഗ്രസിലെത്തിയ തീവ്ര മുസ്ലിംകളുടെ കൈയിലെ കരുവാകുകയായിരുന്നു ഗാന്ധി എന്ന് വ്യക്തമായി.

തുർക്കിയിൽ 1923 ൽ അധികാരമേറിയ കെമാൽ അത്താതുർക് ഖിലാഫത്ത് അവസാനിപ്പിച്ചതോടെ,ഇന്ത്യയിലെ ഖിലാഫത്ത് പ്രസ്ഥാനം കട പൂട്ടി.മതേതരവാദി ആയ അത്താതുർക്കിനെക്കാൾ,ഖലീഫയ്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള മതഭ്രാന്താണ്‌,കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിക്ക് വർഗസമരം;കോൺഗ്രസിന് സ്വാതന്ത്ര്യ സമരം !
-----------------------------------
*The Moplah Rebellion/C Gopalan Nair,1923
1.Madras Police Report 28 August 1920 
2.മലബാർ കലാപം/ കെ മാധവൻ നായർ.പേജ് 82.
3.Home / Pol 1921.File No 241.
Reference:
Gandhi and the Ali Brothers:Biography of A Friendship / Rakhahari Chatterji 

See https://hamletram.blogspot.com/2019/11/blog-post_8.html

The Mappila Mutiny That Lenin Saw,and Didn't

Jihad becomes class war

Stalin,the Communist dictator had killed two Indians,during the great purges of 1937-1938.The most infamous killing was that of Virendranath Chattopadhyaya,younger brother of Sarojini Naidu.He was a brilliant revolutionary,and had been an enemy of M N Roy,one of the founder members of the Indian Communist Party,in Tashkent,in which the C P I ( M ) of  India believes in,and in which the C P I doesn't.Virendranath,popularly known as Chatto,was executed by Stalin's police on 2 September,1937.He was the hero in Somerset Maugham's short story,Giulia Lazzari.

The second Indian to be killed was,Abani Mukherji,who had joined the Soviet Party in 1918.He founded the Indian Communist Party along with Roy.The party was formed making use of the vulnerability of the muhajirs from India,who were on their way for a Jihad in Turkey.The Sultan had been removed by the British at the end of the world war.The Muhajirs were trained in the military school set up by the Soviet Union in Tashkent.Mukherji was given charge of the school.

Roy,together with Mukherji concluded that the Turkey jihad was class war.No wonder,Mukherji,in his document on the Mappila revolt of Malabar,to Lenin,interpreted it as a class war between Hindu lords and Muslim peasants.This document,prepared in October,1921 was read by Lenin and handed over to his ideologue,Nikolai Bukharin on 14 November,with a note.The document was subsequently published in the German and French journals of the Communist International,and was translted from the German Die Internationale by Eden and Cedar Paul in the March 22 issue of the jounal of the British Communist Party,The Communist Review.While digging up information on Mukherji,I found the article in the Marx Memorial Library and Workers School,London.

The existence of the document was never a secret:in the January-March,2014 issue of the journal,The Marxist,in an article,Muslims of Malabar and the Left,Pinarayi Vijayan had observed :
"The rebellion caught the attention of Lenin. Lenin had recorded the importance of Hindu-Muslim unity that developed during that period. In the background of Malabar Rebellion, Lenin had instructed Abani Mukherji, an Indian Communist of that period to prepare a pamphlet after collecting all available facts regarding the agrarian issue in India and peasant struggles. Abani Mukherji who was also an economist prepared the pamphlet and published it in Russian and English from Moscow. It was a Russian named Kutowski who first conducted research on ‘Malabar Rebellion’ and received a doctorate."

Mukerji ( 1891-1937) was never an economist,he had studied textile technology and had worked in a couple of cotton mills in India.

This is the first Marxist interpretation of the Malabar Mutiny as a class war,and all the Marxist historians,including K N Panicker have subscribed to the view.It is regrettable that Panicker has not even mentioned the name of Mukherji in his thesis and book,

Against Lord and State: Religion and Peasant Uprisings in Malabar, 1836-1921.If he had seen Mukerji's article and chose to omit it,it is deplorable.and if he had not seen it,it is despicable.Even a naive researcher is supposed to find the primary source of his argument.In the absence of this,Panicker's thesis is incomplete and a farce-as Marx said in the Eighteenth Brumaire,"history repeats itself first as tragedy,then as farce".The revolt was a tragedy and the thesis,a farce.

A reason must be there for  Marxist historians ignoring Mukherji's document.It was a document adopted by the Comintern and acknowledged by Lenin and Bukharin.Lenin,it is said,was slowly poisoned and killed by Stalin,while Bukharin was executed by him.That doesn't erode the value of a first document.Clearly,the reason is that,Muherji,while trying to interpret it as a class war,got hold of the fanatic content of the rebellion.He observes that the Khilafat movement was seized and subjugated by the fanatic Muslim clergy.He avows that,the mullahs,forgetting the aim of the movement,diverted their rank and file,against their peace loving Hindu neighbors.The Hindus were given the option," death or Islam".Thus the Hindus were massacred,forcibly converted and if they refused,were hacked to death.They ransacked the Military depot at Malappuram and looted the treasury,of 40,000 pounds.

Mukherji tries to soften the fanaticism by saying the Muslim jihadists had killed retired Police Inspector K V Chekkutti first and hence,it was not a jihadist conspiracy.Mukherji is wrong-Chekkutty had been decorated with a Khan Bahadur  title by the British for his services to the East India Company,and was in their good books.He had informed the British of  the movements of the jihadists,and hence got killed.

Mukherji has unabashedly compared the Malabar revolt to the peasant uprising in Oudh,proving Marxists don't read Marx-Marx had written on the 1920 Oudh revolt,The Annexation of Oude, in the 28 May 1858 issue of The New York Daily Tribune.Marx has rightly pointed out that Governor General Canning had attached all the property of the peasants in Oudh.Mukheji should have known the difference between jihad and revolution.
Maybe he and the Marxists pushed for a revolutionary jihad-a Red Jihad.

Mukherji

The contention of Mukherji that the Muslims of Malabar coast are the descendants of Arab fighters is unfounded;they are the descendants of the Hindu fishermen who were forcibly converted.There were massive conversions and widespread massacres during the campaigns of Hyderali and Tipu Sultan,if one is to go into the roots of the 1921 Malabar Jihad.Panicker cites the massacre of 34 Hindus on a day in 1921.Sober people never term a massacre a class war.Ofcourse,for Lenin,massacres were class conflicts,if we are to assess the killing of the Tambov peasants in revolt. For Stalin,purges of his enemies including Trotsky were class wars.

Intellectuals who invested in land are called Bourgeois by Mukherji.There was no other option,and eventually they became the middle class in India,and the backbone of the Party in West Bengal and Kerala.To bracket them with Jenmis is sheer absurdity.The Hindu peasants too were down trodden and hapless.Muslim peasants alone doesn't constitute a class.The multitude of Hindus who were forcibly converted belonged to the working class.The tens of thousands of  ordinary soldiers of the Nair Brigade that was captured,converted or killed were from the working class.Out of 15000 nairs captured by Hyderali and taken to Bednur,only 200 survived.One among them,Velluvakkammaran Nambiar,converted as Ayaz Khan,became the Commander of the forces of Hyderali and his Governor.

The  Marxist historians have a pervasive tendency to infer first , distort facts and then theorize.Thus,Fazal Pookkoya Thangal,leader of the Malabar jihad,who had declared three fatwas against Hindus and hence deported to Arabia,has become an expert in class wars,in the eyes of Marxist historians like K K N Kurup.When jihad becomes class war,fundamentalists become Marxists.It is inevitable then that IS modules get into party ranks,Abhimanyu gets killed,and Marxist students kill a fellow traveler.

Mukherji too was a victim.The difference between him and contemporary Marxist historians is that he chose to reveal the truth,without finding safety in platitudes.The fanaticism of 1921 is there in the document,making him a renegade.It is better to ignore him.He was not a historian,but a textile technologist,trying to weave Marxist draperies out of abundant absurdity.Both Chatto and Mukherji were Bengalis,sidelined by another Bengali,M N Roy.Comintern finally demoted them to the Academy of Sciences in Moscow.They made contact with Lenin's widow Krupskaya,and were killed by Stalin.Mukherji was shot on 26 October,1937.Execution by shooting was reserved for high ranking communists;Hanging was for the mediocre.

See https://hamletram.blogspot.com/2019/11/blog-post_15.html

Red Jihad

Red Jihad   

Abani Mukherji briefed Lenin himself on the Mappila Revolt. Then why are Marxist historians ignoring his work?  

Ramachandran 

During the Great Purges of 1937-1938, Stalin had two Indians lined up against the wall and shot. 

One was Virendranath Chattopadhyaya, the younger brother of Sarojini Naidu. He was a brilliant revolutionary, and a rival of M N Roy, one of the founders of the Indian Communist Party in Tashkent, which the CPM recognizes and the CPI doesn't. Virendranath, popularly known as Chatto, was executed by Stalin's police on September 2, 1937. He was the hero of Somerset Maugham's short story ‘Giulia Lazzari’. 

The second Indian to be killed was Abani Mukherji, who joined the Soviet Communist Party in 1918. He was a founder of the Indian Communist Party along with Roy. The party was formed using vulnerable muhajirs from India, who were on their way to jihad in Turkey. The Ottoman sultan had been removed by the British at the end of World War I. The Muhajirs were trained in a military school set up by the Soviet Union in Tashkent. Mukherji was given charge of the school. Roy, together with Mukherji, concluded that the Turkey jihad was a class war. No wonder, Mukherji, in his document on the Mappila revolt of Malabar, prepared for Lenin, interpreted it as a class war between Hindu lords and Muslim peasants. 

This document, prepared in October 1921, was read by Lenin and handed over to his chief ideologue, and politburo member Nikolai Bukharin on November 14 with a note. The document was subsequently published in the German and French journals of the Communist International and was translated from the German Die Internationale by Eden and Cedar Paul and published in the March 22 issue of the journal of the British Communist Party, The Communist Review. While researching on Mukherji’s political life, I found the article in the Marx Memorial Library and Workers School, London. 

The existence of the document was never a secret. In fact, Pinarayi Vijayan, hardly an intellectual, observed in an article titled ‘Muslims of Malabar and the Left’: “Lenin had instructed Abani Mukherji, an Indian communist of that period to prepare a pamphlet after collecting all available facts regarding the agrarian issue in India and peasant struggles”.  

Mukherji’s essay was, however, the first Marxist interpretation of the Malabar Mutiny as a class war, and all leading Marxist historians, including K N Panicker, have subscribed to that view. Regrettably, Panicker has not even mentioned the name of Mukherji in his thesis and book, Against Lord and State: Religion and Peasant Uprisings in Malabar, 1836-1921. If he had seen Mukherji's article and chose to omit it, it is deplorable and if he had not seen it, it is despicable. 

 

A reason must be there for Marxist historians ignoring Mukherji's document. Clearly, the reason is that Mukherji, while trying to interpret it as a class war, also highlights the fanatic content of the rebellion. He observes that the Khilafat movement was coopted and subjugated by the fanatic Muslim clergy. He avows that the mullahs, forgetting the aim of the movement, diverted their rank and file, against their peace-loving Hindu neighbors. The Hindus were given the option, of " death or Islam". Thus, the Hindus were massacred, forcibly converted and if they refused, were hacked to death. They ransacked the military depot at Malappuram and looted the treasury of 40,000 pounds. 

Of course, Mukherji’s narrative has lots of contradictions. He unabashedly compares the Malabar revolt to the peasant uprising in Oudh, proving that Marxists hardly read Marx – In The Annexation of Oude in the 28 May 1858 issue of The New York Daily Tribune, Marx rightly pointed out that governor-general Lord Canning had attached all the property of the peasants in Oudh. Mukherji should have known the difference between jihad and revolution. Maybe, he and the Marxists pushed for a revolutionary jihad – a Red Jihad. 

Marxist historians have a pervasive tendency to infer first, distort facts and then theorize. Thus, Fazal Pookkoya Thangal, leader of the Malabar jihad,who had declared three fatwas against Hindus and hence deported to Arabia, has become an expert in class wars, in the eyes of Marxist historians like K K N Kurup. When jihad becomes class war, fundamentalists become Marxists. 

Mukherji too was a victim. The difference between him and contemporary Marxist historians is that he chose to reveal the truth, not hunting for platitudes. The fanaticism of 1921 is there in the document, making him a renegade. It is better to ignore him. He was not a historian, but a textile technologist, trying to weave Marxist draperies out of abundant absurdity.  

The writer is a senior journalist and academic  

Times of India,16 November 2019

മാപ്പിളയും റഷ്യൻ കർഷകനും

താനൂർ രാജാവ് മാർഗം കൂടി 

മാപ്പിള ലഹള കർഷക കലാപമാണെന്ന കണ്ടെത്തൽ അബനി മുക്കർജിയുടേതോ അദ്ദേഹത്തെ പിന്തുടർന്ന മാർക്സിസ്റ്റ് ചരിത്രകാരന്മാരുടേതോ അല്ല .അത് മലബാറിൽ ബ്രിട്ടീഷ് കലക്ടറായിരുന്ന വില്യം ലോഗന്റേതാണ്.1921 ന് മുൻപുള്ള മാപ്പിള ലഹളകൾ അദ്ദേഹം നിരത്തിയതാണ്,എല്ലാ ചരിത്രകാരന്മാരും പകർത്തിയത്.

ടിപ്പു സുൽത്താനെയും സാമൂതിരിയേയും വരുതിക്ക് നിർത്തിയ കമ്പനി,1792 മെയ് 27 ന് കുറുമ്പ്രനാട് രാജാവ് വീരവർമ്മ രാജാവുമായി ഉടമ്പടി ഒപ്പിട്ടു.സാമൂതിരി പിടിച്ചെടുത്തിരുന്ന കുറുമ്പ്രനാട്,കൊളക്കാട് പ്രദേശങ്ങൾ തിരിച്ചുകൊടുത്ത് വർമ്മയെ കമ്പനിയുടെ മാനേജരായി നിയമിച്ചു.140000 രൂപ പാട്ടത്തിനാണ് ഇവ കൊടുത്തത്.

വില്യം ലോഗൻ 

ഇനി 1887 ൽ ലോഗൻ  എഴുതിയ 'മലബാർ മാന്വലി'ൽ നിന്ന്,ലഹളയുടെ കാരണം അദ്ദേഹം പറയുന്നത് ഉദ്ധരിക്കട്ടെ:
"അതിനിടയിൽ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൻറെ മറുഭാഗത്ത് നടത്തിയ യുദ്ധത്തിൽ,മദിരാശി ഗവർണർ ജനറൽ മെഡോസ്,മലബാർ രാജാക്കന്മാരുടെ മേൽ തിരുവിതാംകൂർ നടത്തിയ മേൽക്കോയ്മാധികാരം അനുവദിച്ചു കൊടുത്തതായി ബോംബെ കമ്മിഷണർമാർ മനസ്സിലാക്കി.ഈ അടിസ്ഥാനത്തിൽ,തിരുവിതാംകൂർ ദിവാനായ കേശവ പിള്ള കമ്പനിയുടെ പേരിലും യുദ്ധച്ചെലവുകൾ നിർവഹിക്കാനെന്ന ന്യായത്തിലും 1790 ,1791 വർഷങ്ങളിൽ മലബാറിൻറെ റവന്യു വരുമാനങ്ങളിൽ നിന്ന് പല ഘട്ടങ്ങളായി പിടിപ്പത്‌ തുക പിരിച്ചു കൊണ്ട് പോവുകയും ചെയ്തിരുന്നു.ഇങ്ങനെ പിടിച്ച തുക,തിരുവിതാംകൂറിൽ നിന്ന്ഈടാക്കുന്ന കാര്യം കമ്മിഷണർമാർ സുദീർഘമായി ചർച്ച ചെയ്തുവെങ്കിലും,അന്തിമ തീരുമാനം ഗവർണർ ജനറലിന് വിട്ടു കൊടുത്തു.

"ഇതേ കാലത്താണ്,മാപ്പിള -നായർ സമുദായങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സ്പർദ്ധ പുതുതായി പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടത്.ഇരു വർഗ്ഗങ്ങളും ചിരപുരാതനമായി പുലർത്തിപ്പോന്ന സുഹൃദ് ബന്ധങ്ങൾ പൂർണമായും തകർന്നതിന്റെ ഫലമായി മാപ്പിള ജില്ലകളിലേക്ക് സമാധാന സ്ഥാപനത്തിനായി മേജർ ഡൗ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു.നായർ ജന്മിമാരുടെ ഖണ്ഡനങ്ങൾക്ക് ഇരയായ മാപ്പിള വർഗ്ഗത്തിൻറെ കൊണ്ടോട്ടി വിഭാഗത്തിന് സംരക്ഷണം ഉറപ്പു ചെയ്തു കൊണ്ട് ഒരു വിളംബരം പുറത്തു വന്നു".
(മാന്വൽ,പേജ് 529,മലയാള പരിഭാഷ ).

എന്നാൽ ഇതിന് മുൻപേ നായർ ലഹളകൾ നടന്നു.ഹൈദർ വന്ന് സാമൂതിരിയുടെ മതചര്യകൾ മുടക്കി, അദ്ദേഹം ആത്മാഹുതി ചെയ്തതിന് പിന്നാലെയായിരുന്നു,ആദ്യ നായർ ലഹള.

1766 ജനുവരി 28 ന് ഹൈദറുടെ സേന കടത്തനാടേക്ക് കടക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ അവസാനമായി,നായർ പട്ടാളം എതിർത്തു.പെരിങ്കുളത്തിനടുത്ത് മാഹിപ്പുഴ കടക്കാൻ എത്തിയ മൈസൂർ സേനയെ പുഴയ്ക്കക്കരെ നിന്നാണ് എതിർത്തത്.അവരുടേത് ഭദ്രമായ നില ആയതിനാൽ ഹൈദർ തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചു.നായർപട്ടാളത്തിനെതിരെ പുഴ നീന്താനുള്ള തയ്യാറെടുടുപ്പിൽ കാലാൾപ്പടയെ നിർത്തി.അവർ നീന്തുമ്പോൾ സംഹരിക്കാൻ നായന്മാർ കാത്തു.അകലെ കുതിരപ്പട്ടാളത്തെ ഒരുക്കി ഹൈദർ പുഴയിലൂടെ കുതിരകളെ പായിച്ച് മറുകര കടന്നു.നായന്മാർ ഓടി.കുതിരപ്പട്ടാളത്തെ ആദ്യമായി കണ്ടിടത്തൊക്കെ ഇത് നടന്നതായി സർദാർ കെ എം പണിക്കർ എഴുതിയത്.അവർ പല ദിവസങ്ങളിൽ നിർത്താതെ ഓടി.മാപ്പിളമാർ അവരോട് അരിശം തീർത്തു.നാട് വിജനമായി.

സാമൂതിരി ഹൈദറെ സന്ധിച്ച് കുടിശ്ശിക സഹിതം കപ്പം തീർക്കാമെന്ന് വാക്ക് നൽകി.ഹൈദർ വിശ്വസിച്ചില്ല.കോഴിക്കോട് വലയം ചെയ്യാൻ അറയ്ക്കൽ അലിയെ നിയോഗിച്ചു.തുക രൊക്കം നൽകാനാകാത്ത സാമൂതിരിയെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി.കൊട്ടാരം ആക്രമിച്ചത് മാനഹാനിയായി.അപ്പോഴാണ് മാനാഞ്ചിറ കോട്ടയിലെ വെടിമരുന്നുശാലയ്ക്ക് തീ കൊളുത്തി അദ്ദേഹം വെന്തുമരിച്ചു.അത് മലബാർ ഹിന്ദുക്കളെ വേദനയിൽ ദഹിപ്പിച്ചു.സാമൂതിരിയെ കൊന്ന് ഹൈദർ കേരളത്തിൽ ഇസ്ലാമിക വർഗീയതയ്ക്ക് തീ കൊളുത്തി.ആത്മാഹുതി ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ സാമൂതിരിയെ മാർഗം കൂട്ടുമായിരുന്നു.കേരളത്തിൽ ക്രൈസ്തവ വർഗീയതയ്ക്ക് വിത്തിട്ട ഫ്രാൻസിസ് സേവ്യറുടെ കാലത്ത് താനൂർ രാജാവിനെ മതം മാറ്റിയിരുന്നു;സാമൂതിരിയുടെ ഒരു അനന്തരവൻ ക്രിസ്ത്യാനി ആയിരുന്നു.സാമൂതിരിക്ക് മുന്നിൽ ഇസ്ലാം അല്ലെങ്കിൽ മരണം എന്ന വഴിയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

വെട്ടത്ത് നാടിൻറെ ആസ്ഥാനമായിരുന്നു,താനൂർ.വാസ്കോ ഡ ഗാമ വന്ന് മലബാറിൽ നിന്ന് പോർച്ചുഗലിലേക്കുള്ള കുരുമുളക് കയറ്റുമതി കൂട്ടുന്നതിൽ തോറ്റു.സൈനിക ശക്തിയിൽ കബ്രാൾ സാമൂതിരിയോട് തോറ്റു.കൊച്ചിയിൽ പോർച്ചുഗീസുകാർക്ക് താവളം കിട്ടി.സാമൂതിരി 1504 ൽ കൊടുങ്ങല്ലൂർ ആക്രമിച്ചു.വെട്ടത്തു നാട്,ചാലിയം,ബേപ്പൂർ രാജാക്കന്മാർക്ക് കൊച്ചിയുമായി കുടുംബ ബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ,സാമൂതിരിയുടെ കൊച്ചി യുദ്ധങ്ങൾ അവർക്ക് പിടിച്ചില്ല.താനൂർ രാജാവിൻറെ പൊന്നാനി,തിരൂർ താലൂക്കുകളിൽ,പൊന്നാനി തുറമുഖം തന്ത്ര പ്രധാനമായിരുന്നു.താനൂർ രാജാവ് പോർച്ചുഗീസുകാരുമായി ചേർന്നു.കപ്പൽ ചേതത്തിൽപെട്ട ചില പോർച്ചുഗീസുകാർക്ക് താനൂർ രാജാവ് വെട്ടത്തു കോയിൽ അഭയം നൽകി.അടുത്തകൊല്ലം താനൂർ കോട്ട പണിയാൻ ഡ കുഞ്ഞ സാമൂതിരിയുമായിസന്ധിയിലെത്തി.കോട്ടയ്ക്കുള്ള സാധനങ്ങൾ കപ്പൽ ചേതത്തിൽപെട്ടു.

വാസ്കോ ഡ ഗാമയും മാനവിക്രമനും 

പുതിയ സാമൂതിരി 1531 ൽ അധികാരമേറ്റു.ചാലിയം രാജാവ് ഉണ്ണിരാമന്‌ 2000 പർദോസും 50 % കസ്റ്റംസ് തീരുവയും വാഗ്ദാനം ചെയ്ത് താനൂർ രാജാവിൻറെ പ്രേരണയോടെ ഡ കുഞ്ഞ ചാലിയത്ത് കോട്ട പണിതു.20 പർദോസ് ഒരു ഇന്ത്യൻ രൂപ.അവിടെ സാന്താ മരിയ പള്ളിയും പണിതു.കോട്ടയും പള്ളിയും പണിതത്,മുസ്ലിം പള്ളികളുടെയും ശവക്കല്ലറകളുടെയും ബേപ്പൂർ കോവിലകത്തിന്റെയും കല്ലുകൾ കൊണ്ടായിരുന്നു.മുസ്ലിംകൾ സാമൂതിരിയോട് പരാതിപ്പെട്ടു.സാമൂതിരിക്ക് മേൽക്കോയ്മയുള്ളതിനാൽ,ചാലിയം രാജാവ് മനസ് മാറി പോർച്ചുഗീസുകാർക്ക് എതിരായി.താനൂർ മാറിയില്ല.

ജസ്വിറ്റ്‌ പാതിരിമാർ 1640 ൽ ഗോവയിൽ എത്തിയപ്പോൾ,പോർച്ചുഗീസുകാക്കൊപ്പം നിന്നു.ഫ്രാൻസിസ് സേവ്യറിനൊപ്പം ചേരാൻ 1548 ഒക്ടോബർ ഒൻപതിന് ഫാ അന്തോണിയോ ഗോമസ് ഗോവയിൽ എത്തി.പോർച്ചുഗലിലെ കുലീന കുടുംബത്തിൽപ്പെട്ട ഗോമസിന് ഇവിടത്തെ സവർണരെ മതം മാറ്റാനാകും എന്നു കരുതി.തടവിലായിരുന്ന ലോക്കു എന്ന കൊങ്കണിയെ മാർഗം കൂട്ടി.ബെൽജിയൻ ജസ്വിറ്റ്‌ ഫാ ഗാസ്പർ ബർസെൻസ് ഇടനിലക്കാരനായി.

ഗോമസും ഫ്രാൻസിസ് സേവ്യറും പിണങ്ങി.ഇന്ത്യയിൽ വേലയ്ക്ക് പറ്റിയവനല്ല ഗോമസ് എന്ന് സേവ്യർ നിരീക്ഷിച്ചു.അവിടത്തെ രജകുടുംബാംഗമായ ഗോമസ് അഹങ്കാരിയായിരുന്നു.മുതിർന്ന സേവ്യറെ അയാൾ അംഗീകരിച്ചില്ല.ഹെൻറിക് രാജാവിനെ കുമ്പസാരിപ്പിച്ചിരുന്നത് ഗോമസ് ആയിരുന്നു.

കൊച്ചി രാജാവ് മാർഗം കൂടാൻ വിസമ്മതിച്ചു.താൻ നോക്കാം എന്നായി താനൂർ രാജാവ്.താനുരിൽ ഒരു പാതിരി വന്ന് ക്രിസ്തുമതം പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് താനൂർ അപേക്ഷിച്ചു.ഗോമസ് എത്തി.രാജാവ് രഹസ്യമായി 1548 ൽ ക്രിസ്ത്യാനിയായി.ഗോമസിനെ ഗോവയിൽ ആർക്കും വേണ്ടാത്തതിനാൽ,താനുരിലേക്ക് വിട്ടതാണ്.1548 ഏപ്രിൽ -സെപ്റ്റംബറിൽ ഗോമസ് താനൂരിൽ താമസിച്ച്,തെക്കോട്ടും യാത്ര ചെയ്തു.ബിഷപ് ജുവാൻ ഡി ആൽബുക്കർക്കാണ് ഗോമസിനെ അയച്ചത്.ഒക്ടോബർ 25 ന് ഗോമസ് പോർച്ചുഗൽ രാജാവ് ജൊവാവോ മൂന്നാമന് എഴുതി:

"ഇവിടത്തെ രാജാവിന് നല്ല വിവരവും വിവേകവുമുണ്ട്.മോക്ഷമാണ് അവിടുത്തെ ആഗ്രഹം."

അതായിരുന്നില്ല അദ്ദേഹത്തിൻറെ ആഗ്രഹം.സാമൂതിരിക്കെതിരെ പോർച്ചുഗീസ് സൈനിക പിന്തുണ വേണ്ടിയിരുന്നു.അതാണ് മതം മാറ്റം രഹസ്യമാക്കിയത്.ചാലിയം വികാരി ജൊവാവോ സോറസും ഫ്രാൻസിസ്കൻ പാതിരി ഡ ലാഗോ വിൻസെന്റസുമായിരുന്നു കാർമ്മികർ.രാജാവിൻറെ പേര് ഡോം ജൊവാവോ എന്ന് മാറ്റി.പൂണൂലിൽ ധരിക്കാൻ കുരിശു പതക്കം കൊടുത്തു.രാജ്ഞി ഡോണ മരിയ ആയി.ക്രിസ്ത്യൻ ആചാരപ്രകാരം വിവാഹം നടത്തി.പൂജാമുറിയിൽ യേശുവിൻറെ ചിത്രവും മറ്റ് ദൈവങ്ങൾക്കൊപ്പം വയ്ക്കാം എന്നായിരുന്നു ധാരണ.ഒന്നേ പറ്റു എന്ന് വന്നപ്പോൾ ധർമ്മസങ്കടത്തിലായി.ആദരവും ജാതിയും പോകരുത് എന്നായി രാജാവ്;അയാൾ പൂണൂലിട്ട ക്രിസ്ത്യാനിയായി.രാജാവിന് പൂണൂലിടാമോ എന്ന നിർണ്ണായക പ്രശ്‍നം,ഗോവ ഗവർണർ ജോർജ് കബ്രാളിനും പ്രത്യേക സമിതിക്കും വിട്ടു.

രാജാവിന് അനുകൂല തത്വങ്ങൾ ആൽബുക്കർക്ക് കണ്ടെത്തി.ബൈബിളിൽ അരിമത്യയിലെ ജോസഫ് അപ്പോസ്തലനായിരുന്നില്ല.യേശുവിൻറെ രഹസ്യ ശിഷ്യനായിരുന്നു.നിക്കോദേമസും ഗമാലിയേലും ശിഷ്യത്വം രഹസ്യമാക്കി വച്ചു.ജൂതന്മാരെ അവർ പേടിച്ചു.ഇവിടെ രാജാവ് സാമൂതിരിയേയും ജനത്തെയും പേടിക്കുന്നു.

ആൽബുക്കർക്ക്,രാജാവിനെ വിശുദ്ധ സെബസ്ത്യാനോസിനോട് ഉപമിച്ചു.ചക്രവർത്തിക്കൊപ്പം നിന്ന ക്രിസ്ത്യാനി.ഉള്ളിൽ ക്രിസ്ത്യാനി;പുറത്ത് മാടമ്പി.

ഇത് പറയുന്ന കത്ത് ആൽബുക്കർക്ക് 1549 ഒക്ടോബർ 20 ന് പോർച്ചുഗീസ് രാജ്ഞിക്ക് അയച്ചു.

താനൂർ രാജാവിനെതിരെ കലഹം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു.രഹസ്യ ചർച്ചകൾ നടന്നു.രാജാവ് ഗോവയ്ക്ക് പോകാൻ ഒരുമ്പെട്ടു.രാജാവിന് സാമൂതിരി പൊന്നാനിക്കടുത്ത് കുറെ സ്ഥലം വിട്ടുകൊടുക്കാമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്‌തു.ആ ചൂണ്ടയിൽ കൊത്തിയില്ല.രാജാവിനെ സാമൂതിരി കണ്ണൂരിലെ മാടായി  ക്ഷേത്രത്തിൽ തടവുകാരനാക്കി.അവിടന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തി പോർച്ചുഗീസുകാർ ഗോവയ്ക്ക് കൊണ്ട് പോയി.ഒക്ടോബർ 24 ന് ഗോവയിലെത്തിയ രാജാവ്,ക്രിസ്ത്യൻ സ്ഥാനവസ്ത്രമണിഞ്ഞ് റൂവ ദിറെയ്‌ത കൊട്ടാരത്തിൽ നിന്ന് പള്ളിയിലേക്ക് ഘോഷയാത്ര നയിച്ചു.താനുർക്ക് 27 ന് മടങ്ങി അമ്മയെയും മകനെയും സ്നാനപ്പെടുത്തി.കൂടുതൽ പേരെ മതം മാറ്റി പള്ളി പണിതു.

പോർച്ചുഗീസുകാർ സമ്മാനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി.രാജ്യം വീണ്ടെടുത്ത് കൊടുത്തു.അപ്പോൾ മട്ട് മാറി.സ്ഥാനവസ്ത്രം കീറി എറിഞ്ഞു.
കേരളത്തിലെ ആദ്യ ഘർവാപസി ഇതായിരുന്നില്ല.ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ശൈവസിദ്ധൻ മാണിക്യ വാസകർ മധുരയിൽ നിന്ന്,ഇവിടെയെത്തി,മാർഗം കൂടി സുറിയാനി ക്രിസ്ത്യാനികളായ മണിഗ്രാമം എന്ന കച്ചവട സംഘത്തെ ഹിന്ദു മതത്തിലേക്ക് തീരിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു.ഈ സംഘത്തിന് പെരുമാൾ കൊടുത്തതാണ് തരിസാപ്പള്ളി ശാസനം-എ ഡി 849.തിരിച്ചു വന്നവരാണ്,മണിയാണി നായന്മാർ.

താനൂർ രാജാവ് പറ്റിച്ചെങ്കിലും,1598 ൽ സാമൂതിരിയുടെ അനന്തരവനെ മതം മാറ്റി.

ഇതാണ് മലബാറിൽ ക്രിസ്തു മതം വേരാഴ്ത്താൻ ശ്രമിച്ച ആരംഭ കഥ.

ജോർജ് കബ്രാൾ 

ഹൈദറിലേക്ക് മടങ്ങാം.

1766 ഏപ്രിലിൽ കൊച്ചിക്കപ്പുറം മലബാർ മുഴുവൻ ഹൈദറിന് കീഴിലായി.കാലവർഷം തുടങ്ങാറായതിനാൽ ഗവർണറായി മാദണ്ണയെ വച്ചു.റവന്യു ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു.കാലവർഷം വന്നപ്പോഴായിരുന്നു,നായർ ലഹള.ഓടിയവർ സംഘടിതരായി തിരിച്ചു വന്നു.സാമൂതിരി താവഴിയിലെ രവിവർമ്മ നേതാവായി.മാദണ്ണ ഭൂനികുതി സംവിധാനത്തിന് ഏർപ്പാട് തുടങ്ങിയതാണ്,കാരണം.സയ്യദ് റാസായുടെ 3000 വരുന്ന കാലാൾപ്പടയെ മഴയിൽ ഇവർ ദ്രോഹിച്ചു.ജൂണിൽ താൽക്കാലിക കോട്ടകൾ കൈവശപ്പെടുത്തി.മഴ കാര്യമാക്കാതെ ഹൈദർ മടങ്ങിയെത്തി.ജീനിയില്ലാതെ പോരാടാൻ കുതിരപ്പട്ടാളത്തോട് നിർദേശിച്ചു.പുതിയങ്ങാടിയിൽ നായർ സേനയെ നേരിട്ടു.ഒരു കിടങ്ങിന് മറുവശമായിരുന്നു നായർ സേന.ഡച്ചുകാരനായ സൈന്യാധിപൻ എം ലാലിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ മൈസൂർ സേനയിലെ ഒരു വിഭാഗം കിടങ്ങിൽ ചാടി മറുപുറം എത്തിയത് നായർസേനയെ സ്തംഭിപ്പിച്ചു.ഫലം കൂട്ടക്കശാപ്പായിരുന്നു.ഹൈദർ സേനാംഗങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ കൂലി വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരുന്നു.യുദ്ധത്തിന് പിന്നാലെ ഹൈദർ വേട്ട തുടങ്ങി.തടവിലായ നായർ യോദ്ധാക്കളിൽ 15000 പേരെ മൈസൂരിൽ വിജനപ്രദേശങ്ങളിൽ കൊണ്ട് പോയി അലയാൻ വിട്ടു.200 പേർ ശേഷിച്ചു.

ഇതിൽ ഹൈദറിൻറെ രാഷ്ട്രീയം ലോഗൻ കാണുന്നു.നായർ സമുദായത്തെ അധികാരത്തിൽ നിന്ന് നീക്കുന്ന സാമൂഹിക എഞ്ചിനീറിങ്.അധഃസ്ഥിതർ ഇതിൽ ആഹ്ലാദിക്കുമെന്ന് ഹൈദർ കണക്ക് കൂട്ടി.നായന്മാർ മേലാൽ വാൾ ധരിക്കരുതെന്ന് ഹൈദർ ഉത്തരവിട്ടു.ആർക്കും അവരെ കൊല്ലാം.കീഴ്ജാതിക്കാർ നായന്മാരെ കണ്ടാൽ വന്ദിക്കരുത്.കീഴ്ജാതിക്കാരെ നായന്മാർ വന്ദിക്കണമെന്ന് ഹൈദർ തിട്ടൂരമിറക്കി.

ഇതിൽ പി കെ ബാലകൃഷ്ണൻ.'ടിപ്പു സുൽത്താൻ' എന്ന പുസ്തകത്തിൽ ആഹ്ലാദം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത്,ജാതീയമായ അധമ ബോധം കൊണ്ടാണ്.നായർ വാൾ ധരിക്കരുത് എന്ന് ഹൈദറിന് പറയാം -ശത്രുവിന് ആയുധം വേണ്ട.കീഴ്ജാതിക്കാരെ കൊണ്ട് വന്ദിപ്പിച്ചതും തെറ്റായതിനാൽ നിർത്താം.പക്ഷെ അതിനെ തിരിച്ചു വന്ദിപ്പിക്കുക എന്ന തെറ്റ് കൊണ്ടല്ല നേരിടേണ്ടത്.ഇത്,ദളിതൻ പൊലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ ബ്രാഹ്മണനെ മർദിച്ച ശേഷം കുളിക്കാൻ അഞ്ചു രൂപ കൊടുക്കും പോലെ അധമമാണ്.

പി കെ ബാലകൃഷ്ണൻ 

ഈ നിർദേശങ്ങൾ ആരും ഗൗനിച്ചില്ല.കടത്തനാടൻ പാരമ്പര്യത്തിൽ തീയ പോരാളികളുമുണ്ട്.അവരും വാൾ കൊണ്ട് നടന്നു.ഇസ്ലാം അധിനിവേശത്തിൽ ഹിന്ദു നാടുകൾ വിജനമായപ്പോഴാണ്,കാടൻ നിർദേശങ്ങൾ വന്നത്.നായർ സമുദായത്തോടുള്ള അടങ്ങാത്ത ഹൈദറുടെ പകയാണ്,പിൽക്കാല മാപ്പിള ലഹളകളിലും പ്രതിഫലിച്ചത്.ധർമ്മരാജ രാമവർമയെ,രാമൻ നായർ എന്ന് ടിപ്പു വിശേഷിപ്പിച്ചതിൽ നിന്ന് കാണുന്നത്,ഹിന്ദു സമുദായത്തെയാണ്,നായർ എന്ന് കണ്ടത് എന്നാണ്.

പൊതുവെ മനുഷ്യർ കാർഷിക വൃത്തി കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞു കൂടിയ കാലത്ത്,പോരാടുന്നവൻ കൃഷിക്കാരനായിരിക്കും.അത് കൊണ്ട് പോരാട്ടം വർഗ സമരമാവില്ല.ലെനിൻ മലബാറിലെ കർഷക കലാപത്തിൽ ആകൃഷ്ടനായതും  അബനി മുക്കർജി റിപ്പോർട്ട് കൊടുത്തതും നിഷ്കളങ്കമല്ല.മാപ്പിള ലഹള നടക്കുമ്പോൾ,ഏകാധിപതിയായ ലെനിൻ,കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഭരണത്തിൽ,മലബാറോളം വലിപ്പമുള്ള തംബോവിൽ കർഷക കലാപം അടിച്ചമർത്തുകയായിരുന്നു.

ലെനിൻ തൊഴിലാളികളെ വെടിവച്ചു കൊന്നു,ഫാക്ടറികൾ പൂട്ടി.ഫാക്റ്ററികൾക്ക് വേണ്ട അസംസ്‌കൃത വസ്‌തുക്കൾ,ലെനിൻ ഉയർത്തിയ ഭീകരത കാരണം കിട്ടിയില്ല.സമ്പദ് രംഗം താറുമാറായി.1921 ഫെബ്രുവരിയിൽ ലെനിൻ സുഹൃത്ത് ഗ്ളെബ് കിർഷിഷാനോവ്‌സ്‌കിക്ക് എഴുതി:
"നാം യാചകരായി;പട്ടിണിയിൽ നാം അനാഥരായ പിച്ചക്കാരായി".

അലക്‌സാണ്ടർ ഷ്ല്യാപ്നിക്കോവും അലക്‌സാൻഡ്ര കൊലോന്റെയും നേതൃത്വം നൽകിയ ' തൊഴിലാളി പ്രതിപക്ഷം',ഫാക്റ്ററികൾ തൊഴിലാളികൾക്ക് കൊടുക്കുക എന്ന മുദ്രാവാക്യം ഉയർത്തി.

നടക്കാത്ത ഒക്ടോബർ വിപ്ലവത്തെപ്പറ്റിയാണ്,' ലോകത്തെ പിടിച്ചു കുലുക്കിയ പത്തു ദിവസങ്ങൾ എന്ന വ്യാജ നിർമിതി അമേരിക്കൻ പത്ര പ്രവർത്തകൻ ജോൺ റീഡ് ലോകത്തിന് നൽകിയത്.ലോകത്തെ ഇന്നും പിടിച്ചു കുലുക്കുന്ന നാല് സംഭവങ്ങൾ ലെനിൻറെ ദുർഭരണത്തിൽ നടന്നു.പോളണ്ടുമായുള്ള യുദ്ധം,തംബോവ്  കലാപം,ക്രോൺസ്റ്റാറ്റ് കലാപം,1921 -22 ലെ ക്ഷാമം.ഇതിൽ തംബോവ് കർഷക കലാപത്തെപ്പറ്റി മാത്രം പറയാം.

ആഭ്യന്തരയുദ്ധ കാലത്ത്,റഷ്യയിൽ 1920 -21 ൽ ഉണ്ടായ,ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കർഷക കലാപം.ഇതിൽ 1,40,000 പേർ കൊല്ലപ്പെട്ടു.
മോസ്‌കോയിൽ നിന്ന് 300 മൈൽ തെക്കുകിഴക്ക് തംബോവ് ഒബ്ലാസ്റ്റ്,വോറൊനേഷ് ഒബ്ലാസ്റ്റ് ,മേഖലയിൽ ആണ് ഇതുണ്ടായത്.സോഷ്യലിസ്റ്റ് റവലൂഷനറി പാർട്ടി നേതാവായ അലക്‌സാണ്ടർ ആന്റോനോവ് ആണ് നേതൃത്വം നൽകിയത്.ആന്റോനോവ് ലഹള എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു.

ലെനിൻ ഭരണം ഏറിയതോടെ,ബോൾഷെവിക്കുകൾ അധിക ധാന്യം പിടിച്ചെടുക്കൽ ( Prodrazryorstka ) നയം നടപ്പാക്കി.ഒരു മേഖലയിലെ കർഷകർ ഉൽപാദിപ്പിക്കുന്ന ധാന്യം,കാർഷിക ഉൽപന്നങ്ങൾ എന്നിവയിൽ,വീട്ടാവശ്യത്തിനുള്ളതു കഴിച്ച്,ബാക്കി നഗര വിതരണത്തിനായി ചെറിയ തുക നൽകി പിടിച്ചെടുക്കുന്ന പരിപാടി ആയിരുന്നു,ഇത്.തംബോവിൻറെ ക്വോട്ട 1.8 കോടിയിൽ നിന്ന് 2 .7 കോടി പൂഡ്‌സ് ആയി ഉയർത്തി.ഒരു പൂഡ്‌സ് 16 .38 കിലോ.
ഇതിൽ രോഷാകുലരായ കർഷകർ 1920 ഓഗസ്റ്റ് 19 ന് ഖിട്രോവോയിൽ കലാപം തുടങ്ങി.ജനത്തിന് മുന്നിൽ,കാരണവന്മാരെ തല്ലി റെഡ് ആർമി ധാന്യം പിടിച്ചതായിരുന്നു,പ്രകോപനം.തംബോവ് കർഷകർ യൂണിയൻ ഉണ്ടാക്കി സ്വന്തമായി കോൺഗ്രസ് വിളിച്ചുകൂട്ടി സോവിയറ്റ് അധികാരത്തെ നിരാകരിച്ചു;സ്വന്തമായി നിയമ നിർമാണ സഭ ഉണ്ടാക്കി.സഭ,പ്രായപൂർത്തി വോട്ടവകാശവും ഭൂപരിഷ്കരണവും പ്രഖ്യാപിച്ചു.ഭൂമി മുഴുവൻ കർഷകർക്ക് വിട്ടു നൽകുകയായിരുന്നു,ഉന്നം.

ആന്റോനോവ് ( നടുവിൽ )

കലാപകാരികളായ കർഷകരുടെ എണ്ണം 1920 ഒക്ടോബറിൽ 50000 ആയിരുന്നു.ഇവർക്കൊപ്പം റെഡ് ആർമിയിൽ നിന്ന് വിരമിച്ച ഭടന്മാരും ചേർന്നു,ഇക്കൂട്ടർ സോവിയറ്റ് രഹസ്യ പൊലീസ് ആയ ചേക യിൽ നുഴഞ്ഞു കയറി.70000 വരുന്ന കലാപകാരികളെ റെഡ് ആർമി,അതിൻറെ മേധാവി മിഖയിൽ തുഖാചേവ്സ്കിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നേരിട്ടു.ബോൾഷെവിക്കുകൾ കർഷകർക്ക് നേരെ രാസായുധങ്ങൾ പ്രയോഗിച്ചു.ഏഴു ഉന്മൂലന ക്യാമ്പുകൾ ഭരണകൂടം തുറന്നു.1921 ഫെബ്രുവരി രണ്ടിന് ഭരണകൂടം ധാന്യം പിടിക്കൽ നിർത്തി .അന്റോനോവിനെ 1922 ൽ കൊന്നു.പത്താം കോൺഗ്രസിന് മുൻപ് ഈ മേഖലയിൽ,നികുതി ( Prodnalog ) ഏർപ്പെടുത്തി.കോൺഗ്രസ് ഈ നയം അംഗീകരിച്ചു.

കർഷകരായ കലാപകാരികളെ ബോൾഷെവിക്കുകൾ,കാട്ടുകള്ളന്മാർ എന്ന് വിളിച്ചു.കലാപ കാലത്ത്,കസാൻ മൊണാസ്ട്രിയുടെ വിന്റർ ചർച്,പ്രാദേശിക ചേക ആസ്ഥാനമാക്കി.അത് തംബോവ് സൈനിക കമ്മിസാരിയറ്റിന്റെ ആർകൈവ്സ് ആയി.1933 ൽ പ്രാദേശിക ഭരണകൂടം കലാപ രേഖകൾക്ക് തീയിട്ടു.തീ നിയന്ത്രണാതീതമായപ്പോൾ,വെള്ളമൊഴിച്ചു ;മണ്ണ് വിതറി.അൾത്താരയിൽ തീയിട്ടില്ല.അതിനാൽ,1982 ൽ കുറെ രേഖകൾ കിട്ടി.

തംബോവിലെ പാർട്ടി മേധാവി അലക്‌സാണ്ടർ ഷ്ലിക്റ്റർ ,ലെനിനെ നേരിട്ട് വിളിച്ച ശേഷമാണ്,പട്ടാളത്തെ അയച്ചത്.

കലാപത്തെ ആധാരമാക്കി,2011 ൽ ആൻഡ്രി സ്മിർനോവ് Once Upon a time there Lived a Simple Woman എന്ന സിനിമയെടുത്തു.അലക്‌സാണ്ടർ സോൾഷെനിത്സിൻറെ Apricot Jam and Other Stories ൽ യൗവനത്തിൽ കലാപകാരികളെ നേരിട്ട ജനറലിന്റെ കഥയുണ്ട്.

കെ എൻ പണിക്കരാദികൾ മാപ്പിള ലഹളയെ കണ്ട പോലെ,ലെനിൻ അവിടത്തെ കർഷക കലാപത്തെ വർഗ സമരമായി കണ്ടില്ല.സായുധ കലാപം സഖാവിന് അരാജകത്വം ആയിരുന്നു.മാർക്സിസ്റ്റും അധികാരമേറിയാൽ,ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്വ വാദിയെപ്പോലെ ക്രമസമാധാന പ്രശ്‍നം അടിച്ചമർത്തും.അത് കൊണ്ടാണ്,1957 ൽ ഇ എം എസ് സർക്കാർ മൂന്നാറിലും ചന്ദനത്തോപ്പിലും തൊഴിലാളികളെ വെടിവച്ചത്.
--------------------------------------------
Reference:
1.കേരള സ്വാതന്ത്ര്യ സമരം / കെ എം പണിക്കർ 
2.Frederick Price / Ootcamund: A  History 
3.The King of Tanur in the Malabar Coast and the Indo-Portuguese Trade in the 16 th Century/K S Mathew,Journal of Kerala Studies,Vol 10
4.ടിപ്പു സുൽത്താൻ / പി കെ ബാലകൃഷ്ണൻ 


See https://hamletram.blogspot.com/2019/11/blog-post_13.html